Οι πέτρες στο δρόμο

χάλκινες

λαμπυρίζουν σχεδόν πορτοκαλένιες.

 

Το ποδήλατο αραγμένο

στην άκρη του δρόμου.

Ένα παλιό ποδήλατο

με ένα καλάθι μπροστά.

 

Πάλι χάιδευα τα χόρτα

με τα φορέματα μου

τις μπογιές στα χέρια μου.

 

Τώρα όμως είμαι μόνη μου.

Δεν πάσχω από αμήχανα χαμόγελα.

Εχέμυθες σιωπές.

Μόνο γαλήνη.

 

Μου λένε τώρα τελευταία

πως τα μαλλιά μου μακρύνανε λίγο

πως κοκκινίζουνε στο φως

πως τα μάτια μου είναι κάπως πράσινα.

Νομίζω τους πιστεύω.

 

Ξέρω πως με σκέφτεσαι.

Το άρωμα σου αντηχεί ακόμα στο μυαλό μου.

Αλλά εγώ ακόμα τρέχω στα λιβάδια

και εσύ συνεχίζεις να με λες “παιδί”.

 

Θυμάσαι τι σου ‘χα πει;

Θυμήσου.

Μάζεψε στη χούφτα σου

λίγο χώμα.

Ξερό απ’ την θέρμη και τον ήλιο.

Σκόρπισέ το στον αέρα.

 

Εκεί στις τελευταίες αναλαμπές

της δύσης.

Γύρισα το πρόσωπό μου.

Κοίταξα τον ήλιο

και χαμογέλασα.

 

Θυμάσαι τι σου είχα πει;

“Απλώς, σκόρπισε λίγο χώμα.

Με ένα μεγάλο σύννεφο σκόνης.

Λες και δεν είμαι εδώ.

Κάνε πως δεν ήμουν ποτέ εδώ.

Και μετά άσε με σιγά σιγά να χαθώ.”

 

Το ξέρω πως με σκέφτεσαι.

Θυμήσου όμως.

 

Πάψε να ρωτάς για μένα.

 

 

της Δήμητρας Τζελαλίδου

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

1 σχόλια

1 Σχόλιο

  1. solakidis

    Αγαπητή Δήμητρα,
    Το ποίημα σου με άγγιξε και με ταξίδεψε. Τόσο μεστό και αληθινό. Τόσο μελωδικό και ποιητικό. Ένα αληθινό απόσταγμα ψυχής!
    Εύχομαι να έχω την ευκαιρία να διαβάσω και άλλα δημιουργήματά σου.

    Σολακίδης Παναγιώτης

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου