Λιωμένα ρολόγια στεγνά από μνήμες και μια γυναίκα πρωτόπλαστη της αγάπης απόψε πλανάται ως ανθός ο πρώτος στο νου στην Εδέμ των θαυμάτων ως άχραντος καρπός. Γυμνό το σώμα κοσμημένο με φως κι αμαρτία το ασπάστηκα, όχι για ηδονή, μήτε για κείνη την τελειότητα του...

                        Η πανσέληνος τ' Αυγούστου στο παράθυρό μου σαν θερινή ανάγνωση του πρότερου βίου μου, κλαίω… θυμάμαι μ' ένα κερί αναμμένο να σε προσμένω μέσα στην πολλή ασάφεια των χρόνων που...