15.07.2016

Το λάκτισμα των ιδεών νοσηρό
το κλίμα της αλλοτρίωσης αινιγματικό
πλευρές αποξενωμένες, παράλυτες
με ρίζες αφυδατωμένες, να αποζητούν ρυάκια.
Ως Χαμαιλέων αινιγματικός, κάποιες φορές διπρόσωπος
κρυμμένος στις υπάρξεις των ξεπλυμένων χρωμάτων
κρατώ το ημίφως των προσχημάτων
και ως ακρογωνιαίος λίθος, σοφός και θνητός
να πνίγω τον εαυτό μου στο χώμα.
Τάση φυγής θα μου πεις φορώντας ψέμα ή μάσκα
ξεχνώ τι είναι σωστό.
«Περί ης ο λόγος» λοιπόν
η απογύμνωση της ώρας που αναζητώ
η ευάλωτη πόλη που παίζει το ρόλο του ρολογιού
γυρίζει ανάποδα και αφυδατώνει τη νοημοσύνη;
Βρίσκει αναχώματα στη λήθη και συνεχίζει
τη διελκυστίνδα των αντιφάσεων
χτυπώντας τη γροθιά στο τραπέζι;
Η υποθήκη των αφημένων ψυχών που επιτρέπει
τον δανεισμό αισθημάτων που πάγωσαν;
Τι λυπηρό και ανούσιο , μα δες πως κατάντησες
έχασες τη λαλιά σου και δεν μπορείς να κελαηδήσεις
και οι ελπίδες σου όνειρα θερινής νυχτός.
Τι το θες όταν η μουσική σταματήσει πλέον να παίζει
θα πρέπει να μάθεις να ζεις στη σιωπή.

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

5 σχόλια

5 Σχόλια

    • περσα

      Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια σημαντικά και όμορφα να σαι καλα!!!!!!!!!!!!

      Απάντηση
  1. Μάχη Τζουγανάκη

    γυρίζει ανάποδα και αφυδατώνει τη νοημοσύνη…

    Πέρσα υπέροχο και αυτό. Σκληρή και γεμάτη μηνύματα πένα…απο τις δυνατές της σελίδας…

    Απάντηση
  2. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Ιδιαίτερη γραφή με κοφτερές …!
    ΜΠΡΑΒΟ!

    Απάντηση
  3. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    λέξεις και έννοιες…!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου