Η ασκήμια της
Θαρρώ πως θαυμάζω τη ουδετερότητα της. Η κοινή, αδιάφορη ουδετερότητα της που τα Σάββατα κλωνοποιείται σε παζάρια μονολόγων να κρύψει την ασχήμια της. Μα θαρρώ πως θαυμάζω και την ασχήμια της. Γιατί κρατώντας την στα δάχτυλά η ασχήμια της δεν υπήρξε ποτέ...