Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,
εγώ σε λέω γυναίκα αμέσως.
Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε
στο μάρμαρο ο γλύπτης
κι υπόσχονται οι γοφοί σου
ευγονία αγαλμάτων,
καλή σοδειά ακινησίας.
Για τα δεμένα χέρια σου,
που έχεις όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,
σε λέω γυναίκα.
Σε λέω γυναίκα γιατ’ είσ’ αιχμάλωτη.

Απόσπασμα από το «Σημείο Αναγνωρίσεως» – άγαλμα γυναίκας με δεμένα χέρια της Κικής Δημουλά

Γυ-ναί-κα. Συλλαβίζουμε ειρωνικά μαζί με την ημέρα, μέρα από εκείνες που «φοράνε» όλοι τα καλά τους και μοιράζουν τριαντάφυλλα στους δρόμους και πανηγυρίζουν. Σήμερα γιορτές και όμορφα λόγια. Δώρα από τους ευγενείς άντρες και εκπομπές αφιερωμένες στην Γυναίκα. Ποιήματα, τραγούδια, ζωγραφιές, ολόκληρη η Τέχνη σερβιρισμένη στο πιάτο κάθε γυναικείας ύπαρξης. Σήμερα αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα από «άντρες» που επαινούν το εξαίρετο γυναικείο φύλο…

Εσείς! Ναι εσείς που διαβάζετε και κουνάτε καταφατικά το κεφάλι ποιοι είστε; Εκείνοι που κλικάρετε την ομορφιά της με «Ουάου» και «Τέλειο» στο κάθε πρόσωπο που περνά από τα πεινασμένα σας μάτια; Η γυναίκα τι είναι για εσάς αν η ομορφιά της μετρά από τέτοιους θαυμασμούς; Μια σειρά από κλικς; Μια σειρά από Like; Η γοητεία της γυναίκας μια κατάντια ορισμένη από δύο πόδια, ένα ντεκολτέ, ένα σώμα, μία λάγνα ματιά, στραγγισμένα περισσεύματα από μια πλήρως αφυδατωμένη γοητεία; Εσείς που περνάτε από φωτογραφία σε φωτογραφία κάθε γυναικείας ύπαρξης στο διαδίκτυο καθημερινώς πίνοντας τον πρωινό σας καφέ και διαβάζοντας τις σπορ στήλες, εσείς που τριγυρνάτε από κορμί σε κορμί, από χείλη σε χείλη και κραυγάζετε σήμερα το πόσο την αγαπάτε αλλά και πόσο την σέβεστε, πώς αλλά και πότε ακριβώς δηλώνετε τον σεβασμό αυτόν; Εσείς που της εξομολογείστε με θράσος  και αυθάδεια πως είναι μοναδική, πώς ακριβώς υπερασπίζεστε αυτήν την μοναδικότητα;

Γιορτάζει; Τι γιορτάζει σήμερα και ποιος; 2018 και οι γυναίκες συνεχίζουν να είναι αντικείμενο ομορφιάς. Γίνονται πρότυπα, είδωλα και αδυνατούν να αντιμετωπιστούν ως άνθρωποι, μα κυρίως ως άνθρωποι ίσοι. Με μια ισότητα που ποτέ δεν θα γίνει κατανοητή όσες φορές και αν έχει αναλυθεί ατυχώς «η ισότητα των δύο φύλων». Γυναίκες στο 2018. Γίνονται φωτογραφίες σε περιοδικά, σε κέντρα αδυνατίσματος, σε βιτρίνες στα μαγαζιά, σε πασαρέλες. 2018 και ακόμα κλαίνε πίσω από φαρδιά ρούχα και ρούχα αφόρετα. Ακόμα σέρνονται πίσω από αντρικές φιγούρες. Ακόμα παλεύουν να αποκτήσουν ίδια δικαιώματα. 2018 και θάβουν την γνησιότητά τους κάτω από τόνους μακιγιάζ για να κερδίζουν φτηνούς θαυμασμούς.

