Λίγη σκόνη ακόμα
λίγη λησμονιά ακόμα
στο ανείπωτο λίγο ας σταθεί
να μετριάσει η σιωπή
έναν ακόμη πόνο.
Εγώ θα ματώνω τη μνήμη
θα σκοτώνω κάθε φορά
την καινούργια στιγμή.
Θα πληγώνω τον χρόνο
θα εκδικούμαι ξανά και ξανά
και ακούραστα
θα σέρνω πλάι μου τον φθόνο.
Άλλο όπλο δεν έχω πια
για να ξεθωριάσω τη μορφή μου.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και...
Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...
Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...
Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου οι μέρες της νιότης μας σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα. Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων. Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού άλλες στεριές και...
Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά, Για...
Τη μνήμη να την ματώνεις…αν θες…να την πληγώνεις…Την καινούρια στιγμή όμως μην την αφήνεις να λερώνει…γιατί έτσι μόνο τον εαυτό σου εκδικεισαι…
Σκέψεις Αννα μου..σκέψεις….
Καλη σου μέρα!
΄Όπως το είπες …. σκέψεις …. απλά σκέψεις…την καλημέρα μου 🙂
Άννα άκου την κυρά δασκάλα τη Μάχη και τις συμβουλες της, μόνο καλό κάνουν…
Καλή σου μέρα.
Λένα μου το έχω διαπιστώσει εδώ και πολύ καιρό αυτό για την αγαπημένη μου Μάχη 🙂 και είμαι περήφανη γι αυτό!!Την καλημέρα μου (ροκ καλημέρα 😉 )
Θα με συγχωρέσετε και οι δυο σας που επεμβαίνω στον επαινετικό σας διάλογο για την αφεντιά μου
…μα…όχι μην ακούτε μια “δασκάλα” της φακής…(το οποίο επιβεβαιώνω και υπογράφω αν θέλετε…!)
καλημέρα!
Λοιπόν καλή μου ποιήτρια Άννα αν ήξερες πόσο μα πόσο πολύ μου αρέσουν αυτές οι ροκ καλημέρες σου!!!!,,,,Αλλά έχω τη βασανιστική υποψία ότι το ξέρεις, γι’ αυτό και τις λες με κάθε ευκαιρία Ανταποδίδω…
Ε, τότε κυρά δασκάλα προς τι οι παραινέσεις και οι συμβουλές προς ναυτιλλομένους και μάλιστα για τύπους σαν την Άννα να πούμε;;;;
Μου αρέσουν και οι συμβουλές της Μάχης και οι ροκ καλημέρες της Άννας όπως και τα ποιήματά της. Μια ροκ καλησπέρα κι από μένα σε όλες και Άννα… άσε τη στιγμή, να ζήσει θέλει, να υπάρξει, ν’ αφήσει το αποτύπωμά της στο χρόνο.
Από τη βιασύνη μου αυτές τις μέρες, κάνω τα πλήκτρα να μπερδεύονται. Ο άγνωστος Χ στο παραπάνω σχόλιο είναι η αφεντιά μου
Μου αρέσουν και οι συμβουλές της Μάχης και οι ροκ καλημέρες της Άννας όπως και τα ποιήματά της. Μια ροκ καλησπέρα κι από μένα σε όλες και Άννα… άσε τη στιγμή, να ζήσει θέλει, να υπάρξει, ν’ αφήσει το αποτύπωμά της στο χρόνο.
Νομίζω, δεν ήρθε το μνμ και το ξαναστέλνω
Κι εμένα όλα αυτα τα ωραία σήμερα μου αρέσουν. Ευχαριστώ πολύ Χριστίνα!!!
Να μετριάσει η σιωπή
έναν ακόμη πόνο.
Δυνατό Άννα μου… πολύ δυνατό!!!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Σοφία μου να είσαι καλά!!!!Καλό βράδυ!!
Πολύ έντονο Άννα! Μπράβο σου, μου άρεσε πολύ!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ Έλενα!!Καλό ξημέρωμα!!