Και να που έφτασε ο καιρός

Που δεν θα σε ξαναδώ.

Μόνο φωτογραφίες σου έχω να σε θυμάμαι

Και ούτε δύο λέξεις σου να με παρηγοράνε.

Αχ πόσο σε αγαπούσα και πόσο σε αγαπώ

Μα ποτέ μου δεν σου το έκανα γνωστό.

Εσύ ήσουν του έρωτος μου το πιο γλυκό λουλούδι

Και της άνοιξης μου το πιο πικρό τραγούδι. 

Αχ και έχω τόσα να σου πω 

Αλλά μιλιά δε μου έμεινε στο στόμα τούτο εδώ.

Όταν σε είδα για την στερνή μας την φορά

Το στόμα μου σαν άνοιξα, τίποτα δεν ξεστόμισα

Μόνο στα μάτια κοιταχτήκαμε και στο δρόμο μου προχώρησα.

Τώρα σαν είσαι πλέον μακριά και δεν θα σε ματαδώ ποτέ μου

Άκουσε μόνον αυτό, σε αγάπησα, σε αγαπώ, σε θέλω…

_

γράφει ο Βασίλης Ναίσκες