Ποιος γιορτάζει; Η γυναίκα που κρύβει μελανιές στο σώμα της ή στην ψυχή της;  Γιορτάζει η κακοποιημένη γυναίκα από άντρες που μεθυσμένοι ή μη, εξαρτημένοι από ουσίες ή μη, φθαρμένοι εσωτερικώς μέχρι το κόκκαλο, της φέρονται με τον πιο βίαιο και απάνθρωπο τρόπο; Ή μήπως γιορτάζει η γυναίκα που μπορεί να στέκει δίπλα από άντρες που την απατούν για να προσθέτουν απολαύσεις στην προσωπική τους λίστα και εκείνη να μένει σιωπηλή και σε διαρκή πάλη με τον ίδιο της τον εαυτό κρυμμένη πίσω από ταμπού ή υποδείξεις άλλων που της επιβάλλονται; Ή μήπως γιορτάζει η γυναίκα που πριν γίνει καν γυναίκα, άγουρο κορίτσι… στεφανώνεται ως γυναίκα; Εκείνο το κορίτσι το γιορτάζεις εσύ και εσύ ως γυναίκα σε τούτον τον Πλανήτη και το χαίρεσαι; Που τσαλακώνει το σώμα της χωρίς την θέλησή της για να γεμίζουν κι άλλο οι τσέπες μερικών λυσσασμένων απάνθρωπων πλασμάτων ή για να χορταίνει η ματαιοδοξία πολλών τεράτων στον κόσμο αυτόν;

Γιορτάζει ποιος και γιατί; Γιορτάζει η εργαζόμενη γυναίκα που γίνεται αρεστή από το ντύσιμο και το μαλλί της; Από το πόσο ψηλά θα ανεβαίνει η φούστα της και πόσο θα χαμογελάσει στον αηδιαστικό συνάδελφο που αρέσκεται να πετάει τα φαιδρά κοπλιμέντα του με μια ευκολία που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά; Για ποια γιορτή μιλάμε; Για εκείνη που σφυρίζει ο αντρικός κόσμος στο δρόμο και πετάει ατάκες λες και βρίσκεται σε κακόφημο μπαρ με την ευκολία του «άντρα» που μπορεί να υποβιβάζει την κάθε γυναικεία παρουσία;

Γιορτάζει η εργαζόμενη μάνα; Γιορτάζει που δεν έχει την πολυτέλεια να μεγαλώσει το παιδί της όπως πρέπει ή όπως θα έπρεπε; Που δεν της χαρίζονται φυσιολογικά ωράρια εργασίας που να σέβονται τον διπλό της ρόλο στην ζωή, που δεν είναι «καλή υπάλληλος» αν βάζει σε προτεραιότητα τα παιδιά της; Γιορτάζει εκείνη η μάνα που είναι πάντα κομμένη κομμάτια σε χίλια μέρη, με την από γενιά σε γενιά μασημένη και χιλιοφορεμένη φράση «ο άντρας δουλεύει για την οικογένεια» οπότε εκείνος μπορεί να μην βρίσκεται ποτέ στο σπίτι του σε μια αναγκαία υποστηρικτική θέση, σε μια εποχή όμως που κανένας από τους δύο γονιούς δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να μην εργάζεται;

Γυναίκα λοιπόν πολυμηχάνημα, γυναίκα κακοποιημένη, γυναίκα πρότυπο ομορφιάς, γυναίκα σεξουαλικό εργαλείο, γυναίκα “ασθενές” φύλο, γυναίκα υποταγμένη, γυναίκα χωρίς δικαιώματα, γυναίκα απατημένη, γυναίκα σιωπηλή, γυναίκα κορίτσι, γυναίκα στην φυλακή αυτής της εποχής, με τα χέρια δεμένα, αιχμάλωτη, μοχθεί για να είναι καλή σε όλα λες και είναι μαθήτρια σε ένα σχολείο που θα τελειώσει μονάχα αν αριστεύσει.

Γυναίκα εσύ… κι εσύ κι εσύ… ΜΗΝ τους αφήσεις να σου ευχηθούν σήμερα! Δεν σου αξίζουν τεμενάδες, ευχολόγια και λοιπές μεγαλοπρεπείς αναρτήσεις από εκείνους που κρυφά ή φανερά καταστρέφουν το  πραγματικό Μεγαλείο σου. Γυναίκα εσύ… πάλεψε και βγες από τούτο το καλούπι. Είναι δική σου υποχρέωση να σπάσεις την αλυσίδα. Γυναίκα εσύ, η ιστορία τούτου του κόσμου. Αδιαπραγμάτευτη η πολυπλοκότητα της σκέψης σου, ο πολυτάλαντος εαυτός σου, η αστείρευτη καλοσύνη και τρυφερότητά σου, η μητρότητα κι η ανιδιοτελής προσφορά σου από καθαρό ένστικτο και καρδιά, απίστευτη η δική σου εξέλιξη σε όλους τους τομείς ανά τους αιώνες παρά τα εμπόδια που στέκαν συνεχώς μπροστά σου.

Γυναίκα εσύ, αγνόησε το σημερινό δωράκι που σε θέλει εορταστικό προϊόν!