Ετικέτα: Εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ

Ακόμη γελάω! Λες και η γυναίκα βγήκε από καθημερινή σαπουνόπερα! Μα τι πλούτη, τι ίντριγκες, τι ατυχίες στον έρωτα, τι βαρεμάρα, τι σπορά απογόνων! Σε γενικές γραμμές έχουμε τη βιογραφία μιας γυναίκας που γνώρισε πάθος, αγάπη, πλούτη και άφθονη άμμο (1807-1881)! Μου κάνει εντύπωση που μια γυναίκα όπως η Τζέιν, που έζησε πικάντικα και έντονα τη ζωή της, υπήρξε πραγματικά, γιατί η καθημερινότητά της ήταν απίστευτα σκανδαλώδης! Κι όμως, αυτή η γυναίκα έκανε τέσσερις γάμους, απέκτησε έξι παιδιά και έφτασε ακόμη και στην Αθήνα του Όθωνα, ταράζοντας την κοινωνία της εποχής.Η Ντίγκμπι δεν άφηνε αρσενική γάτα να περάσει δίπλα της χωρίς να πάρει μεζέ! Ξεκίνησε από τα 17 της, νυμφευόμενη άντρα μεγαλύτερό της και φυσικά αριστοκράτη (η ίδια ήταν από εύπορη οικογένεια). Τον χώρισε λόγω μοιχείας! Ο γιος που απέκτησε ήταν του ξαδέρφου της! Και μέσα σε αυτά τα σκληρά, μοναχικά χρόνια, είχε και εξωσυζυγική σχέση (ο ξάδελφος ήταν ενδοοικογενειακή σχέση!) με τον επιτετραμμένο της Αυστριακής Πρεσβείας στο Λονδίνο. Μόλις τους κάναν τσακωτούς ο επιτετραμμένος γύρισε στο Λονδίνο και η Ντίγκμπι τον ακολούθησε σαν σκυλάκι. Η χυλόπιτα που έφαγε όμως ήταν χορταστική κι έτσι πήρε τα 2 παιδιά που του έκανε και κατέληξε στην αυλή του βασιλιά Λουδοβίκου στο Μόναχο (στο δρόμο εμπλούτισε τις ερωτικές εμπειρίες της για να το θέσω κομψά χάρη σε δύο εθελοντές). Ο Λουδοβίκος τη μύησε στην αρχαιολατρεία και την προσωπικότητά του (και όχι μόνο)...

Η Παναγία των δελφινιών. Ο βράχος εκεί κοντά στην Εύβοια. Το κάλεσμα του Θεού. Θεός ή γιατρός; Σε ποιον να πιστέψεις; Είναι ο γιατρός Θεός; Ο Θεός γιατρεύει (τα) πάντα; Και ο άνθρωπος; Πώς στέκεται μπροστά σε όλα αυτά; Τι του δίνει δύναμη να πιστέψει σε κάτι και σε τι; Το άγγιγμα του Θεού στις ψυχές αντιπαλεύει το χάδι της πίστης. Και τα δελφίνια να μαζεύονται πάντα εκεί στον βράχο όπου χτίστηκε η μονή της Παναγίας Ψυχοκρατούσας. Ένα εκπληκτικό, απαιτητικό, λυρικό μυθιστόρημα τόσο διαφορετικό από ό,τι έχω διαβάσει ως τώρα! Σαπφώ, Θεοδώρα, Φίλιππος. Ένα περίεργο ερωτικό τρίγωνο. Μια ερωτική ιστορία χωρίς ερωτικές σκηνές! Ψυχές και σώματα, με την πένα ξετυλίγονται. Η αγάπη στήνει τρελό χορό γύρω από αυτές τις τραγικές φιγούρες. Τραβάει τα μαλλιά του ενός, κλείνει το μάτι στον άλλον, κρύβεται από τον τρίτο. Αθώα, ανέμελα, ανεπιτήδευτα. Κι όταν κακιώσει, τότε τους παίζει το χειρότερο παιχνίδι. Η Θεοδώρα ακούει το κάλεσμα της ψυχής της και γίνεται η αδελφή Μαρία στο μοναστήρι της Ψυχοκρατούσας. Η Σαπφώ δημοσιογράφος. Ο Φίλιππος διακεκριμένος γιατρός. Η ιστορία τους χωρίζεται. Χρόνια μετά η μικρή Ελισάνθη θα φέρει τον Φίλιππο αντιμέτωπο με το παρελθόν. Μοναδικό ψυχογράφημα, αριστοτεχνικό δέσιμο των ηρώων με μυστικά βαθιά κρυμμένα που δεν αποκαλύπτονται ούτε γρήγορα ούτε σε άσχετη χρονική στιγμή. Οι αποκαλύψεις αργούν αλλά χτίζουν πετραδάκι πετραδάκι μια ανεπανάληπτη ιστορία. Δεν ξέρω ποιον αγάπησα πιο πολύ, την αδελφή Μαρία που αρνήθηκε...

