Ετικέτα: Εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ

Μια υπέροχη βαθιά ανθρώπινη, ρομαντική και ταυτόχρονα σκληρή ιστορία που διαδραματίζεται στη Νέα Νότια Ουαλία και στην Τασμανία της Αυστραλίας σε δύο εποχές: το 1898 και το 2013. Δύο γυναίκες, προγιαγιά και δισέγγονη, με τις δικές τους ανατρεπτικές ιστορίες, η μία αγωνίζεται για το παρόν της και η άλλη φοβάται το παρελθόν της. Από τα αξιοπρεπέστερα δείγματα γυναικείας λογοτεχνίας, γεμάτο καλολογικά στοιχεία, πολλές ανατροπές, βαθιά ψυχολογία των πρωταγωνιστών και λυρικότατες περιγραφές της φύσης. Lyrebirds είναι τα πουλιά της Αυστραλίας που η ουρά τους μοιάζει με λύρα μουσική. Το έκτασης 4.000 στρεμμάτων κτήμα Lyrebird Hill στεγάζει χιλιάδες είδη της αυστραλιανής πανίδας και μια φυλή Αβοριγίνων. Με καταπληκτική μαεστρία, η συγγραφέας ξετυλίγει παράλληλα τις ιστορίες των δύο γυναικών με πολύ ωραία γραφή και έξυπνο χειρισμό της πλοκής. Υπάρχουν έρωτες (και μάλιστα απαγορευμένοι) αλλά παρουσιάζονται απλώς ως η αφορμή είτε για να πάρει κάποιος την κατάσταση στα χέρια του είτε ως σαθρή βάση πάνω στην οποία χτίστηκε ένα μέλλον. Δεν υπάρχουν δηλαδή έντονες και μακροσκελείς ερωτικές σκηνές, μόνο δύο ωραιότατες, σκληρές και ανατρεπτικές ιστορίες. Το 1898 ο πατέρας της Μπρένα, ιδιοκτήτης του Lyrebird Hill, είναι τόσο χρεωμένος που δέχεται την πρόταση του Γουίτμπι να του δώσει την κόρη του με αντάλλαγμα να ξεχρεώσει. Έτσι η Μπρένα μετακομίζει στην Τασμανία κι αγωνίζεται να αγαπήσει έναν άντρα που ουσιαστικά την αγόρασε. Η Μπρένα είναι δεμένη με την οικογένεια των Αβοριγίνων που ζουν στο κτήμα...

Melioribus annis, τα καλύτερα χρόνια, που πέρασαν ανεπιστρεπτί και έμεινε η γλύκα στην άκρη των χειλιών της ζωής και μια γλυκιά ανάμνηση που γεμίζει ευχάριστα την ψυχή όποτε έρχεται στη θύμηση…Ένα υπέροχο βιβλίο γεμάτο αναμνήσεις αλλά και ντοκουμέντα για τις χρυσές μέρες που έζησε η Ελλάδα στις δεκαετίες 1950-1970. Μια εμπεριστατωμένη μελέτη και ταυτόχρονα μια κατάθεση ψυχής από τον συγγραφέα στους ομηλίκους του, στον μελετητή, στον αναγνώστη. Στο βιβλίο παρατίθενται εμπεριστατωμένα γεγονότα, εξελίξεις και αλλαγές στη νεοελληνική κοινωνία σε όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής: από τα σχολικά χρόνια και τα παιδικά παιχνίδια ως το αυτοκίνητο, τις εκδρομές, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το σινεμά και πολλά άλλα. Ο συγγραφέας μας άνοιξε το σπίτι με τις αναμνήσεις και μας ξεναγεί σε κάθε γωνιά του, από την πιο φωτεινή ως την πιο σκοτεινή. Συγκρίνει, παραθέτει, αναλύει, αναπολεί, ελπίζει για ένα καλύτερο μέλλον. Σε πολλά σημεία κατηγορεί συγκεκριμένες συνθήκες και πολιτικές καταστάσεις που συνέβαλαν στην αλλαγή προς το χειρότερο της κοινωνίας μας, αλλά δεν το κάνει οχυρωμένος πίσω από ένα άδειο φλιτζάνι τσάι, κακολογώντας άνευ επιχειρημάτων ό,τι πετάει και ό,τι κολυμπάει, όπως κάνουν οι περισσότεροι ηλικιωμένοι. Αντίθετα, έχει κριτική σκέψη, δομική ανάλυση, μελετάει, τεκμαίρει και πάντα αφήνει μια αχτίδα ελπίδας: τα πάντα σχεδόν καταστράφηκαν, ευτελίστηκαν αλλά ποιος ξέρει στο μέλλον γιατί…. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η βασική διαφορά του τότε με το σήμερα είναι ο ελεύθερος χρόνος και ότι τίποτα δεν υπήρχε...

Ένα εξαιρετικά δυνατό ψυχογράφημα που παίζει ανάμεσα στο κοινωνικό και στο ρομαντικό μυθιστόρημα χωρίς να αφοσιώνεται σε καμία από τις δύο περιπτώσεις. Μια υπέροχη ιστορία με πολλές επιμέρους αφηγήσεις, ένα στιβαρό καλειδοσκόπιο χαρακτήρων και μια ανατρεπτική εξέλιξη που δεν την περίμενα. Άλλη μια εξαιρετική επιλογή των εκδόσεων Ωκεανίδα. Αγάπησα τον Μάριο Μένκελ, τον πιο ήσυχο και διακριτικό καθηγητή πανεπιστημίου, που έχει φτάσει σε προχωρημένη ηλικία χωρίς να ταράξει την ομαλή, θα έλεγα ακόμη και βαρετή ζωή του, με μια ερωτική ιστορία, ή έστω με μια κραυγή! Έχοντας γράψει το μυθιστόρημα του αιώνα εδώ και αρκετά καιρό, χωρίς όμως άλλες βλέψεις, εργάζεται ως καθηγητής δημιουργικής γραφής σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Ρουτινιάρικη ζωή, στη θέση του θ’ αυτοκτονούσα ευχαρίστως. Έλα όμως που προλαβαίνει να αυτοκτονήσει ο μυστηριώδης νοικάρης του! Ο Μένκελ έχει κληρονομήσει ένα διαμέρισμα, στο οποίο μένει ένας υποδειγματικός ενοικιαστής, που καταθέτει τακτικά το ενοίκιο, δεν ενοχλεί, δεν απαιτεί. Καθ’ υπόδειξιν του Μένκελ, δεν έχουν έρθει ποτέ σε επαφή κι επικοινωνούν μέσω μεσιτικού γραφείου. Όταν αυτοκτονεί ο Μοντάλβο, λοιπόν, ο Μένκελ αναγκάζεται να πάει στο διαμέρισμα ώστε να αποφασίσει τι θα κάνει με τις χιλιάδες συλλογές που μάζευε οργανωμένα και τακτοποιημένα ο Μοντάλβο: βεντάλιες, νομίσματα, στρατιωτάκια, κονκάρδες, καπάκια, θεατρικά προγράμματα, γραμμόφωνα είναι λίγα από τα αντικείμενα που συγκέντρωνε με πάθος ο αυτόχειρ. Αγάπησα την Μπεατρίθ Μιγιάρες, μια γυναίκα που βρήκε τη δύναμη να εγκαταλείψει τον άντρα της μόλις...

Μεσόγειος, 17ος αιώνας. Βενετία και Τουρκία κονταροχτυπιούνται ποιος θα κυριαρχήσει στα σημαντικά λιμάνια. Η Γαληνοτάτη και η Ημισέληνος. Μίσος, ναυμαχίες, αίμα. Και ο Χάνδακας τελευταίο λιμάνι εκτός Οθωμανών. Η πολιορκία του ξεκίνησε το 1648 και έληξε 21 χρόνια αργότερα παρακαλώ, το μεγαλύτερο διάστημα πολιορκίας που υπήρξε ποτέ στη στρατιωτική Ιστορία. Το λυρικό μυθιστόρημα Τα θεριά της Μεσογείου διαδραματίζεται ακριβώς αυτήν την εποχή και πάντα με εφαλτήριο και άξονα αναφοράς την περιβόητη πολιορκία. Ένα καταπληκτικό βιβλίο που συνδυάζει την περιπέτεια του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον με την πλοκή του Αλέξανδρου Δουμά. Ατμοσφαιρικό, αυθεντικό, καλογραμμένο, μελετημένο, ένα ξεχωριστό βιβλίο που το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Βενετία, Κέρκυρα, Μάνη (Οίτυλο), Κωνσταντινούπολη, Μάλτα, μυθικοί τόποι, άγρια ήθη, σκληρή εποχή και η πένα της συγγραφέως να σε ταξιδεύει ανάμεσα στις φρεγάτες και τις μπρατσέρες, αγκαλιά με τα ιζολάρια και τους εξάντες, να σε ξεναγεί στον κόσμο των πειρατών, των ευγενών και των καταδίκων στο Μπάνιον της Κωνσταντινούπολης. Ο Εμμανουήλ Θαλασσινός μεγαλώνει σε μια δύσκολη, πολεμοχαρή εποχή, στην οποία γυρνάει την πλάτη του και αφοσιώνεται στη ζωγραφική. Ο πατέρας του τον στέλνει στη Βενετία να σπουδάσει και να διαπρέψει, ώστε έτσι να γλυτώσει οριστικά από τυχόν επιστρατεύσεις το άμαθο σε κακουχίες παιδί. Ο Εμμανουήλ μεγαλώνει δίπλα στον Θεοδόσιο Μελετίου, αδελφικό φίλο του πατέρα του και πάμπλουτο καραβοκύρη και έμπορο. Το 1645 αποκτά την Αφροδίτη από τη γυναίκα του, Φραντζέσκα. Η Γκρατσιέλα, κυνηγημένη από τη φτώχεια,...

Ένας καλογραμμένος και ολοζώντανος ογκόλιθος 892 σελίδων που καταφέρνει ένα δυνατό χαστούκι στη στημένη πραγματικότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και στην οικονομική εκμετάλλευση της αφέλειας των πιστών από επιτήδειους εκπροσώπους της Εκκλησίας. Μια καταγγελία για την ελληνική πραγματικότητα και για τον τρόπο με τον οποίο ορισμένοι πανέξυπνοι «λίγοι» χειρίζονται τη ζωή, τα πιστεύω, τα ιδεώδη και την καθημερινή ζωή των περισσότερων από μας. Ειλικρινά, αν κάποιος με ρώταγε ποια μυθιστορήματα να διαβάσω για την ελληνική κοινωνική και οικονομική κατάσταση της Ελλάδας στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα θα πρότεινα τους Θεομπαίχτες του Μπάμπη Χαραλαμπούλια και τη Μαύρη Αυγή του Θάνου Δραγούμη. Ο Σωκράτης Χαρίτος δεν καταφέρνει ν’ ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ασφαλιστικής εταιρείας για την οποία εργάζεται και απολύεται. Σχεδόν ταυτόχρονα γνωρίζει την Ελένη, μια γυναίκα που αλλάζει την καθημερινότητά του και τον βοηθά να ορθοποδήσει ώσπου ένα τροχαίο ατύχημα τους χωρίζει για πάντα. Απελπισμένος, ο Σωκράτης ασυναίσθητα στρέφεται σε μια τηλεοπτική εκπομπή να πει τον πόνο του κι αυτό είναι η αρχή μιας ανατρεπτικής, κλιμακούμενης και τραγικά αληθινής ιστορίας με χιλιάδες πρωταγωνιστές και κομπάρσους, με πάρα πολλά μηνύματα και υπαινιγμούς για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, με εκατομμύρια αφορμές για σκέψη και προβληματισμό. Ο συγγραφέας, εκτός από την ικανότητά του να αναπαριστά σκηνές και διαλόγους με ζωντάνια, καταγράφει το χρονικό μιας προσωπικότητας και μιας ανθρώπινης ψυχής απο το ζενίθ ως το ναδίρ της εφήμερής ύπαρξής της (ή μήπως...

Εκπληκτικό, ατμοσφαιρικό, καλογραμμένο, δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Και παρόλες τις 498 σελίδες δεν το χορταίνεις, θες να διαβάσεις κι άλλο, να το κρατήσεις λίγο ακόμα, να ταξιδέψεις κι άλλο μαζί του. Με μοναδικό και υπέροχο τρόπο η συγγραφέας φτιάχνει την ατμόσφαιρα στο Ίνλετ, μιας φτωχικής τοποθεσίας κοντά στη Νέα Υόρκη, το 1906. Διαβάστε το και ταξιδέψτε μαζί του σε μια εποχή και ένα μέρος όπου όλα ήταν δύσκολα, οι άντρες ήταν μεροκαματιάρηδες αγρότες και ξυλοκόποι και οι γυναίκες απλώς νοικοκυρές: άρμεγαν, ζύμωναν, καθάριζαν, μαγείρευαν, λίχνιζαν, άλεθαν, τρυγούσαν, φύτευαν, μεγάλωναν παιδιά και φυσικά ούτε λόγος για σχολείο και διάβασμα πέραν των στοιχειωδών. Η Μάτι Γκόουκι είναι 16 ετών και φροντίζει μόνη της τις τρεις αδερφές της και τον πατέρα τους. Ο αδερφός τους τους παράτησε μετά από καβγά με τον πατέρα του και η μητέρα πέθανε από καρκίνο. Η Μάτι είναι έξυπνη, διεισδυτική, υπεύθυνη και πολύ καλή συγγραφέας. Μεγαλώνει με μια απέραντη αγάπη για τα βιβλία, της κάνει παρέα η Τζέιν Ώστιν, η Λουίζα Μέι Άλκοτ, ο Ντίκενς, ο Τουέιν και τόσοι άλλοι. Η δασκάλα της είναι ευχαριστημένη με την πρόοδό της και της συστήνει να δώσει εξετάσεις και να σπουδάσει στη Νέα Υόρκη. Φυσικά ο πατέρας έχει έντονες αντιρρήσεις. Μια αναποδιά τον αναγκάζει να δεχτεί η Μάτι να δουλέψει καμαριέρα στο κοντινό ξενοδοχείο Γκλένμορ κι έτσι η Μάτι αρχίζει να μαζεύει χρήματα για να υλοποιήσει το όνειρό...