–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Σπάνια μπορώ να ψυχανεμιστώ από τις λίγες γραμμές του οπισθόφυλλου, τι κρύβει μέσα του ένα βιβλίο. Άλλες φορές προϊδεάζεσαι και πλάθεις το δικό σου σενάριο και άλλες φορές σε περιμένει κάτι ανέλπιστα όμορφο, όπως συνέβη με το βιβλίο της Βίκης Κοσμοπούλου, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου.

Με κεντρικό πρόσωπο του βιβλίου την Έκτη, την Καρυάτιδα που ζει πέρα από την Ελλάδα και που μεταφέρθηκε άγαρμπα και ύπουλα μακριά από τις αδερφές της, η συγγραφέας θα μοιραστεί μαζί μας της σκέψεις, τα όνειρα, τις απογοητεύσεις και τις αγωνίες της ξενιτεμένης, μέσα από ένα ταξίδι που στη δίνη του θα παρασύρει πολλούς κατατρεγμένους, πολλούς απελπισμένους ανθρώπους που πάσχισαν για τα πιστεύω και τα όνειρά τους.

Θα έρθουμε αντιμέτωποι με την τόλμη και τη δύναμη των γυναικών του Σουλίου που οι πράξεις τους έμειναν στην ιστορία, άξιες θαυμασμού και προσκυνήματος. Θα μας γίνει γνωστή η ιστορία του ξενιτεμένου που πάντα θα τρέφει την κρυφή ελπίδα της επιστροφής στα χώματα που γεννήθηκε και ο ξεριζωμός των ανθρώπων της Σμύρνης που έμειναν δίχως πατρίδα, δίχως σπιτικό, δίχως ταυτότητα, θα μας συγκινήσουν το δίχως άλλο.

Η Έκτη Καρυάτιδα αποκτά φωνή μέσα από την πένα της Βίκης Κοσμοπούλου και επιθυμεί διακαώς την επιστροφή της, έχοντας την θέσει, ως στόχο ζωής. Μέσα από ένα κείμενο γεμάτο έντονα συναισθήματα, θα καυτηριάσει ιστορικά θέματα καλυμμένα με περίτεχνες μάσκες, θα παραθέσει τη θέση της γυναίκας μέσα στο χρόνο, θα κάνει αναφορά στους αγώνες της Μελίνας Μερκούρη για την επιστροφή και τον επαναπατρισμό των δικών μας κειμηλίων, διευκρινίζοντας σθεναρά ότι δεν επιδιώκει θρήνο. Επιθυμεί απλά να δούμε όλοι μας τη γυμνή αλήθεια κατάματα, με το οποίο κόστος.

Τι είναι η Έκτη;

Μια εκκρεμότητα της ιστορίας που πρέπει να κλείσει.

Μια ιεροσυλία, μια αρχαιοκαπηλία, μια πράξη ανήθικη που της στέρησε πάνω από 2 αιώνες την πατρίδα της, πλέον έχει φωνή και αναζητά απόδοση δικαιοσύνης.

Βιώνει τη μοναξιά, την απώλεια, τη στέρηση, τον ανείπωτο πόνο. Γνωρίζει από πρώτο χέρι τη γεύση των δακρύων και των ανώφελων ενοχών. Ονειρεύεται, αδημονεί, αναπολεί, ελπίζει, αναμοχλεύει τις αναμνήσεις της για να αντέξει το βαρύ φορτίο που κουβαλά και νιώθει να βρίσκεται στα πρόθυρα της τρέλας, ερωτοτροπώντας με μια επανάσταση που κρύβει μέσα της τη δική της ελευθερία, μιας και πλέον η υπομονή της έχει φτάσει στα τάρταρα.

Ποιος φταίει; Ποιος φέρει την ευθύνη της ξενιτιάς της; Πόσο έχει αλλάξει η πατρίδα τόσο χρόνια που είναι μακριά της; Άραγε την περιμένουν; Ερωτήσεις που βασανίζουν την Έκτη όπως και τόσες άλλες, θα τις μοιραστεί μαζί μας, ευελπιστώντας στη συνδρομή και την αρωγή μας.

Συνοδοιπόροι της η Αφροδίτη της Μήλου, η Νίκη της Σαμοθράκης, μια γυναίκα θύμα της κρίσης, οι συνοριοφύλακες και τόσοι άλλοι που θα παραληρήσουν τις ιστορίες τους με τη δική της, θα σταθούν ικανές για ενδοσκόπηση και περαιτέρω προβληματισμό.

Εύστοχη η φιλοξενία των ρήσεων που στολίζουν τις σελίδες του βιβλίου από τους Θουκυδίδη, Αριστοτέλη, Αίσωπο, Όμηρο, Μένανδρο, Πλάτωνα, Αισχύλο, αλλά και Σεφέρη, Ελύτη, Δάντη και πολλών ακόμα που πραγματικά αξίζει τον κόπο να αποφασίσετε να διαβάσετε το βιβλίο.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το καταπληκτικό βιβλίο «Έκτη», επέλεξα την παρακάτω:

… οι πονεμένες ψυχές, δεν έχουν σύνορα και η μνήμη δε γνωρίζει από συρματοπλέγματα …

Το βιβλίο ήταν μια γροθιά στο στομάχι της κοινωνίας, στο στομάχι της ιστορίας, ένας εκκωφαντικός κρότος στα αφτιά όλων όσοι κωφεύουν, υπενθυμίζοντας σε όλους μας ότι η αρπαγή της είναι ένα ακόμη σκάνδαλο, ένα ακόμη έγκλημα που αναζητά τιμωρία.

H Βίκη Κοσμοπούλου γεννήθηκε στο Μόντρεαλ. Φοίτησε στο τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών «Ψυχολογία και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας» του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται ως ψυχολόγος στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.

Γράφει στίχους, ποιήματα, παραμύθια και πεζά.

Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο Το τσόφλι κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος το 2018.

Διηγήματά της περιλαμβάνονται στα συλλογικά έργα 200 χρόνια τώρα (Μεταίχμιο, ebook, 2021), Συνομιλίες με πρόσωπα του 1821 (24γράμματα, 2021), Με μία σχεδία (Παρατηρητής, 2020), Μεσσηνιακές δημιουργίες (24γράμματα, 2020), Αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν (Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος και Εθνικό Ιστορικό μουσείο, 2019), Μια εικόνα, χίλιες λέξεις (τόμος α΄ και β΄, τοβιβλίο, 2014, 2016), Καλλιτεχνικό ημερολόγιο (τοβιβλίο, 2015, 2016, 2019, 2020), Απίθανες ιστορίες της πόλης μας (Iwrite, 2015).

Το διήγημά της «Μια απίθανη πόλη» δραματοποιήθηκε από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Διηγήματα, ποιήματα και βιβλιοπαρουσιάσεις της έχουν δημοσιευτεί στις λογοτεχνικές ιστοσελίδες oanagnostis.gr, cultrurebook.gr, τοβιβλίο.net και greekpoetics.gr.

Συνεργάζεται με το περιοδικό ΙΣΤΟΡΙΑ.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εύμαρος.