Υψώθηκαν οι αυταπάτες σαν γενναίοι ορειβάτες
ως τη στεφάνη τ’ ουρανού του ερμαφρόδιτου
εχθρού.
Ικέτευσα να σε γνωρίσω μα ήρθε η στιγμή να
κάνω πίσω.
Δε συμμερίζομαι τις σκέψεις που μαρτυρούν
τις επισκέψεις σε λυτρωμένους ουρανούς
τους αδιαπέραστους φρουρούς.
Οι ουρανοί βυθίσθηκαν σαν ξένα σώματα
χωρίσθηκαν μαρμάρωσε η φύση αρνήθηκε
να ζήσει
οι κύκλοι εξαφανίσθηκαν σε άλλα μέρη
εμφανίσθηκαν οι φυλακές ανοίχθηκαν
τους ουρανούς λυπήθηκαν.
Αν στεριώσεις την αγάπη με το τελευταίο δάκρυ
μην ξεχάσεις να ρωτήσεις γιατί ζουν οι αναμνήσεις.
Δε φοβήθηκες να δώσεις την αγάπη να σκοτώσεις
την ψυχή να φαρμακώσεις με σκουπίδια να τη σώσεις.
Πριν να γεννηθείς υπήρχαμε εμείς οι στέρφες
αδερφές του χάους οι δομές.
Δεν ξέρω τι να πω σταυρώνω τον θυμό
πασχίζω για να βγω στον στέρεο φλοιό.
Δεν ξέρω ν’ αγαπώ δεν ξέρω να μισώ
ενώνω την ζωή μου με τον μισό θεό.
Ιλαροτραγωδία η δική μου ιστορία
αναπόσπαστη αιτία από ξένη αμαρτία.
Μιλήσανε οι κόλακες με λόγια θαρρετά
ξεχάσανε πως είναι του χάους τρωκτικά
είναι οι στυλοβάτες μιας σήψης μυστικής
είναι οι τεχνοκράτες μιας πρόχειρης ζωής.
Εκλαϊκεύτηκε η φύσις της δόθηκε ζωή
ανέβηκε στ’ αστέρια εμέτρησε τη γη.
Μην περιμένεις να δακρύσεις τον χάρο
όταν συναντήσεις ξεσκέπασε τις αναμνήσεις
πριν στον ουρανό μιλήσεις.
Αρνήσεις αρνήσεις οι τέλειες διακρίσεις
οι θετικές ειδήσεις οι κόσμιες θελήσεις
οι επιβεβλημένες λύσεις που κρεουργούν
τις κρίσεις αυτοκτονούν τις φύσεις.
Οι βιόλες εξηράνθησαν τα γιούλια εμαράνθησαν
δεν είναι της στιγμής να πλάσω το εμείς.
Εμετικές ραδιουργίες συνωμοτούν με τις Πυθίες
αναμοχλεύουν τις κακίες πυροδοτούν τις φαντασίες.
Συνάντησε τον χάρο πριν έρθει η στιγμή
ν’ αφήσεις τα φτερά σου σε άνυδρη ζωή.
Τα τάλαντα του νου θα ρίξω στη φωτιά
θα δώσω την ψυχή μου ν’ αλλάξει τα δεσμά
θα βάλω αγγελία με νόημα κρυφό
να βγάλω την αγάπη από τον οχετό.
Δε θα μιλήσω πέραν της τρέχουσας σιωπής
θα κοιμηθώ στο σύμπαν ν’ ακούσω τους ιππείς
σημάδεψε με τώρα ιππότη Διγενή
πριν δώσω την ψυχή μου να σώσω τη ζωή.
Οι λέξεις δεν κατόρθωσαν να σπείρουν τον θυμό
οι σκέψεις επανόρθωσαν τον έναστρο ουρανό
βυθιστήκαμε στο χάος με ξεκούρδιστα μυαλά και
ορίσαμε το κάλλος σαν τυχαία σιγουριά.
Μαλώσανε οι καταιγίδες σαν είδανε τις
ναυαρχίδες να ρυμουλκούν τις αυταπάτες
σα χαμένους επιβάτες
λυγίσανε οι καταδίκες οι υπερκόσμιες
συνθήκες σαν κλείσανε οι μαύρες τρύπες
οι χειρωνακτικές εσθήτες.
Αλλότριοι θεοί σφραγίσανε τη γη
έδωσαν στους ανθρώπους την χαριστική βολή
συμβολικός θεός ο φταίχτης εαυτός
κήρυξε τις συνθήκες που έμεινε μισός
παντοτινός Θεός ο σταυρικός υιός
όρισε ποιοι θα είναι οι λέκτορες φωτός.
_
γράφει η Βασιλική Κουτσανδριά
Το σχόλιό σας είναι επιθυμητό!
0 Σχόλια