A31_b

Πώς να χωρέσω την ύπαρξή μου σε δυο-τρεις λέξεις;
Πώς να ορίσω την απίστευτη δύναμη που ‘χουν οι σκέψεις;
Πρώτα γεννιόμαστε, ταμπέλες γινόμαστε, επιρρεπείς στην αδράνεια
Ένιωσα κάπου, έξω απ’ το τέμπο, να ζω στην παράνοια
Όλη η ζωή μου στιγμές διαύγειας, ξανά υπνωτισμένη
Σε μακάβρια πτήση έψαχνα θέση απελπισμένη
Σε αποσύνδεση· κλείδωσα μέρη που μου ‘βγαλαν άχρηστα
Η ψυχή μου προς πώληση, δώρο σε ανθρώπους και πλάσματα αχάριστα

Κόσμε συνείδησης, κοίταξα μέσα μου, χωρίς να φοβάμαι
Κάτι με βοήθησε, λίγο περίεργα, μα δε λυπάμαι
Ίσως να τα ‘χασα, ίσως φωτίστηκα, ίσως πολλά, μπορεί·
Το μόνο σίγουρο, σαν ένα κύμα συμβαίνει η ζωή

Δεν ξέρω πώς, έτσι απρόοπτα, νιώθω ότι ξύπνησα
Μέσα σ’ ένα όνειρο, που σαν εφιάλτη εγώ το μαρτύρησα
Σιγά σιγά, μες το μυαλό μου ένιωσα αφύπνιση
Αμέσως ξεχώρισα ποιες σκέψεις μού ανήκουν, ποιες είναι απομίμηση
Βρέθηκα κάπου ν’ αναζητώ αγάπη και φως
Της γαλήνης ο ήχος, της καρδιάς μου ο χτύπος, συγχρονισμός

Δε θέλω να ζήσω,
με την έννοια του ζω,
θέλω να βιώσω
Τί είναι πέρα
από ‘κει, που δε φτάνει η ματιά
κι άλλο τόσο
Είναι ένα ρίσκο
που πήρα ήδη στη νοητή εγγραφή μου
Μία πυξίδα μου δείχνει
την απλή ισορροπία στην ύπαρξή μου
Χαμένη στο νου, θανάτου ίαση, πληγές από σκιές
«Όσο φοβάσαι, δε βλέπεις το δρόμο», αγγέλων μιλιές.

_

γράφει η Δώρα Βαξεβανοπούλου

 

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Γείτονες

Γείτονες

Κινείστε γύρω μου, σαν κομήτες, πλέκετε τους ιστούς σας, με αιχμαλωτίζετε στα δίχτυα σας, ανήμπορη με ακινητοποιείτε. Τραβάτε από τα υγρά μου, όχι για να ξεδιψάσετε, αλλά για να με δείτε να αργοπεθαίνω, από διαστροφή ή δεν υπάρχει διαστροφή στην ευωχία; Γλιστράτε πάνω...

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Εξαιρετικό το ποίημά σας. Με βαθιά νοήματα!!Κάθε του στίχος και ένα μήνυμα!!Συγχαρητήρια!!

    Απάντηση
    • ΔΩΡΑ ΜΑΚΡΗ

      Σας ευχαριστώ θερμά και χαίρομαι πολύ που τα νοήματα γίνονται κατανοητά! Να’ σται καλά!!

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου