Τέσσερις ξεχωριστές κυρίες φιλοξενούμε σήμερα, τέσσερις γυναίκες που μέσα από τους πολλαπλούς τους ρόλους καταφέρνουν να βρίσκονται στο τιμόνι μίας επιχείρησης, ενός μεγάλου εκδοτικού οίκου. Πόσο δύσκολο είναι αυτό, ποιες δυσκολίες και ποιες χαρές ενέχει, τι τελικά αποκομίζουν από αυτήν τους την εμπειρία; Ας τις αφήσουμε όμως να μας μιλήσουν κάθε μία από τη δική της οπτική γωνία.

γράφει η Αργυρώ Μουντάκη

Βάσω Παπαγεωργίου – Εκδόσεις Μεταίχμιο

«Ζω μέσα στα βιβλία, η δουλειά μου βασίζεται στην αγάπη για τα βιβλία»

Κυρίως αναγνώστρια και μετά εκπαιδευτικός, μητέρα, εκδότρια. Θεωρώ όλους αυτούς τους ρόλους που επέλεξα να «παίξω» στη ζωή μου ενδιαφέροντες και συναφείς . Μεταγγίζω διαρκώς στοιχεία από τον ένα στους άλλους και από τους τρεις πρώτους παίρνω ιδέες και εμπλουτίζω το έργο μου ως εκδότρια ,με ιδιαίτερη ενασχόληση το παιδικό και νεανικό βιβλίο.

Η δουλειά μου βασίζεται στην αγάπη για τα βιβλία , στη συνεργασία , στις ανθρώπινες σχέσεις , στο πάθος για νέες ιδέες για να αποδώσει καρπούς . Ζω μέσα στα βιβλία , όλοι οι χώροι στους οποίους περνάω τις ώρες μου και τις μέρες μου κατακλύζονται από κείμενα και εικόνες. Χαίρομαι ιδιαίτερα κάθε φορά που ένα νέο εκδοτικό σχέδιο ξεκινά και παίρνει σάρκα και οστά με την δημιουργική συμβολή πολλών συνεργατών. Συγγραφείς , επιμελητές, γραφίστες , εικονογράφοι αποτελούν ομάδα που συνεργάζονται για να γεμίζουν τους πάγκους των βιβλιοπωλείων με ποιοτικά βιβλία.

Ιδιαίτερα αν ασχολείσαι με το παιδικό βιβλίο οφείλεις να έχεις διαρκώς στο νου ότι απευθύνεσαι στα παιδιά του 21^ου αιώνα τα οποία ζουν σε ένα πολύπλοκο περιβάλλον και πρέπει να φροντίζεις να φτάνουν στα χέρια τους βιβλία που θα προσφέρουν ευχαρίστηση και διασκέδαση αλλά παράλληλα , με τον κατάλληλο τρόπο, τις αξίες που χρειάζονται για να κτίσουν σιγά σιγά ένα δημιουργικό μέλλον.

Και ευτυχώς έχουμε αξιόλογους συγγραφείς, παλιούς και νεότερους, εξαιρετικούς εικονογράφους και γραφίστες, πολλά και καλά βιβλιοπωλεία και εξαιρετικούς αναγνώστες!

Ζωή Αντωνιάδου – Κωνστανταροπούλου - Εκδόσεις Μίνωας

«Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου αλλιώς»

Εργάζομαι στις εκδόσεις Μίνωας από το 2001 και πρώτα από όλα αισθάνομαι τυχερή γι’ αυτό. Γιατί είναι τύχη να εκπληρώνεις τα όνειρά σου. Πάντα ήθελα να κάνω ένα επάγγελμα δημιουργικό που να σχετίζεται με τα παιδιά. Μέσα από την ενασχόλησή μου με τις εκδόσεις, δημιουργώ βιβλία για παιδιά με σκοπό να γεμίσουν τα μάτια τους όμορφες εικόνες και το μυαλό τους σωστά μηνύματα. Μαζί με τον σύζυγό μου Γιάννη Κωνστανταρόπουλο είμαστε στο τιμόνι μιας ιστορικής εκδοτικής εταιρείας που ξεκίνησε το 1952. Το να δουλεύεις μέσα σε έναν εκδοτικό οίκο είναι από μόνο του μαγικό. Η μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου βιβλίου, η καθημερινή προσπάθεια να βρεις καλά κείμενα, ωραίες εικονογραφήσεις, εμπορικά εξώφυλλα, οι δημιουργικές διαφωνίες μέχρι το τελικό αποτέλεσμα αποτελούν μέρος όλης της εκδοτικής διαδικασίας. Μιας διαδικασίας που εμπεριέχει χαρές, αλλά και αγωνίες, απαιτήσεις, ευθύνες, και πολλές ώρες εργασίας που αναγκαστικά περιορίζουν τον χρόνο ενασχόλησης με τα παιδιά μου και με την οικογένειά μου. Δεν θα μπορούσα όμως να φανταστώ τη ζωή μου αλλιώς. Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω τη δουλειά αυτή, θα την αποκαλούσα δημιουργική. Γιατί είναι δημιουργία να παραλαμβάνεις ένα χειρόγραφο, να βρίσκεις μέσα σε αυτό στοιχεία που σε κάνουν να χαμογελάσεις ευχάριστα διαβάζοντάς το και μετά από λίγους μήνες στα χέρια σου να πάρεις ένα βιβλίο, που θα το αγοράσουν στη συνέχεια παιδιά και ενήλικες και θα το έχουν για πάντα στις βιβλιοθήκες τους. Έχει όμως και πολλά ρίσκα. Κυρίως επιχειρηματικά. Πώς ξέρεις ότι ένα βιβλίο θα είναι επιτυχημένο; Ότι οι επιλογές που κάνεις θα κεντρίσουν τους αναγνώστες; Ότι ένα εξώφυλλο θα αγγίξει το κοινό; Δεν το ξέρεις, απλώς μιλάς καθημερινά με δασκάλους, γονείς, απλούς αναγνώστες, παρακολουθείς τις τάσεις της αγοράς, ενημερώνεσαι από το εξωτερικό και τέλος ακολουθείς το ένστικτό σου, πάντα με την αγωνία για το κατά πόσο τα βιβλία θα έχουν την προσδοκώμενη εμπορική επιτυχία.

Σταματία Λεκατσά - Ελληνοεκδοτική

«Κρίνεται σκληρά μια γυναίκα επιχειρηματίας»

"Παρά την ανισότητα και τη βαρβαρότητα που ακόμη βιώνουν οι γυναίκες ανά τον κόσμο, θα επιθυμούσα η ημέρα της γυναίκας να αφιερωθεί στις ανάγκες και τις επιθυμίες του ανθρώπου, αφού η καταπάτηση δικαιωμάτων αφορά κάθε αδύναμο άτομο. Στη ζωή μου αντιμετώπισα τη φερόμενη «κατωτερότητα των γυναικών» ως πρόκληση και «μίλησα» περισσότερο με πράξεις παρά με λόγια. Η εμπειρία μου στις εκπαιδευτικές εκδόσεις, αρχής γενομένης το 1990, μού κατέδειξε τις δυσκολίες αλλά και τις απαιτούμενες αρετές για να έχει κανείς μια πορεία αξιοπρέπειας ανεξαρτήτως φύλου. Πράγματι, κρίνεται σκληρά μια γυναίκα επιχειρηματίας, αλλά τελικά εκτιμάται από το πώς χειρίζεται κάθε ρίσκο. Η άγνοια των δεδομένων, η απαισιοδοξία και η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων την ανισχυροποιούν, ενώ η θέληση, το πείσμα, η αφοσίωση στον στόχο και κυρίως η εργατικότητα την καταξιώνουν. Η τριβή μου, επίσης, με προμηθευτές, βιβλιοπώλες και συγγραφείς μού επιβεβαίωσε πως η έλλειψη ηθικοπνευματικών αξιών γεννά απαράδεκτες συμπεριφορές και συνεργασίες, αλλά και ότι η κατοχή γνώσεων δεν σημαίνει απαραίτητα μόρφωση, καλλιέργεια, ανθρωπιστική παιδεία. Σήμερα, συνεχίζοντας την «Ελληνοεκδοτική» σε μια αγαστή συμπόρευση με τον γιο μου και την κόρη μου, διαπιστώνω ότι, σε μια κοινωνία υπό κρίση, η ανασφάλεια δοκιμάζει τα όρια του δημιουργικού ανθρώπου και όχι η ιδιαιτερότητα του άλλου φύλου."

Πένυ Ψυχογιού – Εκδόσεις Ψυχογιός

«Το φύλο δεν παίζει κανένα ρόλο στη διοίκηση μιας επιχείρησης»

Από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου σε Ελλάδα και Τουρκία, θα έλεγα ότι μια εταιρεία μπορεί να λειτουργεί το ίδιο καλά είτε το «τιμόνι» το κρατούν αντρικά χέρια είτε γυναικεία. Στις περισσότερες εκδοτικές εταιρίες στην Ελλάδα ηγούνται άντρες, όπως ισχύει και γενικότερα στον επιχειρηματικό χώρο, ωστόσο η διαχείριση των δικαιωμάτων των βιβλίων στην πλειονότητα ανήκει σε γυναίκες. Αναμφίβολα, η αντίληψη που επικρατεί είναι ότι ένας άντρας αποδεικνύεται πιο ικανός από μια γυναίκα και αυτό ίσως να φοβίζει ορισμένες να αναλάβουν τα ηνία μιας εταιρείας. Η αντικειμενική αλήθεια όμως είναι ότι μια γυναίκα δεν υπολείπεται ούτε προσόντων, ούτε εμπειρίας, ούτε ικανοτήτων, ούτε πείσματος σε σχέση με έναν άντρα.

Στην Ελλάδα εργάζομαι στην οικογενειακή επιχείρηση που ίδρυσε εδώ και 36 χρόνια ο πατέρας μου. Στην Τουρκία, αντιθέτως, διευθύνω μια καινούργια εταιρεία, της οποίας το στήσιμο και την οργάνωση ανέλαβα από την αρχή και εξ ολοκλήρου. Μπορώ πλέον να πω ότι για μένα πιο εύκολο ήταν η ίδρυση και διαχείριση μιας νέας εταιρείας, έστω και αν αυτή βρίσκεται στην Τουρκία, παρά η ένταξή μου στην οικογενειακή επιχείρηση. Επομένως, θα έλεγα ότι το φύλο δεν παίζει κανένα ρόλο στη διοίκηση μιας επιχείρησης. Δυσκολίες και προκλήσεις αντιμετωπίζουμε όλοι καθημερινά, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας ή θέσεως. Το σημαντικό είναι να πιστεύουμε στις δυνατότητές μας, να παραμένουμε προσηλωμένοι στον στόχο μας και, κυρίως, να κάνουμε σωστή επιλογή συνεργατών. Οι καλοί συνεργάτες είναι αυτοί που κάνουν τη διαφορά σε μια επιχείρηση, όχι το φύλο του «τιμονιέρη».