24.03.2018

Παλεύω
στα μαρμαρένια αλώνια
της θλίψης σου
Ταγμένη υπέρμαχος της ανάγκης
 να αποτρέψω
τον καιάδα της μνήμης
Ντύνομαι
την πανοπλία της σιωπής
και αφουγκράζομαι
τα απαλά θροΐσματα
της μοναξιάς
Αχνοφέγγει η αυγή
πίσω η νύχτα
αφήνει τα μαύρα της πέπλα
την καρδιά ν’ αγκαλιάσουν
Οι τριακόσιοι μου
χάθηκαν
Λεωνίδας μονάχος
στήνω ορθή  την ψυχή
που ματώνει
κι αντιμάχομαι
ο εχθρός μου κραδαίνει
 τα όπλα του
Ζωντανή κράτησέ με, ικετεύω
αν χαθώ, θα χαθείς
Μοιάζουν όλα
να τέλειωσαν
Γονατίζω
ο εφιάλτης τεντώνει
το δάχτυλο
τη φωνή φυλακίζω
στο στόμα
το λεπίδι αστράφτει
στον ήλιο
το κεφάλι ακουμπώ
απαλά  στο βωμό της θυσίας
θολά πέπλα βροχής
μου θαμπώνουν το βλέμμα
Ζωντανή κράτησέ με, ικετεύω
Σαν ονείρου φτερά
μου απλώνεις τα χέρια
και με παίρνεις μακριά

Η φωνή σου σωτήριο κάλεσμα
Αν χαθείς, θα χαθώ

_

γράφει η Σοφία (Μπόρχες) Κοντογεώργου

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. Ντίνος Ι.Γλαρός

    Εύγε Σοφία, πολύ ωραίο !!!!!!!

    Απάντηση
  2. Ανώνυμος

    Σας ευχαριστώ κυρία Μάλαμα για την επιμέλεια του ποιήματος μου ΑΝ ΧΑΘΕΙΣ .
    Καλό σας απόγευμα.

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου