2115μ.Χ. – Erina Espiritu

Δημοσίευση: 1.12.2015

Ετικέτες

Erina Espiritu

Κατηγορία

Ποίηση | Ω

 

 

gas-masks

Αφού φάγαμε με κάθε ευλάβεια όλες τις σάρκες μας
και ήπιαμε κάθε σταγόνα αίματος
συνδεθήκαμε με μπαταρίες επαναφορτιζόμενες
περιμένοντας την Δευτέρα Παρουσία.

Κόκαλα και κρανία κείτονταν βουβά
αδιάφορα, πάνω στα κάρβουνα που ακόμα έκαιγαν την σάρκα της γης
περίμεναν την σειρά τους να αποτεφρωθούν
με όλες τις τιμές αρχηγού κράτους, δημοσίας δαπάνης.

Το μόνο που θύμιζε την καταγωγή του είδους μας
ένα κίτρινο κυκλικό σφαιρίδιο
με μάτια και στραβό χαμόγελο
στην άκρη ενός γκρίζου χαρτονιού.

Κάποτε άκουγες και καμιά κραυγή
ένα σημάδι ζωής αληθινής
ένα σημάδι που πρόλαβαν να το εξολοθρεύσουν
ευτυχώς γιατί κανείς δεν είχε κουράγιο για την "Επανάσταση".

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Φαντάσματα

Φαντάσματα

Κάτι νύχτες Που τρίζουνε τα μάνταλα στις πόρτες Που σέρνονται στα μάρμαρα πνιγμένες προσευχές Κάτι νύχτες  Που τρέμουν τα παράθυρα θανάτου πυρετό Ξεχύνονται αντίλαλοι απ’ τα υπόγεια Κάτι νύχτες χτυπήσανε τις πόρτες μα δεν ήτανε κανείς.   Κάτι νύχτες έσβηναν τα...

Μυρτώ

Μυρτώ

Τρίτη και δεκατρείς εχθές, δεν βγήκα από το σπίτι, στο κολυμβητήριο να πάω, απέφυγα. Κοιμήθηκα ώρες πολλές, ώρες πολλές κοιμάμαι, έχοντας ύπνο καλόν. Ξυπνώντας εχθές το πρωί στις ένδεκα (στις δώδεκα κοιμήθηκα ξανά), ολοκλήρωσα κάτι, που, από προχθές, Δευτέρα, του μήνα...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Ομάδα σύνταξης

Διαβάστε κι αυτά

Μυρτώ

Μυρτώ

Τρίτη και δεκατρείς εχθές, δεν βγήκα από το σπίτι, στο κολυμβητήριο να πάω, απέφυγα. Κοιμήθηκα ώρες πολλές, ώρες πολλές κοιμάμαι, έχοντας ύπνο καλόν. Ξυπνώντας εχθές το πρωί στις ένδεκα (στις δώδεκα κοιμήθηκα ξανά), ολοκλήρωσα κάτι, που, από προχθές, Δευτέρα, του μήνα...

Ροζ

Ροζ

Πάντα το έλεγε η μάνα μου: “Μάλλιασε η γλώσσα μου, μην βάζεις τα άσπρα με τα χρωματιστά, θα χαλάσουν τα ρούχα”. Μα εγώ μια ζωή, ανοικοκύρευτη.  “Ξερω τι σου λέω,  θα προσέχω”. Πήρα όλη την μπουγάδα, Και τα’μπλεξα. Τα ‘μπλεξα όλα.  Και τώρα βρίσκομαι εδώ, Να κλαίω πάνω...

Εκφοβισμός

Εκφοβισμός

Δεν έχει ουδεμία αξία να γράψω ή να μιλήσω για όσα έχω περάσει.   Δεν έχω ανάγκη από βλέμματα λύπησης ή λόγια θαυμασμού.   Διατηρώ την ανθρωπιά, αλλά και την επιμονή μου. Αυτό μόνο αξίζει να εκμυστηρευτώ.   _ γράφει ο Νικόλαος...

8 σχόλια

8 Σχόλια

  1. Μάχη Τζουγανάκη
    Μάχη Τζουγανάκη στο 01/12/2015 σε 10:36 μμ

    Είσαι αισιόδοξη Ερινα μας δίνεις αλλά 100 χρόνια! Αυτό το κανείς δεν είχε κουράγιο για επανάσταση …είναι που στεναχωρεί περισσότερο!

    Απάντηση
    • Erina Espiritu
      Erina Espiritu στο 01/12/2015 σε 10:42 μμ

      μήπως και μας εκνευρίσει, κινητοποιήσει αυτή η θλιβερή διαπίστωση

      Απάντηση
  2. Άννα Ρουμελιώτη
    Άννα Ρουμελιώτη στο 01/12/2015 σε 11:10 μμ

    Το ανθρώπινο είδος μας το καταναλωτικό και αδηφάγο είδος που κατάντησε ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του … Συγκλονιστικό Erina!!!

    Απάντηση
    • erina espiritu
      erina espiritu στο 02/12/2015 σε 7:31 πμ

      συγκλονιστική η αλήθεια που ζούμε αιώνες τώρα. Ευχαριστώ

      Απάντηση
  4. Ανώνυμος
    Ανώνυμος στο 02/12/2015 σε 7:51 μμ

    Πολύ ωραίο, άρεσε και στη δική μου Κατερίνα

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου