Στέκεσαι αμέτοχοςΚαθώς το κορμί της νεκρής ερωμένης σουΆψυχο πλέει ανάμεσα σε δύο κόσμουςΑτέρμονη απουσία η παρουσία σουΣτου παρθενικού της κορμιού το ξημέρωμαΔαίμων ο θάνατοςΣτα σπλάχνα του η νιότη σουΧορεύει παγιδευμένηΞένος στα οικεία σουΜε μοναχή...

Για να δείτε ολόκληρο το ημερολόγιο ή να το κατεβάσετε δωρεάν, κλικ εδώ!

Θα τον βάδιζα ξανά εκείνον τον δρόμο με τα αγκάθια για να ήμουν ένα τόσο δα λεπτό φυλακισμένη στην αγκαλιά σου μα τώρα πια δεν οδηγεί πουθενά. Μονάχα κάτι λέξεις ανείπωτες μένουν χαραγμένες στο χιόνι σε μια γωνιά στα Εξάρχεια. Δεν υπήρξες ποτέ, σε κάποιο όνειρο...

Ο Άλλος μου εαυτός γύρισε τον κόσμο με φτερά περιστεριού. Τον παρέσυρε ο άνεμος σε χώρες μακρινές, ανεμοδαρμένες και θαλασσοπνιγμένες, βομβαρδισμένες και αιματοβαμμένες να σβήσει τις πίκρες και τις αμαρτίες εκείνων που αγαπούν κενές ιδέες και να δώσει ελπίδα στους...

απόσπασμα από το καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2017 του ιστότοπου τοβιβλίο.net και των εκδόσεων "τοβιβλίο". Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα το Κράτα...

Ένας χτύπος κι είσαι εκεί, κάπου ανάμεσα στο χαλάζι που με μανία χτυπά το τζάμι μου, κάπου ανάμεσα στα πρωτοβρόχια κι εκείνες τις καταιγίδες που ήρθαν αργότερα, όταν η σιωπή αντιλαλούσε στο παλιό μας δάσος.[...] _ γράφει η Κωνσταντίνα...

Βήματα γοργά μεσάνυχτα στο δάσος. Το φεγγάρι επιβλητικά φωτίζει δάκρυα που η αύρα του καλοκαιριού μάχεται να μην προδώσει. Τόσες λέξεις σκορπισμένες για ένα αντίο. Τι να πουν τ’ αστέρια για μια θάλασσα σιωπής; [...] - γράφει η Κωνσταντίνα...