Να κοιτάζουμε το ηλιοβασίλεμα χωρίς γυαλια ηλίου,
να βλέπουμε τα αληθινά του χρώματα
Δεν μιλάμε.
Σιωπή.
Τα κύματα είναι σαν μελωδία από κάποιο γνωστό τραγούδι.
Τους στίχους δεν θυμάμαι.
Αλλά σίγουρα θυμάμαι την μελωδία.
Αν κοιτάξω την θάλασσα,
με ορθάνοιχτα τα μάτια,
οι στίχοι είναι γραμμένοι πάνω σε αυτή με κεφαλαία λαμπερά γαλαζοπράσινα γράμματα.
Καμιά φορά, όμως, δεν μπορώ ξεκάθαρα να τους διαβασω
Ίσως από την αντανάκλαση του ήλιου,
ίσως από την αντανάκλαση των σκέψεων μου,
ίσως από την πραγματικότητα.
Σίγουρα είναι καλύτερα από την σκοτεινή θάλασσα
Που τότε αντανάκλαση δεν κάνει τίποτα παρα μόνο οι σκέψεις μου.
_
γράφει η Έλλη Λυγερού
0 Σχόλια