Κατηγορία: Πρόσωπα

Γιαλλούρα και Κλεοπάτρα Πολυώροφα κτίσματα υποχωρούν κι ανασυντάσσονται σε στοιβάδες μπετόν. Μέσα σε γκρίζα συμφορά απομεινάρια άλλων εποχών ξεπροβάλλουν σαν κυκλάμινα σε ρωγμή πεζοδρομίου. Στον Αϊ Λάζαρο προσεύχονται προσκυνητές που δεν γνώρισαν ποτέ ζωή και φοβούνται τον θάνατο. Η οδός Νερού άλλαξε ονομασία απόκτησε αστική αξιοπρέπεια Και οι τιμές περιουσίας ανέβηκαν. Τους παλιούς καιρούς εδώ πωλούσανε αγάπη η Γιαλλούρα και η Κλεοπάτρα κυκλοφορούν σαν φαντάσματα Μέσα στην εξαντλημένη μνήμη.     Ο Στας Παράσκος γεννήθηκε στις 17 Μαρτίου 1933 στην Κύπρο (Αναφωτία Λάρνακας) και πέθανε στις 4 Μαρτίου 2014 στην Πάφο. Παιδί μιας φτωχής, πολυμελούς, αγροτικής οικογένειας, μετανάστευσε στην...

Προς αναγνώστη (3)   Και δημαγωγούς θα μας πουν και πεζολόγους θα μας πουν κι ότι χαλάμε την πιάτσα θα μας πουν οι επαΐοντες. Εσύ, όμως θα ξέρεις. Εσύ, όμως, θα πρέπει να ξέρεις. Πως πίσω από τις μονότονες καθημερινές λέξεις πίσω από τις λέξεις που καταδυναστεύουν τώρα τη ζωή μας πίσω από τη ζωή μας που είναι διαποτισμένη τώρα με την κατοχή με την προσφυγιά με δυο δεκάχρονα μάτια και μια φωτογραφία του αγνοούμενου πατέρα, κρύβονται το γεωγραφικό πλάτος και το μήκος αυτού του νησιού, κρύβονται το χτες και το αύριο της συνείδησης και της μνήμης μας, κρύβονται...

Αμμόχωση χχ   Άνεμοι παίρνουν κι άνεμοι φέρνουν διαμελίζουν μέσα στη νύχτα τα σώματα παίρνουν τα θαύματα φέρνουν τα πράματα παίρνουν γυαλιά φέρνουν καρφιά «Μουσκοκάρφι και κανέλα να σου φτιάξω μια κοπέλα» Κι ούτε κοπέλα ούτε ζυμάρι να φτιάξουμε μόνο ο καημός που πασπαλίζεται σουσάμι και τα καρφιά που μυρίζουνε σταύρωμα Κι απ’ τα μυριστικά του νερού για το λούσιμο πικρή πικρότατη δάφνη το Σάββατο Βαζανάτο μερσίνι και το βασιλικό το πήρε το κακό και ξεράθηκε Το χεράκι της μάνας μου ασπριδερό με το φαγωμένο δαχτυλίδι να φέγγει αντίτιμο κι ομοίωμα του αρραβώνα της πατρίδας σφραγίζει τη μοίρα και...

Από το Τρίτο Γράμμα στη Μητέρα (1980)   Μητέρα, η Λευκωσία είναι πια ένα λυπημένο παιδάκι που του κάκου προσπαθείς να το κάνεις να χαμογελάσει. Μητέρα, οι δρόμοι μας γέμισαν αγέλαστους, αξύριστους πατέρες με μαύρα πουκάμισα, γέμισαν μαυροφορεμένα κορίτσια, γέμισαν γυναίκες που κρατάν και μας δείχνουν τις φωτογραφίες των «αγνοουμένων» τους και μας ρωτάν αν τους είδαμε, γυναίκες που κάρφωσαν στα στήθια τους τις φωτογραφίες των παιδιών τους Μητέρα, στα νεκροταφεία μας αραδιάστηκαν ατέλειωτες σειρές οι σταυροί με τα ονόματα δεκαοκτάχρονων παιδιών, με τις τρυφερές φωτογραφίες δεκαοκτάχρονων παιδιών. Και πέφτουν κάθε Κυριακή απάνω τους οι μητέρες και κτυπάν τα...

«Το σπίτι μου είναι το κάστρο μου, λέει ο αστός. Αφού εγώ είμαι χορτάτος, τι με νοιάζει τι κάνει ο διπλανός μου!». Δεν είναι όμως έτσι, γιατί όταν πεινά ο διπλανός σου, όταν βρωμίσουνε τα χνώτα του από την πείνα, αυτή η μπόχα θα βγει στη μέση αργά ή γρήγορα. Θα απλωθεί στον αέρα, θα γίνει μίασμα, και όσο κι αν ανεβάσεις τα τείχη του κάστρου σου, το μίασμα θα έρθει να σε βρει.   Απόσπασμα από το βιβλίο «Σαν τα τρελά πουλιά»     Μαρία Ιορδανίδου (1897 – 6 Νοεμβρίου 1989) η συγγραφέας της «Λωξάντρας». Ασχολήθηκε με τη...

Νομάδας Έρωτας Ήρθε με τους τρελούς βοριάδες δέσμη από φώς αλαργινό νομάδας έρωτας δίχως βέλη λειψός από φαρέτρες και φτερά ερασιτέχνης ήρθε ραψωδός. Δώσε μου είπε το σώμα. Μα εγώ δεν είχα. Χάρισε μου την ψυχή σου, είπε. Πέρασα τα σαράντα κύματα μα τα τυφλά πουλιά λιανοπετώντας αντικρύ μου μούσκλια σκορπώντας και κρωγμούς μες του βυθού τις άγνωστες σπηλιές εσώκλειστη κρατούσαν σαν από χρόνια τη ψυχή μου. Ήμουν μικρό πουλί και γέρασα.       ( Άριες του περασμένου καλοκαιριού, 2007)     Η Μυριάνθη Παπαονησιφόρου γεννήθηκε στην Πάφο της Κύπρου στις 2 Φεβρουαρίου, 1941. Σπούδασε Κοινωνικές Επιστήμες στο...

Με πολύχρονη παρουσία στο χώρο των επιστημονικών εκδόσεων, οι εκδόσεις Παρισιάνου εισέρχονται πλέον και στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας, έχοντας ήδη δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής. Έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε σήμερα στο δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net την κυρία Μαργαρίτα Παρισιάνου, εκδότρια των ομώνυμων εκδόσεων, με την οποία συζητούμε εκ βαθέων για όλα τα ζητήματα που αφορούν το βιβλίο. Κυρία Παρισιάνου σας καλωσορίζουμε στον δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net Κύριε Θερμογιάννη, σας ευχαριστώ από καρδιάς για τη φιλοξενία στον πολύ σημαντικό βιβλιοφιλικό δικτυακό τόπο που διατηρείτε. Χαρά μου να μιλώ μαζί σας. Οι Εκδόσεις Παρισιάνου πρωταγωνιστούν εδώ και σχεδόν εβδομήντα χρόνια στον χώρο...

Το μικρό κορίτσι Εγώ είμαι, εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας Εδώ ή αλλού, χτυπάω όλες τις πόρτες Ω, μην τρομάζετε καθόλου που ’μαι αθώρητη Κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί να δει. Εδώ και δέκα χρόνια, εδώ καθόμουνα Στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε Κι είμαι παιδί, τα εφτά δεν τα καλόκλεισα Μα τα νεκρά παιδιά δεν μεγαλώνουν. Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου Μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια Όλη όλη μια χουφτίτσα στάχτη απόμεινα Την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ’ έναν ουρανό συννεφιασμένο. Ω, μην θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα, Κανείς...

  ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ   Έβαλε στο μπαούλο του είδη πρώτης ανάγκης μόνο εκείνα που θα του χρειάζονταν που πίστευε πως θα του ήταν απαραίτητα γι’ αυτό το μακρινό και άγνωστης διάρκειας ταξίδι. Έβαλε ρούχα, μερικά βιβλία, σημειώσεις του, τα όνειρα, τις έμμονες ιδέες και τα βάσανά του. Έβαλε ακόμη μια φωτογραφία πρόσφατη μήπως και το ταξίδι τον αλλάξει τόσο δραστικά που δεν θ’ αναγνωρίζει πια τον εαυτό του, τον εαυτό του που εγκατέλειπε για ένα τόσο μακρινό και άγνωστης διάρκειας ταξίδι.   Γεννήθηκε στη Δευτερά Λευκωσίας το 1936 και πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 2018. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο...

Ήμουν δεν ήμουν εφτά χρονών κι εκείνη η σταφιδιασμένη γριούλα είχε ανοικτή τη χούφτα. Της έδωσα το χαρτζιλίκι μου  ̶  ένα σελίνι κι έτρεξα φοβισμένος μακριά. Η γριά πέθανε, εγώ μεγάλωσα ο χρόνος κάτω από το χώμα καθάρισε τα κόκαλά της αν δεν ήταν θαμμένη θα βλέπατε ότι έχουν το ίδιο χρώμα με το φετινό φεγγάρι του Αυγούστου όμως αυτό που θέλω να πω είναι ότι εκείνο το σελίνι από τότε καθημερινά μου επιστρέφεται κι αστράφτει πιο πολύ απ’ όλα τ’ άλλα νομίσματα μες στο ταξίδι του.   (ΤΟ ΣΕΛΙΝΙ από την ποιητική συλλογή Πληγείσες περιοχές Γυμνές Ιστορίες)  ...

Τα Πτερόεντα Δώρα (Διηγήματα για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά) Ξένος του κόσμου και της σάρκας κατέβηκε την παραμονή από τα ύψη, αφού μάζεψε τις φτερούγες, όπως τις κρύβει θεϊκός άγγελος. Έφερνε δώρα από τα πάνω βασίλεια, για να φιλέψει τους κατοίκους της πρωτεύουσας. Ήταν ο καλός άγγελος της πόλης. Κρατούσε στο χέρι ένα άστρο και στο στήθος του έπαλλε ζωή και δύναμη και από το στόμα του έβγαινε πνοή θεϊκής γαλήνης. Τα δώρα αυτά ήθελε να τα μεταδώσει σε όλους όσοι πρόθυμα τα δέχονται. Μπήκε πρώτα σε ένα αρχοντικό μέγαρο. Είδε εκεί την ψευτιά και τη σεμνοτυφία, την...

Χαμογέλασε με κατανόηση   ̶  κάτι περισσότερο από κατανόηση. Ήταν ένα από εκείνα τα σπάνια χαμόγελα που έχουν μια χροιά παντοτινής διαβεβαίωσης, ένα χαμόγελο που το συναντάς  τέσσερις- πέντε φορές στη ζωή σου. Αντίκριζε  ̶ ή φαινόταν ν’ αντικρίζει ̶  ολόκληρο τον αιώνιο κόσμο για μια στιγμή, κι έπειτα εστιαζόταν πάνω σου δείχνοντας για σένα μια ακαταμάχητη εύνοια. Σε καταλάβαινε τόσο όσο ήθελες να σε καταλάβουν, πίστευε σε σένα όσο εσύ θα ήθελες να πιστεύεις στον εαυτό σου, και σε διαβεβαίωνε ότι είχε σχηματίσει για σένα ακριβώς την εντύπωση που εσύ έλπιζες να δώσεις.   (Ο Μεγάλος Γκάτσμπυ – απόσπασμα)...

