Ένας κατά συρροή δολοφόνος απάγει τη φυσιογνωμίστρια Χάνα Χερμπστ μετά την επέμβαση που έκανε και ανακαλύπτει πως είναι φυγόδικη, γιατί σκότωσε την οικογένειά της! Είναι αλήθεια αυτό; Αν ναι, τι κίνητρο είχε και τι θα γίνει από δω και πέρα; Ταυτόχρονα, η Χάνα Χερμπστ έχει υποστεί αμνησία και προσπαθεί να θυμηθεί την επίμαχη βραδιά όσο ο απαγωγέας της αγωνίζεται να κατανοήσει τι έχει πραγματικά συμβεί και να αποφασίσει τι θα κάνει μαζί της!

Ο Sebastian Fitzek βάζει δύο δολοφόνους μαζί και τους ρίχνει σ’ έναν αγώνα δρόμου για να ανακαλύψουν την αλήθεια γύρω από τη νύχτα που πέθαναν ο σύζυγος και η κόρη της Χάνα Χερμπστ ενώ ο γιος της έχει καταφέρει να δραπετεύσει και αναζητείται. Γρήγορες προτάσεις, απανωτές ανατροπές, ποικίλες οπτικές γωνίες που φωτίζουν τα γεγονότα κατά πώς θέλει ο συγγραφέας, ψήγματα αλήθειας που χάνονται στη ροή των εξελίξεων, μια σκληρή και ωμή κεντρική ιδέα που κρύβεται πίσω από όλα αυτά και ιδού το νέο δυνατό βιβλίο ενός έξυπνου συγγραφέα που κατάφερε και πάλι να με κρατήσει ξύπνιο ως το τέλος με τον ευρηματικό χειρισμό της ιστορίας και με τις αποκαλύψεις που φυλάει μέχρι κυριολεκτικά την τελευταία σελίδα!

Η Χάνα Χερμπστ είναι ειδικός στην ερμηνεία των εκφράσεων του προσώπου και εργάζεται ως σύμβουλος της Αστυνομίας. Σ’ ένα βίντεο ομολογεί ότι δολοφόνησε βάναυσα την οικογένειά της αλλά ο μικρός της γιος, Πάουλ, επέζησε και τώρα τον ψάχνει. Για να τον σκοτώσει ή για να τον προστατέψει; Η ικανότητά της να επικοινωνεί με τους ανθρώπους κοντά της χωρίς να χρησιμοποιεί τη φωνή της θυμίζει τηλεπάθεια και το ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι που διαβάζει τα πρόσωπα, παρατηρεί τις αλλαγές στους μυς και τις μικροεκφράσεις που ο άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει όσο εντατικά κι αν προπονηθεί και οι οποίες χάνονται εν ριπή οφθαλμού. Η πλοκή επικεντρώνεται στο παρόν και κατά διαστήματα, με αφορμή διάφορα ερεθίσματα ή γεγονότα, επιστρέφουμε στο παρελθόν για να ανασυσταθεί η νύχτα του φόνου και να αποκαλυφθεί αν η Χάνα αφαίρεσε τη ζωή των αγαπημένων της προσώπων ή όχι. Οι πρώτες σελίδες έχουν φρενήρη ρυθμό και ανοίγουν διαφορετικές ιστορίες: ένα συμβάν εφτά χρόνια πριν την καθαυτή πλοκή, στη συνέχεια οι αιματηρές περιγραφές τη νύχτα της δολοφονίας των Χερμπστ και μετά η απόδραση ενός έξυπνου, χειριστικού και ικανού δολοφόνου, του Χειρουργού, που ανοίγει τα θύματά του χωρίς αναισθητικό για να απολαύσει τα σπλάχνα τους! Όλα αυτά καταλήγουν στη μαγνητοσκοπημένη ομολογία της Χάνα για τη δολοφονία του συζύγου και της προγονής της, την οποία η ίδια παρακολουθεί αιχμάλωτη του δολοφόνου!

Με κομμένη ανάσα παρακολουθούσα τις εξελίξεις, όπου η Χάνα προσπαθεί να ξεφύγει, ο δολοφόνος που την απήγαγε προσπαθεί να λύσει την υπόθεσή της, πιστεύοντας ακράδαντα στην ενοχή της, ο συνεργάτης της Χάνα, Φαντίλ Ματάρ, στηρίζει τη γυναίκα του, Σιμόνε, στο κρεβάτι του νοσοκομείου όπου παλεύει με τον καρκίνο αλλά εκείνη ετοιμάζει κάτι ρηξικέλευθο, η φίλη της Χάνα, Τέλντα Σαμς, βοηθός ιατροδικαστή, μπλέκεται στην προσπάθεια διάσωσης της Χάνα από τα χέρια του Χειρουργού κι όλα αυτά δημιουργούν ένα τέλεια ισορροπημένο παιχνίδι όπου πότε ο ένας παίρνει το πάνω χέρι και πότε ο άλλος. Ο Χειρουργός χτίζει πετραδάκι πετραδάκι τη ζωή του θύματός του, εκείνη θυμάται σταδιακά ψήγματα της οικογενειακής της καθημερινότητας που απλώς δυσχεραίνουν το μυαλό της να καθαρίσει γιατί νιώθει πως αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν πια, σκοτωμένοι από το δικό της χέρι… αν ισχύει αυτό φυσικά, ο Ματάρ βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ασύλληπτη εξέλιξη και η Τίλντα μπαίνει στη θέση του εξιλαστήριου θύματος…ή μήπως ο ρόλος της είναι πιο ενεργός απ’ ό,τι νομίζουμε;

Γνωρίζουμε σταδιακά τη Χάνα, πώς επέλεξε το επάγγελμά της, τι προσωπικά τραύματα κουβαλάει στην ψυχή της, ποιες εφιαλτικές εικόνες τη συνοδεύουν ακόμη και γιατί χρησιμοποιεί ανακλαστικούς καθρέφτες στο σπίτι της, αφού αποφεύγει να κοιτάει τον εαυτό της. Βρήκα άκρως ενδιαφέρουσα την εξήγηση: «Φοβάσαι να νιώσεις τον εαυτό σου και τα συναισθήματά σου. Ενώ έχεις τρομερή ενσυναίσθηση προς τους άλλους, σου λείπει εκείνη προς τον εαυτό σου, η οποία είναι απαραίτητη για μια γεμάτη, ευτυχισμένη ζωή» (σελ. 217). Τώρα λοιπόν που κυριολεκτικά κρέμεται η ζωή της από αυτό, πρέπει να κάτσει και να αντικρίσει τον εαυτό της στο βίντεο της ομολογίας, να αναλύσει τα δικά της χαρακτηριστικά, τις δικές ης εκφράσεις, να εντοπίσει το λάθος και να καταλάβει αν όντως σκότωσε αυτή την οικογένειά της ή κάποιος την παγίδεψε! Πολλά μυστικά της επιστήμης της φυσιογνωμίας αποκαλύπτονται μέσα από τις εξελίξεις του βιβλίου και για άλλη μια φορά αφέθηκα να ταξιδέψω στον κόσμο της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής που τόσο καλά ξέρει ο συγγραφέας. Για παράδειγμα, είναι αλήθεια πως το ανθρώπινο πνεύμα είναι πιο γόνιμο υπό ψυχική διέγερση, όπως ο φόβος. Κι όπως συμβαίνει συχνά με τον φόβο, η δοσολογία είναι που τον μετατρέπει σε δηλητήριο, αφού λίγη αγωνία πριν τις σχολικές εξετάσεις ή λίγο τρακ πριν την παράσταση κάνουν καλό.

Ο Sebastian Fitzek με το νέο του μυθιστόρημα δημιουργεί ξανά την οικεία αίσθηση του φόβου και της ανατριχίλας που όλοι γνωρίζουμε στα έργα του, στήνοντας μια άκρως ενδιαφέρουσα και καλοσχεδιασμένη πλοκή. Η μορφή του βιβλίου ξεφεύγει αρκετά από τα συνηθισμένα, μιας και στο εξώφυλλο χρησιμοποιείται χαρτί που δίνει την ψευδαίσθηση του ανακλαστικού καθρέφτη ενώ η περίληψη του βιβλίου είναι 2-3 προτάσεις μόνο. Ο τίτλος «Mimik» γεννάει εξ αρχής την απορία: ποιος μιμείται ποιον σε αυτήν την ιστορία, τι σήμα στέλνει, πόσο σημαντική είναι η χειρονομία της μίμησης; Απανωτές ανατροπές, απρόσμενες εξελίξεις, κινηματογραφική γραφή, φροντισμένο ως την παραμικρή λεπτομέρεια κείμενο, ανατριχιαστική κεντρική ιδέα, κρυμμένες αναφορές σε προηγούμενα βιβλία όπως το «Τελεσίγραφο» κι ένα απρόσμενο τέλος είναι μερικά μόνο από τα θετικά χαρακτηριστικά ενός καλού αστυνομικού μυθιστορήματος.