Απόψε κράτησα στην άκρη τ’ ουρανού
γαλάζια φύκια απ’ τον ωκεανό της μοίρας
απόψε η σκέψη σου πλημμύρισε το νου
να λιώσει σπίθες στων ματιών μου την αρμύρα.
Γουλιά γουλιά σε κοινωνώ μπρούσκο κρασί
που είναι φερμένο από του Νότου την πατρίδα
στα πάθη εσύ να με κερνάς κούπα χρυσή
κι εγώ να υφαίνω κεραυνούς στην καταιγίδα.
Λαθρεπιβάτης στην καρδιά σου κάθε αυγή
βγαίνω σ’ αφύλακτα πελάγη κι αρμενίζω
χαράζω λέξεις να σου κλείσω την πληγή
μα στη δική μου απ’ την αρχή ξαναγυρίζω.
Μοιάζεις με αίνιγμα ή κι αρχαίο μυστικό
τ’ άστρα ξυπνούνε στο βαθύ αναστεναγμό σου
δεν θέλω τίποτα μα και όλα τα ζητώ
κάθε φορά που αγγίζω το σημάδι στο λαιμό σου.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Υπέροχο το ποίημα σας Ζωή μπράβο σας!!!Καλή χρονιά με υγεία!!!
Ας έχει το φως να φέρει στη ζωή και στη σκέψη σας τα ωραιότερα.
Υπέροχο! Να ευχηθώ μια όμορφη χρονιά με αγάπη πάνω από όλα! Να ‘στε πάντα καλά να μας γεμίζετε την καρδιά με τους στίχους σας!
Ευχαριστώ για τη συνηγορία και την αγάπη Μάχη. Ας έχεις στο ταξίδι σου αγαθά δώρα και καλοσύνη από τους ταμιευτήρες τ’ ουρανού.
Από τα πιο όμορφά σας… Ωραίο κλείσιμο χρονιάς….
Ευχαριστώ από καρδιάς. Ας έχετε την ευλογία της Αγάπης.
Μου άρεσε πολύ! Μπράβο σας!
Σας ευχαριστώ Έλενα. Ας είναι να σας καταδέχεται πάντα το φως.