  Μια Χριστουγεννιάτικη Ιστορία (απόσπασμα)   ...εμένα τα Χριστούγεννα πάντα μου φαίνονται μια γιορτή ξεχωριστή. Λίγες μέρες για την καλοσύνη και τη συμπόνια, στην καρδιά του χειμώνα. Οι μόνες μέρες του χρόνου που είναι δοσμένες στη φιλευσπλαχνία και τη χαρά. Όπου άντρες και γυναίκες ανοίγουν τις κλειδαμπαρωμένες καρδιές τους και βλέπουν τους άλλους γύρω τους σαν αληθινούς συνοδοιπόρους στο ταξίδι προς τον θάνατο… κι όχι σαν πλάσματα αλλόκοτα, από άλλη ράτσα, που τραβάνε ο καθένας το δρόμο του…   Κάρολος Ντίκενς (7 Φεβρουαρίου 1812 – 9 Ιουνίου 1870) Άγγλος συγγραφέας. Θεωρείται ως μια λογοτεχνική διάνοια. Ο κοινωνικός προβληματισμός του...

Πάντα τον γοήτευαν Πάντα τον γοήτευαν ιστορίες ανθρώπων στους οποίους δεν συνέβη, ποτέ, τίποτε· ανθρώπων που έζησαν χωρίς, ποτέ, να έχει γίνει αντιληπτό το γεγονός της γέννησής τους· ανθρώπων που δεν πέθαναν ποτέ, γιατί κανείς δεν ένιωσε, ποτέ, την έλλειψή τους. Δύσκολες ιστορίες, οι πιο δύσκολες, που ιστορούνται μόνο με κλειστό το στόμα.   (Ο ακίνητος δρομέας, 1996 από τη συλλογή Η φωνή της σιωπής, Ποιήματα 1966-2000)   Αργύρης Χιόνης (22 Απριλίου 1943 – 25 Δεκεμβρίου 2011) Ποιητής, πεζογράφος και μεταφραστής Αποκαλούσε την ποίηση σαν το δεκανίκι ενός ανάπηρου κόσμου. Τη θεωρούσε αντίσταση στον θάνατο και τροχοπέδη στο κοινωνικό...

«Συμβαίνει συχνά, όταν συναντάμε για πρώτη φορά έναν άνθρωπο, να νιώθουμε υποταγμένοι, γοητευμένοι, καθηλωμένοι. Στη συνέχεια, όμως, στην πορεία της σχέσης, αυτός ο ίδιος άνθρωπος φανερώνει τα ελαττώματά του ή απλώς την πραγματική του φύση και έτσι κατορθώνει να επαναφέρει τα συναισθήματά μας προς αυτόν σε κανονικές συνθήκες. Με άλλα λόγια, κάποιες πτυχές του ατόμου αυτού παρέμεναν τυλιγμένες σ’ ένα πέπλο μυστηρίου· και όταν λυθεί το μυστήριο, διαλύεται και η γοητεία που ασκούσε πάνω μας».   (απόσπασμα από το διήγημα «Η κατωτερότητα»  ̶  συλλογή Διηγήματα που σκόρπισαν στον δρόμο)   Αλμπέρτο Μοράβια (28 Νοεμβρίου 1907 – 26 Σεπτεμβρίου 1990) Ιταλός συγγραφέας...

Πόλεμος και Ειρήνη (απόσπασμα) …Ο Πφουλ ήταν από κείνους τους αθεράπευτα, αμετάλλακτα και βασανιστικά οιηματίες, όπως είναι μόνον οι Γερμανοί, γιατί μόνον οι Γερμανοί βασίζουν την αυτοπεποίθησή τους σε μια αφηρημένη έννοια, στην επιστήμη, δηλαδή στη γνώση, δήθεν, της απόλυτης αλήθειας. Η έπαρση του Γάλλου πηγάζει απ’ την πίστη του ότι, τόσο διανοητικά όσο και σωματικά, είναι ακαταμάχητα γοητευτικός τόσο στους άντρες, όσο και στις γυναίκες. Η έπαρση του Άγγλου προέρχεται από το γεγονός ότι είναι πολίτης του καλύτερα οργανωμένου κράτους στον κόσμο, επειδή, ως Άγγλος, ξέρει πάντα τι πρέπει να κάνει κι επειδή έχει συνείδηση πως ό,τι κι...

