Εκ των υστέρων τι;
Τόσα χρόνια κουβαλούσε η Άνοιξη τη ζωή μας,
Με δίποδο ένα αμάλγαμα αγιότητας και αιδημοσύνης.
Σήμερα άνθισαν ματωμένα γιασεμιά και γεράνια,
Καθώς δεν άντεχαν στις υψηλές θερμοκρασίες.
Όταν ο ήλιος έκαιγε την ψυχή
Και μύριζε λιωμένη ρητίνη.
Εκ των υστέρων τι;
Ροκανίστηκαν οι πολύτιμες στιγμές
Στον τόπο που μεγαλούργησε ο έρωτας μας.
Στέκουμε αχάριστοι ατενίζοντας τον ουρανό που μας στέρησαν.
Αυτό δεν το’ χαμε προβλέψει.
Μαδούσαμε τις μαργαρίτες ανεκπλήρωτοι,
Ώσπου πέρασαν τα χρόνια,
Ώσπου προσπέρασαν οι άνθρωποι,
Ώσπου μας φλεβοτόμησαν τα συναισθήματα.
Αυτό δεν το΄ χαμε προβλέψει…
_
γράφει η Φωτεινή Πεσματζόγλου
Φωτεινή πάρα πολύ όμορφο!!!
Πολύ γλυκό και στοχευμένο Φωτεινή μου! Συγχαρητήρια!
Ιουλία μου! Κάθε σχόλιο σας και ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!
Ευχαριστώ πολύ Ελένη. Με τιμά το σχόλιο σου και ο χρόνος σου!