20.09.2018

Αίθουσα αναμονής

Περιμένω. Σε κλειστά διαμερίσματα.
Σκεπάζω τη σιωπή σ’ ήχους άλλων.
Μου μιλούν σ’ ασφαλή απόσταση θορύβου.
Οι κουρτίνες κλειδωμένες στο καθήκον.
Έχει καεί η σάρκα τους
στην ορθοστασία.
Μυρίζουν ύφασμα στάχτης
οι βαθιές ρυτίδες.
Σκεπάζουμε τα μάτια μας
εδώ
από το τόσο φως
σαν τους πεθαμένους.
Εδώ, δεν έχει άνθη
δεν έχει φύλλα να ψηλαφίσεις
αυγής μπουμπούκια. 
Ατέλειωτη μέρα ο κάματος της όρασης.
Πόλη μηρυκάζει αποφάγια ίσκιου
στην ανίατη κάψα της σποράς της.
Δεν έχει άνθη ελιάς
το μπαλκόνι.
Μόνο πλαστικός βλαστός ιδρώνει
στο σαλόνι
γυαλίζοντας πρόστυχα σε μια 
αχρείαστη γλάστρα.
Σ’ απομιμήσεις αισθημάτων
καλείσαι να σμιλέψεις
κροτίδες λάμψης.

Περιμένω. Τη θάλασσα που είπε 

πως θα με προικίσει
μ’ υπομονή ναυτικού,
με πυξίδα
αποδημητικού.
Μονίμως εξόριστος
της βολής μου.
Αναστέλλοντας θεραπείες του αυχένα.
Βαρύς σαν κόσμημα
που καλοβλέπουν
βουλιμικά οι τοκογλύφοι. 
Σ’ εμένα
ο βόμβος της κεφαλής
δεν έφερε κανένα κέρδος.
Βέβαια, δεν τον πούλησα σε κανέναν.
Γερνώ μαζί του. Γέρνω
ν’ αποφύγω ήλιο.
Μην με βρει το φως και βγάλω καρπούς.
Μην με δουν οι καταχραστές.
Μην με συλλάβουν οι χρεωστές
της φωτοσύνθεσης.

Σοδειά λαθροκλεμμένη από τους χορτάτους 

της νηστείας.
Σοδειά θα κυλήσει βαριά
κάποτε στο χώμα
ώριμη
ανήμπορη ν’ αντέξει
την απαίτηση της γης.
Όπως ακριβώς ο αυχένας μου.
Περιμένω δημόσια. Τη θάλασσα. 
Να γλιστρήσω το χρώμα μου
στο αλάτι
πριν η γη απαιτήσει
το βάρος της.

 

_

γράφει ο Τάσος Μιχαηλίδης

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου