Έπιανα δουλειά ακριβώς στις 12 το βράδυ. Στις δώδεκα και πέντε έπρεπε να διακόψω για να ακουστεί το σήμα του σταθμού.«H ώρα είναι 12 και πέντε και ακούτε τον ραδιοφωνικό σταθμό 105»Αμέσως μετά το σήμα έχωνα ένα πιασάρικο άκουσμα να ξυπνήσουν τα αυτιά όσων...

Μεγάλωνε σ' ένα χωριό πάνω απ' τα ερείπια της αρχαίας Ολυμπίας. Μέσα στα πεύκα και στο σαθρό χώμα που ο Αλφειός κάθε τόσο τραβούσε προς την θάλασσα. Μεγαλύτερος από όλα τα αδέρφια, πελάγωνε ανάμεσα στα χωράφια και στο σχολείο. Με ζόρι τα μαθήματα, ζόρι και στη ζωή....

Χαμογελούσε  η μάνα μου στο τραπέζι. «Α... ξέχασα. Το απόγευμα θα έρθει ο θείος μου ο Κώστας» «Επίσκεψη!» Στους άλλους βγήκε μια απορία  στα ξαφνικά. Σίγησαν τα πιρούνια. Ξεχάστηκαν κάτι λαδομπούκια να μουλιάζουν στη σαλάτα. «Μπα.. πότε εμφανίστηκε αυτός;» ρώτησε ο...

Με το χαρτί της άδειας μισοτσαλακωμένο στη τσέπη βγήκαμε απ το διοικητήριο. Φούρια και χαμόγελα. Μαζέψαμε τα πράγματα μας και βρεθήκαμε στη πύλη. Παρασκευή απομεσήμερο λίγο πιο έξω απ την Πάτρα. Ιούλιος μήνας να καίει σαν καφτερή πιπεριά. Φορτωμένοι με τους σάκους και...

Ξημέρωνε ένας Σεπτέμβρης ανάμεσα στην εκκλησία της Θεοτόκου και την παραλία. Ο δρόμος γεμάτος με πολύχρωμες παράγκες μικροπωλητών κι ένα πρωινό αεράκι αλατισμένο απ τα πρώτα ήρεμα κύματα του πελάγους σκούπιζε τα απομεινάρια της προηγούμενης νύχτας απ την άσφαλτο. Τον...

Ήταν ένας δρόμος. Χαραγμένος από τα βήματα των ανθρώπων που έμεναν στο πλάι του. Με πέτρες και χώματα. Και σκόνη τα καλοκαιρινά απογεύματα. Με ανταύγειες τα δειλινά και με το μάτι να χάνεται στον απέραντο ορίζοντα. Είχε μια θάλασσα στο βάθος. Άλλοτε γαλάζια κι άλλοτε...