«Αύριο θα είμαι ευτυχισμένος! Η ευτυχία δεν έχει αύριο· δεν έχει ούτε χτες· δεν σκέφτεται το παρελθόν, δεν σκέφτεται το μέλλον· έχει μόνο παρόν  και όχι ολόκληρη μέρα, μόνο μια στιγμή».   Απόσπασμα από το Άσια η γλυκιά Άννα   Ιβάν Σεργκέγεβιτς Τουργκένιεφ (9 Νοεμβρίου 1818 – 3 Σεπτεμβρίου 1883) Ρώσος μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας...

  Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο (απόσπασμα)   Το δάκρυ κράτησέ το ορθό, κράτησε και το αίμα Μη σου θολώσει την καρδιά της αρνησιάς το ρέμα. Τούτο το φως δεν κρύβεται, φεγγοβολάει και δείχνει Μέσα στην πιο βαθειά νυχτιά των δολοφόνων τα ίχνη. Τούτο το φως δε σώνεται, σπαθί δεν το θερίζει· Ραντίστε τους ωραίους νεκρούς με ανθόφυλλα και ρύζι. Κι απέ στεριώστε τη γροθιά στου κόσμου το τραπέζι· Δω πέρα ο δίκαιος  θα κριθεί κι αυτός που κρυφοπαίζει.  ...

Νοικοκυρά   Μερικές γυναίκες παντρεύονται σπίτια. Το σπίτι είναι ένα άλλο είδος δέρματος. Έχει καρδιά, στόμα, συκώτι και συσπάσεις των εντέρων. Οι τοίχοι είναι σταθεροί και ρόζ. Όλη την ημέρα είναι στο πόδι να καθαρίζει με προσήλωση. Ο άντρας με τη βία εισβάλλει και σαν τον Ιωνά η μάνα του από σάρκα τον ρουφάει. Μια γυναίκα είναι η δική της μάνα. Το βασικό είναι αυτό.     Ανν Σέξτον (9 Νοεμβρίου 1928  – 4 Οκτωβρίου 1974) Αμερικανίδα ποιήτρια, συγγραφέας και συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας. Ήταν απ’ τα πρωταγωνιστικά μέλη, μαζί με τους R.Lowell, S.Plath, J.Berryman και W.D.Snodgrass του αμερικανικού κινήματος...

«Εγωιστής είναι τελικά ένας δειλός, τόσο δειλός που δεν μπορεί να κάνει τίποτα ουσιαστικό, ούτε να αγαπάει τον εαυτό του. Και εγωιστής δεν είναι εκείνος που αγαπάει τον εαυτό του, όπως επιπόλαια νομίζουμε. Εγωιστής είναι εκείνος που δεν αγαπάει τον εαυτό του. Που γι’ αυτό ακριβώς προσπαθεί να πείσει τους άλλους πως αξίζει, πως είναι σπουδαίος. Επειδή δεν το πιστεύει ο ίδιος. Αγωνίζεται με κάθε τρόπο να επιβάλει τούτη την καλή μαρτυρία, ώστε η μαρτυρία να επιστρέψει στον ίδιο και να γλιτώσει από την αυτοαμφισβήτηση. Γι’ αυτό άλλωστε ο εγωισμός ενέχει βία. Γιατί κουβαλάει αγωνία,  ανάγκη και τρόμο πτώσης...

Όλα τα ερωτικά γράμματα είναι γελοία. Δε θα ήταν ερωτικά γράμματα αν δεν ήταν γελοία. Στον καιρό μου έγραψα κι εγώ γράμματα ερωτικά, Όπως κι οι άλλοι, Γελοία. Τα γράμματα τα ερωτικά, αν έρωτας υπάρχει, Πρέπει γελοία να είναι. Μα στην πραγματικότητα, Μόνο εκείνοι που ποτέ δεν έγραψαν Γράμματα ερωτικά Είναι γελοίοι.   Φερνάντο Πεσσόα...

κριτική της Μίνας Δούκα στο παιδικό βιβλίο των Λέλας Μαγκανάρη–Διακοφωτάκη και Ελένης Γιούνη-Βασιλείου «το μεγάλο ταξίδι του...

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά, έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας, ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας, κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας, έστω και μια φορά; είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους;   Ντίνος Χριστιανόπουλος Από τη συλλογή Ανυπεράσπιστος καημός (1960)...

Προσοχή σ’ εκείνους που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν. Προσοχή σ’ εκείνους που αναζητούν τα πλήθη, γιατί είναι ένα τίποτα μόνοι τους. Προσοχή στο μέσο άντρα. Τη μέση γυναίκα. Προσοχή στην αγάπη τους, η αγάπη τους είναι μέτρια αναζητά το μέτριο.         Τσαρλς Μπουκόφσκι...

Αν έγινα φιλόσοφος, αν επεδίωξα τόσο επίμονα τη φήμη, που ακόμα περιμένω, όλα έγιναν βασικά για να μπορώ να ρίχνω γυναίκες. Θέλω να διατηρήσω τον κόσμο όπως είναι, όχι γιατί μου φαίνεται καλός – αντίθετα τον θεωρώ άθλιο – αλλά γιατί ζω μέσα σ’ αυτόν και δεν μπορώ να τον καταστρέψω χωρίς να καταστραφώ μαζί του.   Ζαν-Πωλ Σαρτρ Θεωρείται ο μεγαλύτερος φιλόσοφος του 20ου αιώνα και είναι ο γνωστότερος εκπρόσωπος του κινήματος του Υπαρξισμού. Λογοτέχνης, κριτικός και στρατευμένος καλλιτέχνης στήριξε τις αριστερές πολιτικές επιλογές του με τη ζωή του και το έργο του. Το 1964 αρνήθηκε να παραλάβει...

Δε μελαγχολώ για τα χρόνια που περνάνε. Αν μου έλεγαν να τα ξαναζήσω θα με μελαγχολούσε περισσότερο. Να αντιμετωπίσω τα ίδια λάθη για μια ακόμη φορά; Δεν το θέλω. Δε μετανοώ για τα λάθη μου. Αλλά δε θα ‘θελα να τα ξανακάνω. Όπως δε μετανοώ για τις ωραίες στιγμές μου αλλά δε θα ήθελα να τις ξαναζήσω. Με ενδιαφέρουν πολύ οι στιγμές που θέλω να ζήσω παρά αυτές που έζησα.   Μάνος...

Είναι μερικά πρόσωπα που περνούν σε μια στιγμή από δίπλα σου και με το άρωμά τους σε ωθούν να γυρίσεις το κεφάλι, να τους δεις, να σταθείς μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη βλέποντάς τους να συνεχίζουν την πορεία τους. Μια τέτοια αίσθηση άφησε η συνομιλία με την κα Ελένη Κεκροπούλου, εκδότρια του Ωκεανού και του Ενάλιου. Η αγάπη της για το βιβλίο, το μεράκι της, η αφοσίωση είναι τέτοια ώστε είναι αδύνατο να μη νιώσεις όλη αυτή την ευωδιά που αποπνέει η ειλικρινής λειτουργία για την ικανοποίηση ενός προσωπικού μύθου. Συνέντευξη στον Νεκτάριο Καλογήρου Η όλη συνέντευξη είχε την αίσθηση...

Η χρονιά ξεκίνησε πολύ δυναμικά για εσάς, καθώς οι «Πράκτορες του Πλανήτη» αναλαμβάνουν αποστολές πλέον και στην Κίνα. Μιλήστε μας για αυτή την τόσο σημαντική επιτυχία των βιβλίων σας. Ήταν μεγάλη χαρά για εμένα ότι η σειρά βιβλίων Πράκτορες του Πλανήτη θα κυκλοφορήσει στην Κίνα. Πέρα από μία μεγάλη αγορά, είναι και μια χώρα με μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα και επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανάγκη επίλυσής τους. Σε όλα μου τα βιβλία στην σειρά, ο αναγνώστης είναι και ο πρωταγωνιστής της δράσης, συνταξιδεύοντας με άλλους μικρούς πράκτορες από όλο τον κόσμο, για να φέρει σε πέρας μια άκρως απόρρητη αποστολή...

Ο Ηλίας Λιβάνης, αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου και διευθύνων σύμβουλος των Εκδόσεων Λιβάνη είναι ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας της στήλης ΒιβλιοΛογικά και χωρίς περιστροφές απαντάει για όλα. Υποστηρίζει την ανάγκη επαναφοράς του Νόμου προστασίας της ενιαίας τιμής βιβλίου, αναλύει την οικονομική κατάσταση της κοινωνίας και τις επιπτώσεις στην πνευματική παραγωγή, παρουσιάζει τα στοιχεία εξάπλωσης των ebook, αλλά και την ανατολή για την κυριαρχία της οθόνης. Ο ίδιος δεν δίστασε να απαντήσει και να αποκαλύψει το σκεπτικό που οδήγησε σε πωλήσεις βιβλίων από τα ράφια των super market. Σε ό,τι αφορά τους συγγραφείς, κάνει γνωστό ότι υπάρχει έντονη τάση...

Με λόγια γεμάτα οργή για την κατάσταση που έχει προκληθεί στην ελληνική αγορά του βιβλίου και κατ’ επέκταση στον πολιτισμό της χώρας, μιλάει η κα Άννα Πατάκη, εκδότρια και μέλος της διοίκησης της εταιρείας Σ. Πατάκης ΑΕΕΔΕ, σε συνέντευξή της προς το δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net. Η κα Άννα Πατάκη συμμετέχοντας στο αφιέρωμα «Έλληνες Εκδότες» της στήλης ΒιβλιοΛογικά, δεν έκρυψε λόγια. Μίλησε ξεκάθαρα για καταστροφή του κλάδου και την απέδωσε στη απόφαση κατάργησης της ενιαίας τιμής βιβλίου, που ελήφθη από πολιτικούς με εγκληματική αρτηριοσκλήρωση. Ωστόσο η αισιοδοξία δεν της λείπει. Η κα Πατάκη διαπιστώνει ότι οι συγγραφείς βρίσκονται σε καλή...

Το βιβλίο στην Ελλάδα του Σήμερα βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Η έκδοση νέων τίτλων έχει μειωθεί δραματικά, τα έσοδα από τις πωλήσεις τους επίσης, τα δε κέρδη αποτελούν προσδοκία που συνήθως δεν ικανοποιείται. Ο δικτυακός χώρος τοβιβλίο.net και η στήλη Βιβλιολογικά, εγκαινιάζουν μια σειρά συνεντεύξεων με όλους τους μεγάλους εκδότες βιβλίων της Ελλάδας. Μοναδικός στόχος είναι να παρουσιαστεί η πραγματική εικόνα που επικρατεί στη βιομηχανία του βιβλίου, να αναδειχθούν οι αιτίες, οι υπαίτιοι και να αναζητηθούν λύσεις. Ο διευθύνων σύμβουλος των εκδόσεων Μίνωας και πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικού Βιβλίου κ. Γιάννης Κωνστανταρόπουλος στις απαντήσεις του μιλάει απερίφραστα για...

Tο ‘τερατώδες αριστούργημα’ του Γιάννη Ρίτσου «διαβάζω ανάποδα τις λέξεις βρίσκω το σωστό νόημα τους παίρνω το μαυροπίνακα κάτω απ’ τη μασκάλη μου φεύγω ο τρίφτης κατρακυλάει στη σκάλα τρέχουν οι αρουραίοι γκρούχ είπε ντβέρτζ είπε» (Ρίτσος Γιάννης ‘το τερατώδες Αριστούργημα’). Το 1977 ο Γιάννης Ρίτσος ‘συνθέτει’ την ποιητική συλλογή ‘Το Τερατώδες Αριστούργημα’,[1] βαθιά προσωπικό, εξομολογητικό & λυτρωτικό για τον ίδιο τον ποιητή. Οι βιωματικές αναφορές-μνήμες ενσωματώνονται οργανικά στο όλο πλαίσιο του ποιήματος, τα ‘σκέλη’ του οποίου διαπερνούν και ‘ρηγματώνουν’ τα πολλά και ‘βιασμένα’ σώματα, ‘αφαιρούν’ την ύλη της ‘ενιαίας (και μονολιθικής) δομής προσιδιάζοντας στην ποίηση του τόπου που...

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ – ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ – ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ Ο Εμμανουήλ Ροΐδης θεωρείται ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς που παρουσιάστηκαν ποτέ στα ελληνικά γράμματα. Γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1836 στην Ερμούπολη της Σύρου. Το έργο του αποτελείται από πολλά διαφορετικά είδη, όπως μυθιστορήματα, διηγήματα, κριτικές μελέτες, κείμενα πολιτικού περιεχομένου, μεταφράσεις και χρονογραφήματα. Tο 1866 κυκλοφορεί το βιβλίο του “H Πάπισσα Iωάννα” που αφορίζεται από την εκκλησία και προκαλεί τη δικαστική του δίωξη. Αυτό είναι και το πιο διάσημο από τα  έργα του  με πολλές μεταφράσεις σε ξένες γλώσσες. Το βασικό χαρακτηριστικό του προσωπικού του ύφους είναι το χιούμορ και η...

Γεννήθηκε στην πολιτεία Κολοράντο το 1909 έχοντας ιταλικές ρίζες. Παρακολούθησε μαθήματα στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο και στο κολλέγιο της πόλης Λονγκ Μπητς της Καλιφόρνιας. Σε ηλικία 23 ετών δημοσιεύτηκε το πρώτο του διήγημα στο μεγάλης κυκλοφορίας περιοδικό The American Mercury. Ακολούθησαν πλήθος διηγημάτων.  Το 1939  δημοσίευσε  το καλύτερο ίσως μυθιστόρημά του με τον τίτλο Ask the Dust [Ρώτα τον άνεμο]. Ακολούθησαν συλλογή διηγημάτων, μυθιστόρημα και  κινηματογραφικά σενάρια.   Το 1955 προσεβλήθη από διαβήτη με σοβαρές επιπλοκές.  Πέθανε στις 8 Μαίου του  1983 σε ηλικία 74 ετών. Υπήρξε ο αγαπημένος μυθιστοριογράφος του Τσαρλς Μπουκόφσκι. Βιογραφία – εργογραφία – κριτική Τζων Φάντε:...

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ – ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ – ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ Ο Στρατής Τσίρκας (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιάννη Χατζηαντρέα από παρατσούκλι του πατέρα του), γιος του Κώστα Χατζηαντρέα και της Περσεφόνης το γένος Σταμαράτη, γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στο Κάιρο. Είχε τρία μικρότερα αδέρφια. Γύρω στο 1917 γράφτηκε στην Αμπέτειο Σχολή, στο εμπορικό τμήμα, από όπου αποφοίτησε το 1928. Μετά την αποφοίτησή του εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα της Αιγύπτου για ένα χρόνο και από το 1929 ως το 1939 σε μια εταιρεία βάμβακος στην Άνω Αίγυπτο, αρχικά ως λογιστής και στη συνέχεια ως διευθυντής των εκκοκιστηρίων. Το 1933...

  ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ – ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ – ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ   Γεννήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου του 1893 και πέθανε στις 21 Ιανουαρίου του 1984. Γόνος ιστορικής οικογένειας από την Φωκίδα, με τον πατέρα του Ευθύμιο Σκαρίμπα, να είναι απόγονος αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Ξεχωριστή περίπτωση για τα ελληνικά γράμματα ο Γιάννης Σκαρίμπας, ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη της, ως ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, βιβλιοκριτικός και αρθρογράφος. Ο Γιάννης Σκαρίμπας υπήρξε ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα. Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του τη ζωή στη Χαλκίδα και ταυτίστηκε μ’ αυτήν.     Δείτε παρακάτω:...