Ένα τσαλακωμένο εισιτήριο ήταν μόνο

Μια ημερομηνία έκδοσης, που τάραξε τη λήθη

Μια διαβολική σύμπτωση, που χάραξε τη σιωπή

Χαμένο και σχεδόν ξεχασμένο

Σε ένα βιβλίο χωρίς ούτε μια ιστορία γραμμένη μέσα του

Ένα ταξίδι, που δεν έγινε

Ένα ναυάγιο, που δεν έμεινε  

Που το βρήκατε, ρε διαόλοι;

Και τώρα ανασέρνετε το ανώφελο απ΄τις ουτοπίες

Αφήστε με καλύτερα πίσω απ΄το χρόνο

Μακριά από τις ημερομηνίες και τις άσκοπες επετείους

Ποιος όρισε τους αριθμούς για σελιδοδείκτες;

Ποιος διοργανώνει φιέστες και γιορτές;

Δεν θέλω τις αφορμές σας για να θυμηθώ τις αιτίες

Δεν θέλω να μου δείξετε τίποτα

Αφήστε με να βρω μόνη μου το δρόμο

Αφήστε με να χαθώ για να υπάρξω.

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη