Απόψε, νύχτα μου, δεν φέρνεις την χαρά.
Είμαι μονάχος δίχως ζέστη στην καρδιά.
Οι τοίχοι μου είναι πεζοί
η συνείδηση μου σκοτεινή
και είναι όλοι οι άνθρωποι στους ώμους μου φορτικοί.
Πια την ζωή τους προχωρούν
το όνομά μου δεν θέλουν να ακούν
και σαν ανάμνηση παλιά
ξεθωριάζω στην λησμονιά.
Αχ, μου πονάει η καρδιά,
πια κανείς δεν μου μιλά,
τα προβλήματα τους για να λύσω
την ψυχή μου να φωτίσω.
_
γράφει ο Βασίλης Ναίσκες
Ακολουθήστε μας
Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...
Πώς χωρούν όλες οι ομορφιές όλη η ζωή μας πώς χωρά μέσα σε λίγα εκατοστά; Σε μια κάμαρη μικρή σε ένα δωμάτιο φθηνό σε ένα εύθραυστο κορμί σε μια γωνιά Πώς ο κόσμος μας όλος η ευτυχία και η χαρά μέσα από τα μάτια σου περνά; Πόσοι βοριάδες και...
Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα, εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες να σπάνε τη σιωπή του πρωινού και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα, να...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα, εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες να σπάνε τη σιωπή του πρωινού και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα, να...
Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...
Απ’ την χερσόνησο του Σίτβε, μέρος εξωτικό μα όχι ξακουστό, από το πιο απόμερο σημείο, της τάφρου του ερωτικού μου πόθου, ξεκινά• Στο δέρμα του λαιμού μου, κοντά στο πιο διακριτό οστό του γυναικείου σώματος , εκείνο που τραβάει τα ανδρικά τα βλέμματα,αν η ματιά είναι...
Πολύ όμορφο.