Αύριο της μοίρας η μορφή με μαύρες βλεφαρίδες
Έχεις, το πείσμα που φωτίζει η αστραπή στα μάτια
κι η νύχτα σε δασκάλεψε να λες λόγια σκληρά
πνίγομαι στο ποτήρι σου με την καρδιά κομμάτια
σκοτείνιασε ο ορίζοντας ακόμη μια φορά.
Αύριο της μοίρας η μορφή με μαύρες βλεφαρίδες
πριν πιάσει η Αγάπη ουρανό και τ΄ όνειρο φωτιά
απ΄ τον καθρέφτη πέταξαν χιλιάδες νυχτερίδες
ξεπλένει η αυγή τη θύμηση με μια σταλαγματιά.
Για να σε φτάσω ρήμαξα της νιότης τ' άγρια κρίνα
και τρύγησα απ' τα χείλη σου την πίκρα στα φιλιά
στάχτη σκορπούν οι μέρες μου στης σκέψης τη βιτρίνα
κι η μνήμη ψεύτρα απατηλή με σφίγγει σαν θηλιά.
Μου 'λεγες, για καλοκαιριά και για ωραία βράδια
μα πάντα μας προλάβαινε στο δρόμο η παγωνιά
και στης ψυχής τον ίλιγγο τ' ανίκητα σκοτάδια
κράτησαν τα φεγγάρια μου και την αστροφεγγιά.
Αθώα ο χρόνος πέρασε θαρρείς δίχως ν' αφήσει
σημάδια, στο βλεφάρισμα του πόθου τα φτερά
άνοιξαν στην ανατολή και ράγισαν στη δύση
ξόρκια και μάγια του Έρωτα, δεν ήταν τυχερά.
Όλο μακραίνουν οι σκιές, κλαίγοντας και γελώντας
βυθίστηκαν στα βλέμματα θύελλες και βροχές
κύματα ήταν κι έσβησαν προς το βοριά τραβώντας
τα μυστικά, τα λόγια μας, οι όρκοι, οι προσευχές.
Απ΄ της τύχης τη ρότα, στα γρανάζια του νου
κι απ' του κόσμου τα φώτα, στ' ανοιχτά τ' ουρανού
να φλερτάρω το θάνατο, σε μια κούπα χρυσή
κι ένα ρόδο αθάνατο, η ζωή μου η μισή.
_
γράφει η Ζωή Δικταίου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
να φλερτάρω το θάνατο, σε μια κούπα χρυσή
κι ένα ρόδο αθάνατο, η ζωή μου η μισή.
Υπέροχο παιχνίδι με τις λέξεις…!!
Έχει τόση αλήθεια και τόσο κόστος αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις Μάχη, αλλά γίνεται πάντα και δρόμος λύτρωσης,
Βαθύ νόημα και όμορφο μέτρο και ρυθμός… Αν θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής, λίγο στην αρχή με ξένισε η απότομη αλλαγή ρυθμού και μέτρου της τελευταίας στροφής… Μετά το είδα σαν κατακλείδα αρχαίας τραγωδίας εκεί που ξαφνικά παίρνει τον λόγο ο χορός και λέει σύντομες μεγάλες αλήθειες με στόμφο και εντελώς διαφορετικό τρόπο από τα μέχρι της στιγμής εκείνης δρώμενα… Και έτσι μου άρεσε τελικά πολύ.
Ευχαριστώ ειλικρινά από καρδιάς που θέλετε να διαβάζετε σκέψεις από το σημειωματάριο της ψυχής μου. Έτσι όπως αποδίδετε την εκτίμηση σας, έτσι αισθάνθηκα γράφοντάς το και όταν έφτασα στην τελευταία στροφή, σκεφτόμουν πως ήμουν κάπου στην Κνωσσό και ήταν η τελετή της μύησης μου στο αιώνιο πέρασμα και είχε η κούπα μου σκαλισμένα φίδια χρυσά… και ήθελα τόσο πολύ να περάσω στο φως, να αφήσω πίσω μου το φάλτσο της ψυχής…
ΚΟΊΤΑΞΕ ΤΏΡΑ Ακριβώς έτσι το είδα και γω αγαπητέ drmkspy. Είναι από τα ποιήματα που αρέσουν σε μας τους μουσικούς για την αρμονία τους και το μέτρο τους Συγχαρητήρια στην ποιήτρια .
Ευχαριστώ από καρδιάς. Με λόγια σαν κι αυτά, η καρδιά μου λέει να συνεχίσει, έτσι όπως διδάχτηκε.