Βραδινές περιπλανήσεις
Άλλη μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα. Το κρύο τσουχτερό, σου τρυπάει τα κόκκαλα. Μόνος περπατάει στους άδειους δρόμους και σιγοτραγουδάει τον αγαπημένο του σκοπό. Μόλις που βγήκε από το καπηλειό. Είναι τακτικός πελάτης και αγαπητός σε όλους. Πίνει τα τσιπουράκια του, μερακλώνει και μετά παίρνει τα πόδια του και ξεκινά τις βραδινές περιπλανήσεις. Χαμένος στον κόσμο του, καθώς ήταν, διπλώθηκε και έπεσε καταγής. Έμεινε για αρκετή ώρα έτσι, ώσπου μια κυρία που περνούσε τον βοήθησε να σηκωθεί. Το πρόσωπό του έλαμψε μέσα στη νυχτιά. Όχι, δεν έκανε λάθος. Αυτή ήταν, πανέμορφη όπως και τότε. Και να, η επιβεβαίωση έρχεται από το απαλό άγγιγμα στο πρόσωπό του, και από τη μελωδική φωνή της που σιγοτραγουδάει το δικό τους σκοπό. Δεν ένιωθε πια το κρύο. Η ψυχή του ζεστάθηκε και από εκείνη τη βραδιά, οι μοναχικές του περιπλανήσεις αντικαταστάθηκαν από ζεστές συντροφικές αναπολήσεις.
-
γράφει η Βάσω Καρλή
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
E ναι βρε Βάσω . Υπάρχουν και άντρες που αγαπάνε, Σπάνιο είδος βέβαια αλλά υπαρκτόν
Τελικά ήταν ΕΚΕΙΝΗ ή απόρροια τσιπουρικής παραίσθησης;
Πράγματι από το πολύ τσίπουρο θα θολωσε το μυαλό και όποια πέρναγε μπροστα του θα την έβλεπε σαν την αγαπημένη του. Φοβερό το σχόλιό σου Λένα μου, καλό Σαββατοκύριακο.
Aγαπητή Κα Καρλή,
μία μικρή ιστορία περπάτησαν τα μάτια μου, η οποία κόντρα
στον καλοκαιριάτικο ήλιο τού Αυγούστου, μιλά για κρύο, παγωνιά, χειμώνα.
Πράγματι, έχετε δίκιο όταν λέτε στο τέλος τής ιστορίας, πως, τα χέρια τής ψυχής ζεσταίνονται
κάθε φορά που εκείνα χαἴδεύουν τους ήλιους τής συντοφικότητας, της κατανόησης,
τού αλληλέγγυου, του αλτρουισμού …
Γιατί εν τέλει και κατακαλόκαιρο, η ψυχή, παγωνιά μπορεί να ρουφά …
Πολύ όμορφο και ζεστό τέλος, σε μία εξίσου όμορφη μικρή ιστορία που
εμπνέει την κάθε παγωμένη μοναξιά να ορέγεται ζεστά όνειρα …
Καλό ΣΚ !
Η μοναξιά είναι αλήθεια δεν παλεύεται ούτε ξεχνιεται με το ποτό. Χρειάζεται ζεστασιά και συντροφικοτητα. Χαίρομαι που σας άρεσε η μικρή μου ιστορία.
Αχ αυτό το ποτό…Όλα τα * καίει…κι από τις στάχτες τους γεννιέται η ψευδαίσθηση του απτού ονείρου!
Εις μάτην η αναμονή της πραγμάτωσης του ονείρου!
Μπράβο!
Κρυφή πληγή το ποτό. Ευχαριστώ πολύ Χρυσούλα μου!!!