Πολεμάς. Από όταν υπάρχεις, ένας διαρκής αγώνας. Γίνεσαι συνειρμός, παρόρμηση. Ασύνειδη σύνδεση σε  γιορτές της ψυχολογίας του βάθους.   Μην με κοιτάς. Δεν είμαι η Ηλέκτρα. Δεν είμαι η γυναίκα του Λωτ. Ούτε καν διαβάτης στο δρόμο της Κορίνθου. Μια ταξιδιώτισσα...

Θα έρθει μια Μέρα θα είναι βροχερή και ήρεμη  σαν παραδοχή  κι εγώ - επιτέλους-  θα γίνω μισή από χαρτί και μισή  μελάνι. Θα έρθεις θα με κάνεις τέχνη.   _ γράφει η Πηνελόπη...

Βαρυτικός ο φακός,  η μάζα κάμπτει το φως. Μην υποτιμάς την κρίσιμη πυκνότητα, ψιθυρίζει ειρωνικά, θα κλειστείς, σύμπαν κι εσύ, στον εαυτό σου. Η σχετικότητα με χαϊδεύει. Το μόνο που μας σώζει είναι η νύχτα. Πρέπει να το παραδεχτείς: Καμιά φορά το φως μας πέφτει...

Το πιάσαμε εκείνο το δωμάτιο. Είχε ωραία θέα. Μα ήθελε ανακαίνιση το κτίριο κι ακόμη το δουλεύουν. Θα γίνει, βλέπεις, ακριβό και καθωσπρέπει.   _ γράφει η Πηνελόπη...