Είχα ταιριάξει τριαντάφυλλο λευκό με μια παπαρούνα στο βάζο

Κι από το παραθύρι της ψυχής είχα αφήσει να περνά ψιθυριστά

ο ήχος της θάλασσας να συνοδεύει ευλαβικά έναν νυχτερινό Σοπέν

Είχα φυλάξει σε μπουκάλι ακριβό, άρωμα από ψυχή αγγελική

Που δεν το μύρισα ποτέ μην το λερώσει η όσφρησή μου η θνητή

Θέε μου, είπα μια νύχτα, υπάρχουνε στον κόσμο αυτόν - αλήθεια

σταγόνες σε μπουκάλια μικροσκοπικά φεγγοβολούσες, λαμπερές

που θες να ρίξεις σα βροχή, τούτο το άρωμα στον κόσμο τον ανήξερο

Είχα φυλάξει νότα τυχερή στο κύμα ενός μινόρε τη μελωδία να φτιάξει

να μηδενίσει η ακοή και σε λευκό πεντάγραμμο να βάψει η ευχή

και στον αέρα ακροατές ξελιγωμένοι οι γκιώνηδες που καρτερούν

χρόνια να ακούσουν τραγούδι ιερό την ποθητή συγχώρεση να πάρουν

Είχα και τι δεν είχα ορκιστεί σα θα μου σφύριζε δειλά στο αυτί

Το απέναντι νησί της Ευτυχίας με τις δαντελωτές ακτές τους γλάρους

Επιθυμίες μπρούτζινες στου ήλιου το καπέλο θα βούταγαν παρθενικά

σε κατακόκκινη θάλασσα με παιχνιδιάρικα τα θέλω άτακτα δελφίνια

Είχα κρεμάσει τη σιωπή δίπλα από ένα αστέρι άγιο φυλαχτό ασημένιο

Να ημερέψει η καρδιά στο άγγιγμα της νύχτας και ελαφρύτερος ο νους

Να δώσει προσταγή Ας πάμε παρακάτω Ποιητές ας δούμε παραπέρα

εκεί μακριά στη νύχτα ένα Νησί προσμένει την Αρχή...

                                       ....σε χάρτινη λευκή ακουαρέλα...

_

γράφει η Μάχη Τζουγανάκη 

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!