Αναρριχήσου στα βουνά της σιωπηλής σου φύσηςμε τα όρνεα να περιδιαβάζουν τα ζυγωματικάτης οργής σου επιπόλαιη μουσική από τα πουλιάτου παραδείσου εγκυμονούντα το μυστικό-τελεσίγραφοτου κλονισμένου εφιάλτη που στάθηκε η αφορμή γιατην πεπαλαιωμένη φύση...

Το να κλείνομαι στο σπίτι, σκέφτομαι καμιά φορά πως είναι κι αυτό μια λύση, μια εύκολη λύση. Το λέω αυτό εξαιτίας του φόβου που νοιώθω, όταν βρίσκομαι έξω, στους ανθρώπους, σε αντίθεση με την ασφάλεια που με κυριεύει, όταν βρίσκομαι μέσα. Ασφάλεια όμως...

Πολλές φορές, διαβάζοντας ένα βιβλίο, μου κάνει εντύπωση το επίπεδο των ηρώων του. Είναι δυνατόν, σκέφτομαι, μια τόσο νέα κοπέλα ή ένα δεκαεφτάχρονο αγόρι να κάνουν τέτοιες σκέψεις σε τόσο μικρή ηλικία; Ίσως παίρνω ως μέτρο σύγκρισης τη δικιά μου στάση...

Ξαπλωμένη στο κρεβάτι είμαι. Το δεξί μάγουλο ακουμπάει στην κουβέρτα, το αριστερό χέρι κάτω από το δεξί μάγουλο. Με περικυκλώνουν φίδια. Με ζώνουν φίδια. Κοιμάμαι. Στο σπίτι μου έτσι κοιμάμαι και χαμογελώ. Η αδυναμία αντίστασής μας λειτουργεί...

Ανάμνηση: η επαναφορά στη μνήμη ενός συμβάντοςΦαντασίωση: η κατασκευή ενός γεγονότος εκείνη τη στιγμή Κάτι άλλο που μου έρχεται τώρα στο νου είναι το εξής:ενώ η πράξη της ανάμνησης, είναι, πιστεύω, μια εσωτερική λειτουργία που απαιτεί όλη την προσοχή...

Ξαναδιαβάζοντας το ποίημα του Καβάφη, αναρωτιέμαι τι είναιτέλος πάντων αυτή η περίτρανη Ιθάκη: ένα ταξίδι μακρινό προςτη φωτιά που κατά την πορεία του ζεματίζεσαι από τη λάβατων εμπειριών, περιπετειών, παθών;Μια αιμοσταγής κόλαση ατέρμονων (φαινομενικά)...

Της σιωπής το σάβανο φοράω καιστα σκοτάδια της ψυχής αντιμιλάωμε λέξεις που δεν έχουν ήχο ούτε χρώμαπου πνίγηκαν στη σκέψη μουτης έπαρσης το σώμα.Δεν έχω λόγια την θλίψη μου να εκφράσωγια την χαμένη άνοιξη που δεν θα δοκιμάσωεδώ θα στέκομαι μονάχη και...

Δεν μπορώ να διαβάσω το βράδυ...Τι υπάρχει το βράδυ;Ζωή ή θάνατος;Ανυπαρξία ή ύπαρξη;Τριβή ή παθητικότητα;Παραπέτασμα ή παραδοχή;Το βράδυ επικοινωνείς με το πνεύμα σου= ΖΕΙΣΤη μέρα επικοινωνείς με τους άλλους= ΠΕΘΑΙΝΕΙΣΤο βράδυ μεταμορφώνεσαι σε μύγα,...

Κυκλικές φόρμουλες ανερμάτιστων παθών.Πού είσαι; Σε ψάχνω. Στο τώρα, στο χθες, στο πάντα.Σκέψου αυτά που σου λέω. Μην κοιτάς την κωφάλαλη κυρίαπου ανεβαίνει νωχελικά τις σκάλες του λεωφορείου.Φως μου. Σώσε με. Τι αποπνικτικοί που είναι οι άνθρωποι.Είναι...

Σ’ ένα δωμάτιο γυμνοί με μουσική τη σιωπή τα όνειρα ξεθάψαμε τη μοναξιά τρομάξαμε στον έρωτα βουλιάξαμε... Μας κυνήγησαν οι εφτά πληγές και μας φρουρήσαν οι ενοχές για μια ευτυχία που με τόσο πόνο γύρω μας τολμήσαμε. Δεν είμαστε αμαρτωλοί...

     Εσύ με πέταξες στην ποίησηεσύ μου φόρεσες το παρελθόννα νικάω τις λέξεις να σκεβρώνω τις έξειςνα ματώνω με σκέψειςνα πλαγιάζω με παύσεις να διαβάζω οράσειςνα μαστιγώνω αιτίες ν' αχρηστεύω φιλίες.Το πεθαμένο μου εγώ ξεσκέπασε την ώραπου θ'...

Υπερσυντέλικος ο θάνατος και ντοκουμέντο ο αθάνατοςελλόγιμο το θάρρος και τιμωρός ο χάροςστα βάθη τ’ ουρανού απώλεσα το νουστα ύψη της καρδιάς ήρθε ο σατανάς.Τα λύτρα εσύ θα δώσεις τον κόσμο να ενώσειςτις λεκτικές πουτάνες εσύ θα φαρμακώσειςτα...

Ω της αγάπης θείο ψέμαφτιαγμένο απ' της κόλασης το δέρμαμε κύκλους τη ζωή μου ακουμπάς καιτα πηγάδια του μυαλού τα προσπερνάς.Δεν έχεις φίλο εσύ κανένατ' αγγεία της καρδιάς σπασμέναδεν περιμένεις τη χαράμα προσδοκάς τη λησμονιά.Το πετσί σου στα πόδια...

  Τα αέρινα μονοπάτια της εσωτερικής μας ποίησης τα γιγαντώσαμε στις ευφάνταστες μητρογενείς επελάσεις της ζυμωμένης σκέψης μας, τα συγκρίναμε με τα κοινωνικά πεπραγμένα της μεταβατικής μνησικακίας μας και τέλος τα αναγάγαμε στα ξεχασμένα είδωλα...

Χτενίστηκε ο θάνατος με λόγια μασημένα συσπείρωσε τα όνειρα στου χάους τον πυθμένα χαράκωσε τον άνεμο με ματωμένα φρένα  κι οδήγησε τον όλεθρο σ’ ανοίγματα ληγμένα. Ελλειπτικές πορείες οι απανταχού κηδείες συνοπτικές δειλίες οι αλιευτικές ανίες βουβές...

Υψώθηκαν οι αυταπάτες σαν γενναίοι ορειβάτες ως τη στεφάνη τ' ουρανού του ερμαφρόδιτου εχθρού. Ικέτευσα να σε γνωρίσω μα ήρθε η στιγμή να κάνω πίσω. Δε συμμερίζομαι τις σκέψεις που μαρτυρούν τις επισκέψεις σε λυτρωμένους ουρανούς τους...