Θέλω να φύγω, να χαθώ στις ερημιές μακριά απ’ τα λαγούμια των πνιχτών ανθρώπων να δρέπω τις σιωπές στις ακροποταμιές σαν πρωθιέρεια να ζω στα τείχη των Κυκλώπων Ν’ ακροπατώ σ’ αρχαίες ραψωδίες που ηχούν σε ξεχασμένες διαδρομές στο χρόνο ριζωμένες συλλογικά νοήματα στο...

Η ποίηση καταλάμπει ολάκερη στα Ομηρικά ακρογιάλια του Nου διακτινίζοντας την καρδιά μας. Όταν μάθεις καλά τη γλώσσα σύντροφε ο τυφλός ποιητής θα σ’ οδηγήσει σε τούτη τη μεσογή βυζαίνοντας το Φως της [...] _ γράφει η Φωτεινή Κουφογάζου...

Ψυχή μου ελεύθερη, μα πολιορκημένη, ποιητική, που μέσ' στου Μάη τους κοσμοκαιρούς απέθαντη περιπολείς σαν τις ακταιωρούς, στη δίνη των ανέμων εκεί δεδικασμένη η θάλασσα αντρειώνεται, πνίγεται από σκέψεις εντός χτυπιέται το σκαρί, θανάσιμα φορές [...] _ γράφει η...

1. Μίτος και μύθος της αιωνιότητας οι αλήθειες μας 2. της Αριδήλης το Φως: Θεία ελπίδα ω, αγλάϊσμα! [...] _ γράφει η Φωτεινή Κουφογάζου Αγγουριδάκη

Η ιστορία δεν είναι παρά ένα διαχρονικό πένθος της Μάνας, που βλασταίνει με τα δάκρυα των χαμένων παιδιών της ανά τους αιώνες αυτής τη γης... Σ' αυτό το πέλαγος της θλίψης, που μέσα του γεννιούνται και πεθαίνουν όλα, υπάρχουν μικρές σταγόνες Μνήμης, σταγόνες ελάχιστης...