Ένα ανατρεπτικότατο αστυνομικό μυθιστόρημα, με μαύρο χιούμορ, εκπλήξεις και ωραιότατες περιγραφές του θεσσαλικού κάμπου, της Λάρισας και της δύναμης που μπορεί να αντλήσει κάποιος εκμεταλλευόμενος τον φυσικό πλούτο της περιοχής. Η Νίνα, μετά από έξι μήνες νοσηλείας μετά από τροχαίο, επιστρέφει στο πατρικό της κονάκι για να διαπιστώσει ότι παραμένει παντρεμενη με έναν άγνωστο ενώ η θετή ξαδέλφη της έχει ριζώσει για τα καλά στο σπίτι και δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να βάλει χέρι στην ουρανοκατέβατη περιουσία του θείου της. Τι θα συμβεί όμως όταν η μνήμη ξαφνικά επιστρέψει και η Νίνα βρει τον πραγματικό της εαυτό; Στην αρχή το βιβλίο μου φάνηκε ελαφρύ, απλώς έρεε με το ερωτηματικό ποια είναι η πραγματική ζωή της Νίνας και αν κάποιος επίτηδες χάλασε τα φρένα του αυτοκινήτου της ώστε να τη βγάλει από τη μέση (νιάου, νιάου). Όταν όμως επανέρχονται οι θύμησες, η ιστορία αλλάζει ριζικά. Η ξαδέλφη Νταίζη, ένας κισσός που λατρεύει το χρήμα και μπορεί να χρησιμοποιήσει τη γοητεία της για να κάνει τα πάντα, κόρη πλούσιας γαιοκτήμονος από την Αρλ που παντρεύτηκε τον θείο της Νίνας, παρκαρισμένη από τον πατριό της στην οικογένεια της Νίνας, κάνει ό,τι μπορεί για να καλοπεράσει. Δε διστάζει να κάνει εραστή της ακόμη και τον θετό της θείο και η Νίνα πρέπει να κάνει κάτι για να το εμποδίσει. Έλα όμως που την προλαβαίνει το τροχαίο! Και ο άχρωμος Ορέστης; Ο γοητευτικός,...

Ο Σεμπάστιαν Ντάνιελ Αλεξάντερ Κέιν ανατράφηκε με σκληρότητα για έναν και μόνο σκοπό: να εκπληρώσει τις γραφές μιας πανάρχαιας κέλτικης προφητείας την οποία πίστευαν τυφλά δύο αντίπαλα μυστικιστικά τάγματα. Είχε το σημάδι. Ήταν απόγονος βασιλικής γενιάς. Και όφειλε να ενωθεί με τη Μία για να φέρουν στον κόσμο ένα πλάσμα τέλειο, άτρωτο από όλες τις ασθένειες, ευφυές και χαρισματικό, που προοριζόταν να καθορίσει την τύχη του κόσμου. Η Καρολίνα Σερέτη μεγάλωσε προστατευμένη από την ίδια αυτή μοίρα, θεωρώντας ότι το σημάδι του λωτού στο δέρμα της ήταν μια τυχαία ατέλεια, αν και από μικρό κορίτσι διαισθανόταν πως η ύπαρξή του θα καθόριζε με κάποιον τρόπο τη ζωή της. Εκείνος δεν πίστεψε ποτέ. Επέλεξε τη σύγκρουση, τη φυγή, τον πόλεμο. Εκείνη δεν έμαθε ποτέ. Ζούσε με τα όνειρα και τα γοητευτικά παραμύθια της, μέχρι την έναρξη της μάχης. Όμως, όσο σθεναρά αντιστέκονταν και οι δυο στην παραφορά της εμμονής και στο όραμα της κυριαρχίας, τόσο πιο ανελέητα ισχυρές γίνονταν οι αόρατες δυνάμεις που οδηγούσαν στην ένωσή τους. Ήταν ο Ένας και η Μία, απόγονοι του ίδιου βασιλιά. Κουβαλούσαν την ίδια παντοδύναμη μοίρα. Ήταν δεσμώτες των σκιών, που απειλούσαν να πνίξουν στα γκρίζα σύννεφα τη ζωή τους. Καθώς ο θάνατος παραμονεύει, καθώς η αγάπη αναζητά το ξίφος που θα κόψει τις αλυσίδες και ο φόβος εναλλάσσεται αδιάκοπα με την ελπίδα, οι ασπίδες μοιάζουν καμωμένες από χαρτί και σκόνη. Ο Σεμπάστιαν και...

Ένα δύσκολο και σκληρό θέμα διαπραγματεύεται σε αυτό το βιβλίο της η κυρία Κωνσταντούρου: την παιδεραστία. Και η γυναικεία της ματιά μεταφέρει αυτούσια στον αναγνώστη τα συναισθήματα του θύματος από την κακοποίηση αλλά και του περίγυρου από την αναλγησία και την ατιμωρησία από το ίδιο το κράτος. Τρυφερό κι σκληρό, ωμό και ρεαλιστικό, φλύαρο σε κάποια σημεία, παρ’ όλ’ αυτά με κέρδισε. Στο σήμερα, η Θάλεια δυσκολεύεται να χωνέψει ότι η δραστήρια, ζωηρή και που φροντίζει για όλους και για όλα μητέρα της, Μαργαρίτα,  αυτοκτόνησε πέφτοντας από το γεφύρι της Άρτας. Ο πατέρας της, υποψήφιος βουλευτής στις επερχόμενες εκλογές, είναι τόσο αδιάφορος για το γεγονός που αρχίζει να τη βάζει σε υποψίες. Με τη βοήθεια του Λεωνίδα, ενός δημοσιογράφου (που μαθαίνει ένα συγκλονιστικό μυστικό που θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του) και του Κωνσταντίνου, φίλου της και ψυχολόγου, ξεκινάει μια έρευνα γύρω από τον θάνατο της Μαργαρίτας. Ακολουθεί ένα νήμα που θα τη φέρει μπροστά σε σοκαριστικές αποκαλύψεις για το παρελθόν του πατέρα της, σε αδιέξοδο για το αν όντως αυτοκτόνησε το αγαπημένο της πρόσωπο ή τη δολοφόνησαν και με τον ίδιο τον θάνατο. Παράλληλα, ξετυλίγεται η ιστορία της Λένης, της γυναίκας του πρωτομάστορα, που την έχτισε ο άντρας της για να στεριώσει το γεφύρι της Άρτας. Συνολικά το βιβλίο μου άρεσε αρκετά και μου έκανε εντύπωση η ανατροπή για το ποιος ήταν ο δολοφόνος της μητέρας της...

Λίγοι ίσως είναι αυτοί που διάβασαν πρώτα το βιβλίο Η Λάμψη και μετά είδαν την ομώνυμη ταινία σε σκηνοθεσία του Στάνλει Κιούμπρικ. Θα μπορούσα να πω ότι πρόκειται για μία κινηματογραφική μεταφορά μιας νουβέλας που μπορεί να καταταχθεί στις πρώτες θέσεις μιας λίστας όπου βιβλίο και ταινία συμβαδίζουν τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο αγωνίας. Ο συγγραφέας του βιβλίου Στίβεν Κίνγκ δεν δίστασε από τα πρώτα του κιόλας βήματα να συμπεριλάβει σε αυτό το βιβλίο αρκετά αυτοβιογραφικά του στοιχεία. Το 1977 Η Λάμψη ήταν μόλις η τρίτη εκδοτική απόπειρα του Κινγκ και το σκηνικό στηρίζεται κυρίως στην προσωπική του εμπειρία που είχε κατά τη διαμονή του στο Ξενοδοχείο Στάνλει όταν προσπαθούσε να αναρρώσει από το αλκοόλ. Το Ξενοδοχείο Θέα με τη διττή του παρουσία στην ιστορία του βιβλίου, αυτή του βασικού σκηνικού και αυτή ενός από τους κυρίαρχους πρωταγωνιστές, κρύβει μέσα του όλη την νεότερη ιστορία της Αμερικής. Πρόεδροι και διάσημοι καλλιτέχνες, μαφιόζοι και εξέχοντα στελέχη πέρασαν από τα δωμάτια του ξενοδοχείου και στιγμάτισαν την ιστορία του εις το  διηνεκές. Ο Τζακ Τόρανς, πρώην καθηγητής, πρώην συγγραφέας και πρώην αλκοολικός αναλαμβάνει την φαινομενικά εύκολη αποστολή του επιστάτη για έναν ολόκληρο χειμώνα στο απομονωμένο από το χιόνι ξενοδοχείο. Στόχος του και ελπίδα του ήταν να μπορέσει στην απόλυτη ησυχία  να μπορέσει να συγκεντρωθεί και να ολοκληρώσει το θεατρικό του έργο που για πολύ καιρό είχε παραμελήσει. Συντροφιά του...

Η Θεοδώρα Τζόκα, μετά το βιβλίο ‘Το παρελθόν φυγείν αδύνατον’ έρχεται με τη γνώριμη γραφή της να μας γνωρίσει την Ευδοκία, μια τυπική Ελληνίδα που μεγαλώνει μέσα στην ασφυκτική και κλειστή κοινωνία ενός χωριού. Μέσα από το ημερολόγιο της αλλά και τις αναμνήσεις της κόρης της ξετυλίγεται η ιστορία της, μια ιστορία που ξεκινάει μεν σ’ ένα φτωχό χωριό της Ελλάδας μέσα στον πόλεμο αλλά ολοκληρώνει τον κύκλο της σε μια μεγαλούπολη της Αμερικής, τη δεκαετία του 1950. Ένας έρωτας που ολοκληρώνεται μπροστά στα μάτια της Παναγίας αλλά είναι παράνομος για τα μάτια του κόσμου, τη στοιχειώνει και την κυνηγάει σε ολόκληρη της ζωή της, ένας γάμος από συμφέρον και μια ζωή που μοιάζει να μην έχει κανένα ενδιαφέρον σκιαγραφούνται ανάγλυφα από την πένα της Θεοδώρας Τζόκα και κάνουν τον αναγνώστη να αγωνιά μαζί με τους πρωταγωνιστές της. Το βιβλίο της Ευδοκίας είναι μια καλογραμμένη ιστορία η οποία θα μπορούσε να είναι αληθινή. Παρόμοιες ιστορίες έχουν ακουστεί από ανθρώπους οικείους μας, ιστορίες που είναι συνήθως γεμάτες πόνο και με την ελπίδα σχεδόν χαμένη. Η συγγραφέας καταφέρνει να αποτυπώσει τον πόνο των ανθρώπων της εποχής με εξαιρετικό τρόπο ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει τις κρυφές τους σκέψεις αλλά και τις προσδοκίες τους με τρόπο μοναδικό. Οι χαρακτήρες περιγράφονται με ζωντάνια, αυτούσιοι και χωρίς τίποτα περιττό στη γραφή, οι ρόλοι που διαδραματίζουν μέσα στην ιστορία είναι ρεαλιστικοί, χωρίς υπερβολές ή εξωραϊσμούς, ενώ και...

Όπως οι μεσημβρινοί της γης διατρέχουν παράλληλα την υδρόγειο σφαίρα και δε συναντιούνται παρά μόνο σε δύο σημεία, τους πόλους της, έτσι και οι δύο ηρωίδες της τριλογίας που συνεχίζεται με αυτό το βιβλίο, η Βασιλική και η Ιλαρία, συναντιούνται κάποια στιγμή. Νομίζεις ότι αυτές οι δύο γυναίκες δεν έχουν τίποτα κοινό κι όμως έρχονται η μία ενώπιον της άλλης. Το πώς μας το ξετυλίγει με μαεστρία η συγγραφέας. Πρόκειται για μια υπέροχη τριλογία, πυκνογραμμένη, γεμάτη πρόσωπα, καταστάσεις, περιπέτειες, ανατροπές, αγωνία, έρωτα, αποφάσεις και συνέπειες, που τη ρούφηξα κυριολεκτικά. Τον χαρακτήρα και τις περιπέτειες της Ιλαρίας και της Βασιλικής τα εμπνεύστηκε η συγγραφέας από τις δύο διαφορετικές γιαγιάδες της: διαφορετικοί τόποι καταγωγής, διαφορετικές εμπειρίες, διαφορετικές νοοτροπίες, διαφορετικές και παράλληλες ιστορίες που γέμισαν το μυαλό της συγγραφέως, το προκάλεσαν και το ερέθισαν. Το αποτέλεσμα το κρατάει στα χέρια του ο αναγνώστης. Μόλις τελείωσα το δεύτερο βιβλίο και είμαι γεμάτος ασφυκτικά από εικόνες, αγωνία, οργή, λαχτάρα, λίγο μπλεγμένος με τόσους χαρακτήρες και πρόσωπα (αν και η συγγραφέας κάνει τα πάντα για να μη χαθεί ο αναγνώστης στον λαβύρινθο της ιστορίας της) και μπορώ να πω ότι επιτέλους το δεύτερο βιβλίο μιας τριλογίας είναι καλύτερο και πιο δυνατό από το πρώτο (συνήθως, το δεύτερο βιβλίο είναι ένας συνδετικός κρίκος που απλώς υπάρχει για να ενώσει μια ιστορία που άνετα μπορεί να ξετυλιχθεί σε ένα, το πολύ δύο βιβλία αλλά όχι εδώ, όχι...

Ένας εσαεί κατάδικος, ένας αφοσιωμένος αστυνομικός, μια παρασιτική οικογένεια, η κόρη μιας εξαπατημένης κοπέλας, ένας φιλομοναρχικός παππούς με τον επαναστάτη εγγονό του και πολλά άλλα πρόσωπα συναντιούνται σε αυτό το αριστούργημα για να δημιουργήσουν το έπος των αθλίων. Ο Βίκτορ Ουγκώ αντιλαμβανόμενος την περιπλοκότητα της έννοιας της αθλιότητας, την αποδομεί στις επιμέρους συνιστώσες της. Χρησιμοποιώντας ως κεντρικό του ήρωα τον Γιάννη Αιγιάννη, τον καταδικασμένο στα κάτεργα επειδή έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί, ο Ουγκώ τον εξυψώνει στον τέλειο άθλιο, τον γεμίζει αρετές και τον εκθέτει σε πειρασμούς για να μπορέσει μέσα από τις κακουχίες του να κερδίσει την απόλυτη συμπάθεια του κάθε αναγνώστη. Ο όγκος του βιβλίου αν και θα μπορούσε να αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα για πολλούς, εν τέλει καταλήγει να είναι ανάλογος του πλήθους των προσώπων που παίζουν σημαίνοντα ρόλο για την ακεραιότητα της πλοκής. Τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου 1815-1833 θα ήταν από μόνα τους αρκετά για να γεμίσουν έναν τέτοιο τόμο. Ωστόσο η επιδέξια τεχνική του συγγραφέα του πρόσφερε αρκετό χώρο και για την εξιστόρηση των όσων συνέβησαν αυτά τα ταραγμένα χρόνια αλλά και για την αφήγηση του μυθιστορήματός του. Εκεί που σταματά η λογοτεχνία, ξεκινάει η ιστορία και εκεί που τελειώνει η φιλοσοφία, αρχίζει η πολιτική. Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει σε κάποιο σημείο του βιβλίου το βιβλίο αυτό είναι ένα δράμα με πρωταγωνιστή το άπειρο. Δεύτερο πρόσωπο είναι ο άνθρωπος. Το άπειρο παίρνει τη...

Όπως οι μεσημβρινοί της γης διατρέχουν παράλληλα την υδρόγειο σφαίρα και δε συναντιούνται παρά μόνο σε δύο σημεία, τους πόλους της, έτσι και οι δύο ηρωίδες της τριλογίας που τελειώνει με αυτό το βιβλίο, η Βασιλική και η Ιλαρία, συναντιούνται κάποια στιγμή. Νομίζεις ότι αυτές οι δύο γυναίκες δεν έχουν τίποτα κοινό κι όμως έρχονται η μία ενώπιον της άλλης. Το πώς μας το ξετυλίγει με μαεστρία η συγγραφέας. Πρόκειται για μια υπέροχη τριλογία, πυκνογραμμένη, γεμάτη πρόσωπα, καταστάσεις, περιπέτειες, ανατροπές, αγωνία, έρωτα, αποφάσεις και συνέπειες, που τη ρούφηξα κυριολεκτικά. Τον χαρακτήρα και τις περιπέτειες της Ιλαρίας και της Βασιλικής τα εμπνεύστηκε η συγγραφέας από τις δύο διαφορετικές γιαγιάδες της: διαφορετικοί τόποι καταγωγής, διαφορετικές εμπειρίες, διαφορετικές νοοτροπίες, διαφορετικές και παράλληλες ιστορίες που γέμισαν το μυαλό της συγγραφέως, το προκάλεσαν και το ερέθισαν. Το αποτέλεσμα το κρατάει στα χέρια του ο αναγνώστης. Επιτέλους έφτασα στο τέλος της ιστορίας των δύο γυναικών. Τα μυστικά αποκαλύφθηκαν όλα, τα κομμάτια του παζλ μπήκαν όλα στη θέση τους, οι Μοίρες αρχίσουν να μοιράζουν κρασί και σαμπάνια για να το γιορτάσουν που τα κατάφεραν άλλη μια φορά. Οι κλοιοί έκλεισαν, οι καρδιές ολοκλήρωσαν τους χτύπους τους, τα όνειρα διαψεύστηκαν ή εκπληρώθηκαν, οι ήρωες χάραξαν το μονοπάτι τους. Το τελευταίο βιβλίο δε με κράτησε όσο τα πρώτα. Ένιωσα μια μεγάλη αμηχανία από μεριάς της συγγραφέως, ότι έφτιαξα μια ωραία ιστορία, έφερα πολύ ωραία τα γεγονότα σε μια σειρά,...

Όπως οι μεσημβρινοί της γης διατρέχουν παράλληλα την υδρόγειο σφαίρα και δε συναντιούνται παρά μόνο σε δύο σημεία, τους πόλους της, έτσι και οι δύο ηρωίδες της τριλογίας που ξεκινάει με αυτό το βιβλίο, η Βασιλική και η Ιλαρία, συναντιούνται κάποια στιγμή. Νομίζεις ότι αυτές οι δύο γυναίκες δεν έχουν τίποτα κοινό κι όμως έρχονται η μία ενώπιον της άλλης. Το πώς μας το ξετυλίγει με μαεστρία η συγγραφέας. Πρόκειται για μια υπέροχη τριλογία, πυκνογραμμένη, γεμάτη πρόσωπα, καταστάσεις, περιπέτειες, ανατροπές, αγωνία, έρωτα, αποφάσεις και συνέπειες, που τη ρούφηξα κυριολεκτικά. Έχοντας τελειώσει το πρώτο βιβλίο και όντας στη μέση του δεύτερου μόνο καλά λόγια έχω να πω. Τον χαρακτήρα και τις περιπέτειες της Ιλαρίας και της Βασιλικής τα εμπνεύστηκε η συγγραφέας από τις δύο διαφορετικές γιαγιάδες της: διαφορετικοί τόποι καταγωγής, διαφορετικές εμπειρίες, διαφορετικές νοοτροπίες, διαφορετικές και παράλληλες ιστορίες που γέμισαν το μυαλό της συγγραφέως, το προκάλεσαν και το ερέθισαν. Το αποτέλεσμα το κρατάει στα χέρια του ο αναγνώστης. Η Βασιλική μεγαλώνει στην Κλεισούρα της Πίνδου, δίπλα στα περήφανα βουνά και στα γιδοπρόβατα, κάνει βαριές αγροτικές δουλειές, τιμά τους γονείς της, προστατεύει και φροντίζει τ’ αδέρφια της. Παρέα της η Χάιδω, ένα κορίτσι ταλαιπωρημένο και κακομοίρικο. Η μοίρα της και η τύχη της αλλάζει όταν της προξενεύουν έναν πλούσιο γαμπρό, την καρδιά της κλέβει όμως ο θείος του, Σωτήρης. Με τον τρόπο της τον κάνει να την προσέξει και να τη...