Αν θυμάμαι καλά, η μητέρα του είναι γέννημα θρέμμα μιας φτωχής οικογένειας που κατοικούσε σε ένα ορεινό χωριό της Φωκίδας, το Μαυρολιθάρι. Η φήμη της απαράμιλλης ομορφιάς της είχε εξαπλωθεί έως τους παραθαλάσσιους αμπελώνες της Φθιώτιδας. Ο πατέρας του κατάγεται από το Ασπρονέρι, στα νιάτα του ήταν ένα γεροδεμένο παλικάρι, ηλιοκαμμένο από το σκάλισμα στα αμπέλια. Με την πρώτη ευκαιρία πήρε τα βουνά και τα λαγκάδια να ανταμώσει την πολύφερνη νύφη. Αντικρίζοντας την καλλίγραμμη μοδιστρούλα στην κάμαρά της, όπου μέρα νύχτα έκοβε και έραβε, αμέσως εντυπωσιάστηκε από τα ανοιχτόχρωμα μάτια και το πάλλευκο δέρμα της. Κίνησε γη και ουρανό, προκειμένου να κατακτήσει την καρδιά της και να την κάμει γυναίκα του. 

Έπειτα το ‘πιασαν από τα μαλλιά. Οι αρραβώνες, ο γάμος και τα γεννητούρια του μοναχογιού τους διαδραματίστηκαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Χωρίς να το πολυσκεφτούν εγκαταστάθηκαν στη Λαμία, όπου και άνοιξαν ένα υφασματοπωλείο λίγα μόλις βήματα από την πλατεία Λαού. Στην αρχή έκαναν δουλειές με φούντες. Στα μάτια του μικρού Φίλιππου το μαγαζί φάνταζε μαγικό. Έπαιζε ανέμελα ανάμεσα στα στοιβαγμένα τόπια και ρολά και περιεργαζόταν με θαυμασμό τα πλουμιστά υφάσματα, προσπαθώντας να ερμηνεύσει τα εξωτικά τους σχέδια. Κόσμος και κοσμάκης μπαινόβγαινε στο μαγαζί, όλοι τον κανάκευαν ή τον τράταραν καραμέλες.

Με το που μπήκε ο μονάκριβος γιος στην εφηβεία, ήρθαν τα δύσκολα. Σαν κεραυνός εν αιθρία ξεφύτρωσε στη γειτονιά ένα μεγαθήριο, υπερσύγχρονο κατάστημα υφασμάτων. Μέσα σε δυο – τρεις μήνες η πελατεία λιγόστεψε και ο τζίρος της επιχείρησης μειώθηκε κατά το ήμισυ. Την ευφορία του παράφορου έρωτα διαδέχθηκαν η νηφαλιότητα και οι σκοτούρες του επαγγελματικού τους αδιεξόδου. Το τέρας της δυσαρέσκειας άρχισε αργά και ύπουλα να κυριεύει τη βούλησή τους. Καθηλωμένοι στο μαγαζί έψαχναν αφορμή να αρπαχτούν. «Άσπρο», έλεγε ο ένας, «μαύρο», απαντούσε ο άλλος! Ολημερίς καβγάδιζαν, διόλου διατεθειμένοι να έρθουν σε συμβιβασμό. Μία αθώα χειρονομία ή ένας απλός μορφασμός κατέληγαν σε ανελέητες λογομαχίες που δηλητηρίαζαν την ψυχή και την καρδιά τους. 

Ο πλέον συνεσταλμένος Φίλιππος είχε βρεί το προσωπικό του καταφύγιο στη μελέτη. Για καλή του τύχη τα ‘παιρνε τα γράμματα και με εξουθενωτικό διάβασμα πέρασε στο τμήμα Ψυχολογίας. Σκόπευε να αφήσει πίσω του τον αέναο αντιπερισπασμό των γονιών του και τον ασπρόμαυρο άβακα στον οποίο κινούνταν. Βαθιά μέσα του γνώριζε πως η ζωή τού επιφύλασσε μια πλατιά γκάμα επιλογών και απόψεων. Ήθελε να γευτεί τη δελεαστική πολυχρωμία της ζωής. Και μία ωραία πρωία ανέβηκε στο τρένο με προορισμό την Αθήνα. Απλά και μόνο χάριν ποικιλίας.

 

_

γράφει ο Χρίστιαν – Ιωάννης Παπαγεωργίου

Ακολουθήστε μας

Ο αλγόριθμος στο χαμόγελό της!

Ο αλγόριθμος στο χαμόγελό της!

- γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης Η Ελένη καθόταν στο μικρό καφέ της γειτονιάς με τον καπουτσίνο της να κρυώνει δίπλα στον φορητό υπολογιστή. Στα 38 της χρόνια είχε μάθει να κρύβει τις ρυτίδες της με φίλτρα και τις απογοητεύσεις της με χιούμορ. Δούλευε ως...

Το αγόρι και το μενταγιόν

Το αγόρι και το μενταγιόν

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχαν όνειρα και φθινοπωρινές μπαλάντες και κάστρα στην άμμο. Και υπήρχε κι ένα αγόρι, του οποίου το όνομα ποτέ δεν συγκρατεί η μνήμη μου, που μπορούσε να εκμεταλλευτεί όλα τα παραπάνω προς όφελός του. Αιχμαλώτιζε τα όνειρα μέσα στις μικρές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Το αγόρι και το μενταγιόν

Το αγόρι και το μενταγιόν

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχαν όνειρα και φθινοπωρινές μπαλάντες και κάστρα στην άμμο. Και υπήρχε κι ένα αγόρι, του οποίου το όνομα ποτέ δεν συγκρατεί η μνήμη μου, που μπορούσε να εκμεταλλευτεί όλα τα παραπάνω προς όφελός του. Αιχμαλώτιζε τα όνειρα μέσα στις μικρές...

Άγγελοι φτιαγμένοι από χρυσό

Άγγελοι φτιαγμένοι από χρυσό

Χορεύανε στη βροχή, το θυμάμαι.Σαν να ’χα γράψει εγώ τη σκηνή.Κι όπως μιλούσαν, ένιωθαν πως μεθάνε.Μα δεν είχανε πιει στάλα κρασί. Κι όπως τ ’αστέρια ψιθύριζαν ευχές,τα μάτια έκλεισε, έλεγε προσευχές.Κάτι γι’ αγγέλους κι όνειρα απατηλά.Κάτι γι’ αντίο και μεθυσμένα...

Η μάνα της Φανής

Η μάνα της Φανής

Τα βήματά μου ακολούθησαν τον μεγαλόσωμο αστυνομικό. Το ήξερα ότι δεν έπρεπε να τον ακολουθήσω, αλλά έπρεπε να τη δω. Ήθελα να είμαι κοντά της. Πάντα, όταν συμβαίνει κάτι σοβαρό, οι κόρες πάνε στις μητέρες τους για να μάθουν τι να κάνουν. Εγώ, σε τι διαφέρω; Δεν είχα...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου