6.07.2016

Βρέχει…

Οι σταγόνες που χτυπάνε το πλαστικό του φωταγωγού μου με ξύπνησαν μετά από έναν μικρό εφιάλτη.

Το πρώτο πράγμα που θυμήθηκα ήσουν εσύ.

Τα μάτια σου.

Η στενάχωρη χαρά σου χθες.

Τα μάτια σου πού ’βρεχαν τις παλάμες μου,

αυτά τα υπέροχα μάτια που όμιά τους μόνο με κάποιο άστρο θα μπορούσαν να συγκριθούν,

κάποιο άστρο μακριά από εδώ,

κάποιο άστρο μοναχό.

 

Βρέχει και θυμάμαι τη θλίψη σου,

νιώθω πως θέλω να τη σπάσω.

Θέλω τόσο να την σπάσω,

να γίνω ο ήρωας που θα σε βγάλει από το σκοτάδι,

να διώξω τον πόνο σου και να τον μετατρέψω σε γλυκό χάδι που θα μείνει.

 

Βρέχει και εύχομαι να ήσουν εδώ.

Κοντά μου…

Να κάναμε τα δικά μας, ή απλά να σου κρατούσα το χέρι και να σου έλεγα πως σε αγαπώ,

ή να πηγαίναμε βόλτες στους σκοτεινούς μας κόσμους που μιλούσαμε εχθές,

σύντομες βόλτες όμως για να μην χαθούμε στο βαθύ σκοτάδι τους.

 

Βρέχει και ξανά σκέφτομαι το τι θα προξενούσε η επόμενη βροχερή μέρα.

Θα ξεκινάει και αυτή από τα μάτια σου ή θα κρέμεται από την αγκαλιά μας;

 

Βρέξε λίγο ακόμα…

Μου θυμίζεις εκείνη…

Μου θυμίζεις το τότε, και ίσως το ποτέ.

 

_

γράφει ο Μάριος Αντωνίου

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Γείτονες

Γείτονες

Κινείστε γύρω μου, σαν κομήτες, πλέκετε τους ιστούς σας, με αιχμαλωτίζετε στα δίχτυα σας, ανήμπορη με ακινητοποιείτε. Τραβάτε από τα υγρά μου, όχι για να ξεδιψάσετε, αλλά για να με δείτε να αργοπεθαίνω, από διαστροφή ή δεν υπάρχει διαστροφή στην ευωχία; Γλιστράτε πάνω...

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Πολύ όμορφη η νοσταλγική βροχή της έμπνευσης!
    ΜΠΡΑΒΟ!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου