Για ποια ζωή μιλάς,
για ποιο όνειρο,
για ποιας νυχτιάς τη σιγή,
πες μου…
Ποια κύματα σε σαγήνευσαν
κι έφυγε ξανά ο νους,
γι άλλα λημέρια ουτοπικά,
με προσμονές ανήμερες…
Σε γνώρισα,
ήσουν της άνοιξης ανασασμός,
της θάλασσας παφλασμός
και του Δεκέμβρη το κούρνιασμα…
Σε λάτρεψα,
έγιναν ιαχές τα σ’ αγαπώ
ήρθαν μαζί σου,
σ’ ακολουθούν,
ξορκίζουν φόβους
και καιρούς περαστικούς
σε εποχή που οι αλήθειες μας εμπαίζουν…
_
γράφει η Εβίτα Καφούρου
Πάρα πολύ όμορφο και τρυφερό ποίημα!! Καλή χρονιά σας εύχομαι!!
Ευχαριστώ πολύ! Καλη χρονιά και σε σας!!!
Εβιτάκι μου πολύ ωραιο το ποιήμα σου εύγε!!! συγχαρητήρια!!! <3
Ευχαριστώ Τερέζα μου!!!