Πονάω πολύ
σαν ένα αγκάθι από τριαντάφυλλο
που εκτός απ' τη βροχή
ανθρώπου χέρι δεν το πλησιάζει
παρά μόνο για να το ξεριζώσει
να μην αγγίξει... να μην πληγώσει.
Πονάω πολύ
σαν μια πέτρα που όπλο γίνηκε
για του ανθρώπου το μένος
και στέκει γυμνή και ξερή
μέσα σε αίμα και τέλος.
Πονάω αλήθεια... πονάω πολύ
και στα μάτια τα δάκρυα ξεχνάω
πηγή άνυδρη στέκω
στον πόνο που δεν ξεδιψάω.
Πονάω πολύ
κουφάρι δέντρου που στέκει γυμνό
μια ανοιχτή πληγή η ψυχή
και ο χειμώνας πάντοτε εκεί
φοβισμένος, σκυφτός
να γυρεύει λίγο φως
κι εγώ να πονάω
να πονάω και να αντέχω πολύ
σαν τη γη που στα σπλάχνα της
τόσες ζωές έχει θάψει
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Aγαπητή Άννα,
υπέροχη ποιητική προσπάθεια
ανάδειξης του ανθρωπίνου πόνου !
Κάποιες σου εικόνες σαν αυτή με το
τριαντάφυλλο, πραγματικά συγκινούν κι εντυπωσιάζουν …
Μη φοβόμαστε τον πόνο !
Αυτός τελικά μάς κάνει ανθρώπους … όχι να προτιμάμε
να πονάμε … αλλά να … όταν έρχεται, ας βλέπουμε και
κάποιες δυσδιάκριτες στην αρχή, θετικές του όψεις.
Είναι καλό ψυχικό σμιλευτηράκι !
Doleo ergo sum … πονώ άρα υπάρχω … έλεγε κάποτε ο Kierkegaard
ένας υπέροχος … και θεμελιωτής τού υπαρξισμού.
Το ρούχο, εντέλει, στη σκάφη,
θέλει πολύ, μα πολύ κοπάνημα μέχρι αυτό, να γίνει τελείως άσπρο …
Καλή εβδομάδα να έχουμε !
Θα συμφωνήσω μαζί σου αγαπητέ μου Παναγιώτη!!Σε ευχαριστώ πάρα πολύ . Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!
Εύχομαι κορίτσι μου αυτός ο τόσο ζωντανός πόνος που τόσο ποιητικά περιέγραψες να είναι απλώς και μόνο ένα ωραίο, ένα πολύ ωραίο ποίημα και όχι βιωματικός. Ανατρίχιασα Θεέ μου…
Άννα τι έγινες; Μας λείπεις …
Καλή εβδομάδα
Όσο ζω γράφω 😉 Λένα μου εδώ θα είμαι λοιπόν να γράφω… σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
Πόνεσα και γω διαβάζοντας το ποίημά σου, Άννα. Τόσο ζωντανό, τόσο καλογραμμένο!!! Μπράβο!!!
Πιο ζωντανό δεν γινόταν Μάρθα!!Να είσαι καλά σε ευχαριστώ πολύ. Την καλημέρα μου!
Τόσο πειστικό, τόσο αληθινό, βγαλμένο μέσα από την ψυχή σου. Το διαβάζεις και πραγματικά νιώθεις τον πόνο. Απλά… Καταπληκτικό!!
Απλά … απλά ένα μεγάλο ευχαριστώ Βάσω 🙂 Καλή σου μέρα!!
Καλημέρα αληθινή Άννα…
Καλημέρα αληθινή Μάχη 😉
Αγαπημένη μου Άννα πόσο πολύ συμφωνώ μαζί σου! Μια ανοιχτή πληγή είναι ο πόνος… που δεν ξέρω αν μας κάνει καλύτερους όμως σίγουρα μας κάνεις σοφότερους!!! Υπέροχο το ποίημά σου κι ας πονάει!!!!!!!!! Την αγάπη μου να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!
Νομίζω μας εξελίσσει Σοφία μου.Να είσαι πάντα καλά σε ευχαριστώ.Καλή εβδομάδα και σε εσένα!!
Κι επειδή με συγκλόνισες, να πω μονάχα τούτο: ο πόνος σαν δεν μοιράζεται με όσους αντέχουν τούτη τη μοιρασιά, γίνεται αβάσταχτος, πράγματι. Μα σαν μπορέσεις ν’ ακουμπήσεις σ’ έναν ώμο και να μοιραστείς, έστω για λίγο, το βάρος, τοτε παιρνεις κουράγιο και σαν σε κάνει πιο σοφό, το κέρδος σου διπλό.
Καλή βδομάδα και σ’ ευχαριστώ που με έκανες να νιώσω πως νιώθει και κάποιος άλλος τα ίδια, μονάχα που εγώ δεν ξέρω να τα γράφω τόσο όμορφα!!!
Καλημέρα Αθηνα μου έτσι όπως τα λες είναι.Εγω σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ ?
Συγκλονιστικό Άννα μου!
Την καλησπέρα μου!
Καλημέρα Έλενα!Σε ευχαριστώ πάρα πολύ 🙂