Κάποιο δειλινό
Κάθε σούρουπο, κει, που ο ήλιος αδράχνει το πινέλο και βάφει τον καμβά τ' ουρανού με μελαγχολία, εγώ τραβώ τις κουρτίνες... Δεν θέλω να σ’ αντικρίζω μέσα σε τούτον τον καμβά... Προτιμώ να κλείνω τις κουρτίνες. Στα όνειρά μας, άλλωστε, κλείνονται τα πιο όμορφα...