2115μ.Χ. – Erina Espiritu
Αφού φάγαμε με κάθε ευλάβεια όλες τις σάρκες μας
και ήπιαμε κάθε σταγόνα αίματος
συνδεθήκαμε με μπαταρίες επαναφορτιζόμενες
περιμένοντας την Δευτέρα Παρουσία.
Κόκαλα και κρανία κείτονταν βουβά
αδιάφορα, πάνω στα κάρβουνα που ακόμα έκαιγαν την σάρκα της γης
περίμεναν την σειρά τους να αποτεφρωθούν
με όλες τις τιμές αρχηγού κράτους, δημοσίας δαπάνης.
Το μόνο που θύμιζε την καταγωγή του είδους μας
ένα κίτρινο κυκλικό σφαιρίδιο
με μάτια και στραβό χαμόγελο
στην άκρη ενός γκρίζου χαρτονιού.
Κάποτε άκουγες και καμιά κραυγή
ένα σημάδι ζωής αληθινής
ένα σημάδι που πρόλαβαν να το εξολοθρεύσουν
ευτυχώς γιατί κανείς δεν είχε κουράγιο για την "Επανάσταση".
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Είσαι αισιόδοξη Ερινα μας δίνεις αλλά 100 χρόνια! Αυτό το κανείς δεν είχε κουράγιο για επανάσταση …είναι που στεναχωρεί περισσότερο!
μήπως και μας εκνευρίσει, κινητοποιήσει αυτή η θλιβερή διαπίστωση
Το ανθρώπινο είδος μας το καταναλωτικό και αδηφάγο είδος που κατάντησε ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του … Συγκλονιστικό Erina!!!
συγκλονιστική η αλήθεια που ζούμε αιώνες τώρα. Ευχαριστώ
Ελένη Ιωαννάτου.
Ανατριχιαστικά όμορφο!!!!!!
όντως… σευχαριστώ
Πολύ ωραίο, άρεσε και στη δική μου Κατερίνα
χαίρομαι !