Δεν θα ρωτήσεις και πάλι
Άδικα περιμένει αιώνια το παιδικό βλέμμα
Έμεινε αγέννητη εκείνη η αγάπη
Σε έναν καθρέφτη μπροστά τέθηκε το ερώτημα
Δεν απάντησες ποτέ
Δεν θα απαντήσεις ποτέ
Σαν μουτζούρα μικρή και άτσαλα ζωγραφισμένη
Στέκεται ακόμα εκεί η παιδική φιγούρα
Να γράφει με κόκκινο μολύβι στην καρδιά σου
Για ένα σ’ αγαπάω μεγάλο σαν τον ουρανό
Και δίπλα το όνομά σου
Δεν το είδες ποτέ
Δεν θα το δεις ποτέ
Δεν θα το πεις ποτέ…
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
0 Σχόλια