Βρες τη μουσική σου…

Μου-σι-κή. Συλλαβίζοντας σήμερα φτιάχνοντας μελωδίες και μεταδίδοντάς τες πατώντας σε πλήκτρα που θα μπορούσε κανείς να παρομοιάσει με πλήκτρα ενός πιάνου ακόμα και αν δεν έχουνε την όμορφη και αισθησιακή ακολουθία από μαύρα και άσπρα γυαλιστερά διαμάντια. Μουσική της καρδιάς μας. Μουσική που γεννιέται από χέρια ικανά και από λαρύγγια που σε καθηλώνουν. Μουσική που κάνει τα ηχεία της καρδιάς να πάλλονται οδηγώντας σε μια ψυχική ταλάντωση.

Μουσική που μήτρα της έχει την ψυχή και αποδέκτη πρώτα την ίδια. Μια ψυχοθεραπεία που ομορφαίνει την ζωή μας και κουνά εκείνο το μαγικό ραβδί που ομορφαίνει τους ίδιους τους ανθρώπους και πρωτίστως τους εαυτούς μας. Μας δίνει τα χέρια και μας συστήνει σε μια κοινή διαδρομή. Οι άνθρωποι οι Νότες, οι άνθρωποι οι Ήχοι, οι σχέσεις τους συνθέσεις στο λευκό πεντάγραμμο της ζωής. Η μουσική του καθενός κομμάτι από ένα τεράστιο παζλ. Τι ακούς; Τι ακούω; Τι ακούμε; Από γωνιά σε γωνιά της γης μια ταυτόχρονη ακρόαση που πλάθει σαν πλαστελίνη το κομμάτι της καρδιάς που ανάγκη έχει μόνο να αισθάνεται, να επιθυμεί, να ονειρεύεται, να συνυπάρχει.

Κι αν η μουσική είναι Τέχνη, οι υπόλοιπες Τέχνες έχουνε μουσική; Η Λογοτεχνία έχει μουσική; Αφήνουν ήχο οι λέξεις; Κι αν αφήνουν, σε καλούν σε εκείνο το χορό που ζητά η ψυχή; Σε κάνουν να φωνάξεις και εσύ μαζί; Τι μελωδία έχουνε οι λέξεις που κοιμούνται μέσα μας και τι ήχο αφήνει καθετί που τολμάμε να μοιραστούμε;

Οι λέξεις έχουνε μουσική. Κάθε λέξη από τον τρόπο που θα γραφτεί μέχρι τον τρόπο που θα ειπωθεί οργώνει μία μοναδική ηχητική αποκάλυψη ελκύοντας το ενδιαφέρον των ανθρώπων που θα την διαβάσουν ή θα την ακούσουν. Ερωτικές, μελαγχολικές, μοναχικές, επαναστατικές, θυμωμένες είναι λέξεις που συνθέτουν την ίδια τη ζωή. Αρκεί να ακούμε προσεκτικά την μελωδία του εαυτού μας αλλά και των γύρω μας…

Τι τραγούδι ακούμε κάθε φορά; Ποιος ψίθυρος φτιάχνει μουσική μέσα μας; Ποιες λέξεις γεννούν νότες;

«Απόψε να μην κοιμηθούμε. Απόψε θέλω το φιλί σου να φωτίσει την νύχτα μου. Θέλω απόψε να σε οδηγήσω από τα μάτια σου στα μάτια μου
σε εκείνο το ταξίδι. Θα ορίζουν οι ίριδές μας την διαδρομή σαν μικρά σπίρτα αναμμένα για λίγο πριν ενωθούμε στο απόλυτο δικό μας σκοτάδι που ακόμα και το φεγγάρι θα σβήσει για χάρη μας»

Ένα χαρτί μικρό σαν ραβασάκι τρυπώνει στο κινητό, στον υπολογιστή, στο χέρι, στην τσέπη ενός παλτού και η ανάγνωσή του προκαλεί χτυποκάρδια που δίνουν το ρυθμό σε ένα βαλς ερωτικό με crescendo αγωνίας και αναμονής. Από την καρδιά στο χαρτί από το χαρτί στην καρδιά κι ο έρωτας λάτρης της κάθε νότας ορμά στο πεντάγραμμο του μυαλού και του σώματος του κάθε παραλήπτη… περπατώντας σε ήχους.

«Στο δωμάτιο αυτό οι τοίχοι με πνίγουν.
Αλυσοδεμένος δεν έχω χώρο πια να κινηθώ.
Στο ζωγραφισμένο παράθυρο του τοίχου μια φτιαχτή ελευθερία μου.
Τόσα όνειρα κατεστραμμένα μαραζώνουν ψίχουλα στο πάτωμα.
Σπουργίτη ψυχή μου έλα να φας…»

Μοναξιά που συνοδεύεται από ένα θλιμμένο πεντάγραμμο. Μια όπερα σπαρακτική. Μια κραυγή εσωτερική που αναζητά την μελωδία εκείνη. Μινόρε της καρδιάς που πλέκει μία μία τις λέξεις για να ακουστεί το μοναχικό τραγούδι της ψυχής που πονά και ζητά τα κατάλληλα ακόρντα. Ο κόσμος που ακούει σιγοτραγουδά και η μοναξιά σπάει έστω για λίγο με την πολυτέλεια της επανάληψης εκείνων των λέξεων ήχων ικανών για μουσική αλλά και ψυχική ανάταση.

«Τσακισμένα φτερά.
Δυο τσιγάρα δρόμος η διαδρομή τελικά.
Φτηνές υποσχέσεις του ποτέ και του πάντα.
Σε έβλεπα να περνάς εαυτέ από τις στιγμές σαν τουρίστας.
Σου έταζα μέρη άλλα. Ταξίδια μοναδικά.
Μια αποσκευή στο χέρι συνεχώς.
Ζωή μου εσύ ελλειπτική, σκοινί μικρό από ένα κερί που λιώνει…»

Ρέκβιεμ ενός θανάτου. Σα νεκρώσιμη ακολουθία. Σαν εγκώμιο. Μια σιγανή επίμονη μουσική συνοδεύει τα λάθη μας. Γδέρνει τις πληγές μας. Πονά μαζί μας. Κάθε τι με σοφία ηχητικά συνοδεύεται. Ο ήχος της ψυχής ακουμπά στο χαρτί. Δάχτυλα πάνω σε ένα πιάνο σκληρό ακούρδιστο… παλεύουν να σπάσουν την ίδια την μοίρα…

«Δεν είμαι σαν εσένα. Έχω τόση φωτιά που θα κάψει όλη την πόλη.
Δε μου μένει πολύς χρόνος πια
Απόψε, αύριο θα ανέβω εκείνο το βουνό που ΄χει
εκείνα τα λούλουδα που μυρίζουν ελευθερία.
Θα πάρω μαζί μου αγκαλιά κι εκείνον τον γείτονα που δεν περπατά καλά και τα πιτσιρίκια στο διπλανό στενό που αγαπάνε τα γράμματα.
Μαζί από την αρχή θα στήσουμε ένα θαύμα.
Ως εδώ!»

Επανάσταση. Αντίσταση. Αντίδραση. Μουσική εκείνων των λέξεων που ακούγονται σαν πολεμικές ιαχές. Σαν τραγούδι συνθηματικό. Από στόμα σε στόμα, από χαρτί σε χαρτί η ώρα που πνίγει, μουσικά μας ενώνει όπως έκανε πάντα…

Ας ακούσουμε την μουσική της ψυχής μας.
Ας σεβαστούμε τις νότες μας.
«Ας βρούμε αυτά τα λόγια…» που λέει κι ο ποιητής…

*Τα παραπάνω αποσπάσματα,  λέξεις τυχαία πλεγμένες για ένα μουσικό ταξίδι δίχως πεντάγραμμο….

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Ρεαλιστικές και Νατουραλιστικές πτυχές στο διήγημα του Γκυ Ντε Μωπασάν «Το κρεβάτι 29»

Ρεαλιστικές και Νατουραλιστικές πτυχές στο διήγημα του Γκυ Ντε Μωπασάν «Το κρεβάτι 29»

γράφει η Παναγιώτα Μπαϊράμη Οι απόπειρες λογοτεχνικής καταγραφής της κοινωνικής πραγματικότητας της δεύτερης πεντηκονταετίας του 19ου αιώνα αναδεικνύουν στο λογοτεχνικό προσκήνιο το ρεαλισμό ως γενικότερη τάση εκτεινόμενη στο σύνολο της καλλιτεχνικής δημιουργίας και...

Χάμστερ, κλουβί και ρόδα

Χάμστερ, κλουβί και ρόδα

Ένας σοφός είπε κάποτε, πως στην ανθρώπινη κοινωνία θα μπορούσες να παραλληλίσεις τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά με ένα διαφορετικό ζώο. Πόση αλήθεια μπορεί να χωρέσει μέσα σε ένα τόσο μικρό απόφθεγμα και πόσο θα μας βοηθούσε, εάν μπορούσαμε να διακρίνουμε το ζώο πίσω από...

Γράψε – σβήσε

Γράψε – σβήσε

Με μολύβι, μου έλεγαν, γράφε! Αν κάνεις έτσι το παραμικρό λάθος, με τη σβήστρα σου μπορείς και να το σβήσεις, χωρίς κανείς να καταλάβει το λάθος σου αυτό. Και έτσι, από μικρή αγάπησα το στυλό.  Φρόντιζα κι έπαιρνα στυλό σε όλα τα χρώματα. Στυλό σε κλασσικό και...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Αρθρογραφία
Γράψε – σβήσε

Γράψε – σβήσε

Με μολύβι, μου έλεγαν, γράφε! Αν κάνεις έτσι το παραμικρό λάθος, με τη σβήστρα σου μπορείς και να το σβήσεις, χωρίς κανείς να καταλάβει το λάθος σου αυτό. Και έτσι, από μικρή αγάπησα το στυλό.  Φρόντιζα κι έπαιρνα στυλό σε όλα τα χρώματα. Στυλό σε κλασσικό και...

ΑρθρογραφίαΕκπαίδευση
Κριτική του εκπαιδευτικού συστήματος: για το βιβλίο ‘Το σχολείο φυλακή και η ελεύθερη μάθηση’, του Τζων Χολτ

Κριτική του εκπαιδευτικού συστήματος: για το βιβλίο ‘Το σχολείο φυλακή και η ελεύθερη μάθηση’, του Τζων Χολτ

  γράφει ο Μιχάλης Κατσιγιάννης   Κριτική του εκπαιδευτικού συστήματος: για το βιβλίο ‘Τ σχολείο φυλακή και η ελεύθερη μάθηση’, του Τζων Χολτ[1]   Εισαγωγή Ποιος είναι ο ρόλος και η στόχευση της εκπαίδευσης στην κοινωνία μας; Σε τι εξυπηρετεί η υποχρεωτική σχολική...

ΑρθρογραφίαΕκπαίδευση
Η θέση και ο ρόλος της λογοτεχνίας στο πλαίσιο της προσχολικής εκπαίδευσης: σχόλια για μία τοξική σχέση

Η θέση και ο ρόλος της λογοτεχνίας στο πλαίσιο της προσχολικής εκπαίδευσης: σχόλια για μία τοξική σχέση

  γράφει ο Μιχάλης Κατσιγιάννης   Εισαγωγικές παρατηρήσεις Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης παρατηρείται το ίδιο παιδαγωγικό μοτίβο – τόσο σε επίπεδο θεωρίας όσο και σε επίπεδο πράξης – ως προς την αντίληψη για την αισθητική καλλιέργεια και ευαισθητοποίηση και...

EditorialΑρθρογραφία
Πώς ‘κατασκευάζονται’ οι λαοί;

Πώς ‘κατασκευάζονται’ οι λαοί;

- γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης - Η απόσταση είναι ίσως το πιο χρήσιμο εργαλείο κάθε μελετητή τής Ιστορίας διότι η διαφορά τού χρόνου από το παρελθόν ενεργεί πάντοτε αφαιρετικά, σαν φίλτρο που διηθεί τής μελετούμενης περιόδου τις μικροσυγκυρίες, τα μικροσυμφέροντα...

Αρθρογραφία
Για το «Ελσίνκι» του Θ. Γρηγοριάδη

Για το «Ελσίνκι» του Θ. Γρηγοριάδη

_ γράφει ο Ηρακλής Μίγδος - Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη το καινούργιο μυθιστόρημα του Θεόδωρου Γρηγοριάδη με τίτλο «Ελσίνκι». Ένα μυθιστόρημα που δε ξεπερνά της 230 σελίδες και που ο τίτλος και το εξώφυλλο δε προϊδεάζουν τον αναγνώστη. Ο κύριος...

Αρθρογραφία
Να είμαι ο γονιός που θα ήθελα να είχα αν γινόμουν πάλι παιδί

Να είμαι ο γονιός που θα ήθελα να είχα αν γινόμουν πάλι παιδί

_ γράφει η Τρισεύγενη Γκοτσίνου -    Ας υποθέσουμε πως βρισκόμαστε σε ένα σεμινάριο ενημέρωσης και στήριξης γονέων. Ο εμψυχωτής μας δείχνει σε ένα κομμάτι χαρτί τρεις απλές και σύντομες προτάσεις καλώντας μας να επιλέξουμε αυτή που χαρακτηρίζει καλύτερα τον τρόπο...

Αρθρογραφία
Ήταν ο Καραγάτσης μισογύνης;

Ήταν ο Καραγάτσης μισογύνης;

_ γράφει ο Ηρακλής Μίγδος - Για άλλη μια φορά οι Έλληνες βρήκαν λόγο για να διχαστούν και να λογομαχήσουν στα social media. Αυτή τη φορά αφορμή ήταν ο Καραγάτσης. Όλα ξεκίνησαν από ένα άρθρο, δεν αναφέρω το όνομα του/της συντάκτη/ριας καθώς δε θέλω να κάνω...

3 σχόλια

3 Σχόλια

  1. ΛΕΝΑ ΜΑΥΡΟΥΔΗ ΜΟΥΛΙΟΥ

    Μάχη θα κάνω την ερώτηση και ας μοιάζει αφελής Τα εμβόλιμα ποιήματα είναι δικά σου;Μου άρεσε πολύ το κάλεσμα του σπουργιτιού-ψυχή να φάει τα κατεστραμμένα ΄΄ονειρα υπό΄μορφή ψίχουλων .

    Απάντηση
  2. ΛΕΝΑ ΜΑΥΡΟΥΔΗ ΜΟΥΛΙΟΥ

    ΑΝ κανε’ις γράφει έτσι τη ”στιγμή” Μάχη, δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να κάνει σε περισσόοτερο χρόνο. Α ν και την έμπνευση ή την έχεις ή δεν την έχεις .Ζορίλίκια τα απεχθάνεται. Ο περισσότερος χρόνος είναι για το συντέριασμα των λέξεων Νομίζω

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου