Ετικέτα: Δώρα Βαξεβανοπούλου

Την επομένη της πανσελήνουείδα την αύρα του φεγγαριούκαι αντιλήφθηκα την θέση του ήλιουμε μια...

Μέχρι κι ο καιρός με αντικατροπτίζει. Τα σύννεφαν λεν’ ιστορίες, στων ονείρων τα πνευμόνια...

Κι έτσι ξεχειλίζει η σκέψη σαν αέρας με ανεμώνες Σαν αυτόν που σε έφερε εμπρός μου Στρόβιλος...

Το ένστικτό μου είναι η πυξίδα με Αρμονία για τον Βορρά και μία ιδιοσυγκρασία που δεν πουλιέται...

Είναι όλο δικό σου Πρόβλημα ανύπαρκτο Η τρέλα σε περίπατο Ιδού το φταίξιμό σου. Τι πάει να πει...

Είσαι Άστρο αυγής μίας νέας αρχής σαν σενάριο παράλληλου κόσμου Είσαι νότα σιωπής και ο όρκος...

Κλέφτης χρωμάτων Ψυχών, σωμάτων Αφήνει αύρα σε χρώμα γαλάζιο Δάκρυα σιωπής Μιας ενοχής Τον ουρανό...

Ψευδαίσθηση ερωτευμένη Δημιούργημα του νου μου Σύνδεση ευθυγραμμισμένη Αιώρηση του ουρανού μου...

Μη λες σ’ αγαπώ Δεν έχει υπόσταση Εκτός αν τρέχουν δάκρυα που πνίγουν την απόσταση Η αγάπη...

Ανοίξανε οι ουρανοί, σε είδα να κατεβαίνεις Φορούσες ανεμίζοντα μετάξια της σιωπής Προσπάθεια...

  Φοβάμαι μια κατάρα…που μάλλον περιπλανιέται… Μην την αφήσεις να μας βρει Εν αρχή ην ο...

Σ’ ένιωσα. Ξάφνου. Δονείται η καρδιά μου. Όργανα μοιάζουν να τ’ αγγίζεις εσύ Δεν έχω...

Δεν αμφισβητώ την αγάπη Όλα τα αμφισβητώ Ό,τι υπάρχει, με όποια έννοια, τριγύρω Ούτε ξέρω αν...

Σου προσφέρω το είναι μου μου δίνεις πίσω ενοχές Παραμύθι που γίνεται στο μυαλό όπως εσύ θες Μα ο...

Απόσταση βολής Σκοτώνω αναμνήσεις Μια πεμπτουσία φυγής σαν ένστικτο της φύσης Ο χρόνος παραλύει...

Σε αυτή την κοσμική φάρσα που κάποιοι λένε ότι τελειώνει, κάποιοι ελπίζουν να τελειώσει και άλλοι...

Το φιλί σου τρεμάμενο χέρι που μ’ αγγίζει σε ό,τι απόκρυφο ζει Η ανάσα σου μοιάζει με αστέρι...

Ήρθες σαν τον άνεμο από το πουθενά Μια μεταμόρφωση της γκρίζας μου της στάχτης Πρότυπα του πώς...

Το φεγγάρι μού μιλά μου λέει του κόσμου μυστικά τα ντύνει με τοξίνη. Παίρνω κι εγώ όρκο σιωπής...

Εγώ, έχοντας σώας τα φρένας και κρίση συνειδήσεως με τη σελίδα αυτή ως ομολογία υπερασπίσεως...

Απέραντο βασίλειο στα πόδια σου εμπρός Νύφη είν’ η σελήνη και ο ήλιος ο γαμπρός Ο οίνος και...

  Ξημέρωσέ με, Θεέ μου, να δω ό,τι έχω αγαπήσει Ξημέρωσέ με στην καρδιά που ‘χω λησμονήσει...

Ψάχνω να δω αν ακούει ο Θεός Ψάχνω σημάδια που δίνει ο καιρός Ίσως αν βρέξει μου δείχνει ότι...

Στο πλάι παρωπίδες, στη σκέψη σου φραγή. Στα αισθήματα ασπίδες φτιαγμένες από ενοχή. Η μέρα σου...

Με έχεις αρρωστήσει Σε ποιον να πω τον πόνο μου που δεν μ’ αφήνει μόνο μου· δε λέει να σταματήσει...

Δε σε αντέχω όσο κι αν θέλω να σ’ αγαπώ και να σε έχω. Δε με αντέχεις μην είσαι ψεύτης το...

Του εγώ μου απεσταλμένοι φόβοι κόκκινοι βαμμένοι ανασφάλειες θαμμένες στο συμβιβασμό κρυμμένες....

Αν αυτό το λες αγάπη, μίσησέ με ότι έφταιξα δεν θα παραδεχτώ Με μια άλλη στο κρεβάτι ξέχασέ με η...

Πώς να χωρέσω την ύπαρξή μου σε δυο-τρεις λέξεις; Πώς να ορίσω την απίστευτη δύναμη που ‘χουν οι...

Στην έρημό του εαυτού μου σαν άλλος αλχημιστής μιαν όαση αναζητώ στο γάλα μιας θηλής που ήταν...

Σου ζητώ να με δεις πως πεθαίνω κι αν πονέσεις φύλαξέ μου το φως Να φωτίσει τη ψυχή καθώς βγαίνω...

Θυμάσαι που αργοπέθαινες; Στον εαυτό σου έδινες ωμή κυριαρχία. Χωρίς ημερολόγιο το σήμερα αιώνιο...

Ένοχος αγνώστου ποινής Μίζερης γκρίζας αυγής Σύμπτωση Μου χάρισες κλεμμένο στέμμα Στο πάτωμα μια...

Ξέρω πώς είναι να ξυπνάς μες στ’ αγκάθια, που καρφώνουν μόνο την ψυχή σου την άθλια Και πώς...

Παρών στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, γραμμένος σε λάθος περγαμηνή. Άδικος και μαύρος ο ουρανός...

Πάλι δε μπορώ να κοιμηθώ, όσο και να θέλω να το αποφύγω. Τη σιωπή της νύχτας δε θα φοβηθώ, και...

            Δέρμα ατλάζι Δεν ξεχωρίζω σάρκα δικιά του δικά μου μέλη...

Τρέχω ασταμάτητα, χωρίς ν’ αλλάζω θέση, ζω μα δεν είμαι πουθενά, τίποτα δεν μ’ αρέσει. Ουρλιάζω...

Προσκάλεσες τον θάνατο και κλείδωσες τις πόρτες Ανείπωτες προθέσεις Ο δυστυχής σου κτήτορας ανάσες...

Καθημερινές ψευδαισθήσεις του εαυτού και του εγώ μου Μάλλον νόμιζα πως ήμουνα μια άλλη Ήθελα το...

Αθώα σαν όνειρο από άσπρο μετάξι χαμόγελα στις κούτες που τα ’χουνε στοιβάξει Μαριονέτα έγινες που...

Σταγόνες θανάτου εκτοξεύουνε ρίγη. Στο τέλος του πάτου η ζωή είναι λίγη. Πλεόνασμα θάρρους και...