Βρεθήκαμε σε μια φάλτσα νότα Κάπου ανάμεσα σε ένα άσπρο κι ένα μαύρο πλήκτρο Φτιάξαμε μια μελωδία που μεταπηδούσε από βουνό σε θάλασσα από γη σε ουρανό Ανάψαμε ένα τσιγάρο κ την απολαύσαμε Ο καπνός σχημάτιζε το Μάνο, τη Μελίνα, τη Φλερύ Η κάφτρα του είναι το μόνο φως...

Στην κουνιστή την πολυθρόνα Οταν εκει σε βρουν τα χρόνια Θα’ναι η λάμπα η αφημένη να σου φωτίζει αναμμένη κάθε ανάμνηση παλιά Στην κουνιστή την πολυθρόνα όταν ο χρόνος θα σε βρίσκει και θα σου φέρνει αναμνήσεις μη φοβηθείς να θυμηθείς Στην κουνιστή την...

Είχε στο βλέμμα θάλασσες και στο κορμί της δίχτυα. Τη συνάντησα στην αγορά Την ώρα που οι εργάτες ακόμα δεν είχαν βάλει μπρος. Στάθηκε δίπλα μου περιμένοντας στην ουρά. Δεν είδα αυτήν Τα μάτια της είδα [...] - γράφει η Μαίρη...