…γράφει ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος
Επιχειρώντας μια αναδιάταξη στις τέσσερις βιβλιοθήκες μου –ουσιαστικά έβγαλα κάποιους τόμους να τους δωρίσω στη Δημοτική βιβλιοθήκη, κάνοντας χώρο για νέα έργα που αγόρασα-, διαπίστωσα ότι οι μισοί τουλάχιστον τίτλοι που έχω, είναι μυθιστορήματα. Τα υπόλοιπα αφορούν ιστορικές, θρησκευτικές και ταξιδιωτικές μελέτες, χάρτες, συνωμοσιολογικά αναγνώσματα και άλυτα μυστήρια που αφορούν τον κόσμο του παράξενου και του μυστήριου.
Με αφορμή λοιπόν όλα τα παραπάνω, επέλεξα στο σημερινό άρθρο να κάνουμε ένα λογοτεχνικό ταξίδι στις σελίδες ενός βιβλίου που αφορά την κρυπτογραφία. Ο τίτλος του είναι «ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑ – ΚΩΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΜΜΑΤΑ. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΦΑΡΑΩ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΚΡΥΠΤΟΓΡΑΦΙΑ» και πρόκειται για ένα έργο του Stephen Pincock.
Πριν συνεχίσουμε όμως στα ενδότερα των σελίδων, ας γνωρίσουμε πρώτα μερικά βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου Τραυλός (www.travlos.gr), ο Στέφεν Πίνκοκ διατέλεσε διευθυντής σύνταξης για το περιοδικό The Scientist, όπως και αρθρογράφος επιστημονικών θεμάτων στο περιοδικό των Financial Times, μα και τακτικός συνεργάτης στο περιοδικό The Lancet. Ακόμη, είναι βιοχημικός και έχει συγγράψει αρκετά βιβλία για την ιστορία και την εξέλιξη της κρυπτογραφίας. Τέλος, η επιστημονική του εξειδίκευση αφορά θέματα που σχετίζονται με τον γενετικό κώδικα του D.N.A.
Με όλα τα παραπάνω στοιχεία,-και λαμβάνοντας υπόψη το τίτλο του βιβλίου που θα ερευνήσουμε σήμερα-, πιστεύω έχετε μια πρώτη γεύση για τα μονοπάτια που πρόκειται να διαβούμε.
Το βιβλίο περιέχει τα ακόλουθα κεφάλαια: Το πρώτο ονομάζεται «Αυθεντικότητα» και μας ταξιδεύει από την αρχαία Αίγυπτο μέχρι την εποχή της βασίλισσας Μαρίας της Σκωτίας. Έτσι, εδώ διαβάζουμε για τον Δίσκο της Φαιστού, τους Ιερούς Κώδικες, καθώς και για τους κώδικες του Κάμα Σούτρα.
Το επόμενο, έχει τίτλο «Εφευρετικότητα» και μας μυεί στις αλλαγές που συνέβησαν στην κρυπτογραφία εξαιτίας των ιδιόρρυθμων μοναχών, διπλωμάτων και παπικών συμβούλων. Συγκεκριμένα, περιέχονται τα Μυστικά του Ρόσλιν, το χειρόγραφο Βόινιτς και ο άντρας με το σιδηρούν προσωπείο.
Έπειτα, περνάμε στο κεφάλαιο «Διάνοια». Σ’ αυτό συναντούμε την επανάσταση που επέφερε η τεχνολογία στην κρυπτογραφία, ωστόσο όπως αποδείχθηκε αρκετά κρυπτογραφήματα παρέμειναν ανεξιχνίαστα.
Στο κεφάλαιο «Επιμονή» έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε για την μηχανή Αίνιγμα, την αόρατη μελάνη και άλλα εργαλεία των κατασκόπων, όπως και τους ειδικούς κώδικες Πορφύρα και Περλ Χάρμπορ.
Στη συνέχεια, ο τίτλος «Ταχύτητα» αφορά απαραβίαστους κώδικες. Όπως αυτούς του δολοφόνου του ζωδιακού κύκλου, το κρυπτογράφημα του Πόε κ.α.
Το βιβλίο κλείνει με το κεφάλαιο «Όραμα». Εδώ βρίσκουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την κβαντική κρυπτογραφία.
Ενδεικτικά, θα σας μεταφέρω εδώ όσα αναφέρονται στο κεφάλαιο που ασχολείται με τον άντρα με το σιδηρούν προσωπείο (σελ. 62 – 63). Είμαι σίγουρος πως έχετε ακούσει για αυτή την ιστορία, μιας και αποτελεί συχνά πυκνά πηγή έμπνευσης για ποιητές, συγγραφείς και σκηνοθέτες.
Με βάση τα όσα είναι γνωστά, η γαλλική κυβέρνηση είχε συλλάβει το 1687 έναν μυστηριώδη άνδρα στον οποίο επέβαλε να φορά μια σιδερένια μάσκα. Κανείς δε γνώριζε την ταυτότητά του ή γιατί φυλακίστηκε. Ο πρώτος που μίλησε γι’ αυτόν ήταν ο συγγραφέας και φιλόσοφος Βολταίρος στο βιβλίο του «Ο Αιώνας του Λουδοβίκου ΙΔ’». Όπως αναφέρει εκεί, ο άγνωστος πέρασε από αρκετές φυλακές, καταλήγοντας στα 60 χρόνια του στο νησί Σεντ Μαργκαρίτ, όπου και πέθανε το 1703.
Ο Βολταίρος καταθέτει την άποψη πως πρόκειται για τον αδερφό του Λουδοβίκου ΙΔ’. Όπως δηλαδή και ο Αλέξανδρος Δουμάς. Ωστόσο, τον 19ο αιώνα ο έμπειρος κρυπτολόγος Ετιέν Μπαζερί, κατάφερε και έσπασε το Μεγάλο Κρυπτόγραμμα του Λουδοβίκου ΙΔ’. Σε μια επιστολή μάλιστα αναφερόταν πως ο βασιλιάς έδωσε εντολή να συλληφθεί ο Βιβιάν Λαμπέ, διότι οδήγησε σε ήττα το γαλλικό στρατό κατά τη διάρκεια της πολιορκίας μιας πόλης της Ιταλίας. Ανάφερε πως θα έπρεπε να παραμείνει έγκλειστος στο φρούριο Πινιερόλ και να περπατά τη μέρα στις επάλξεις «με ένα 330 309». Το τελευταίο δεν κατέστη δυνατόν να αποκρυπτογραφηθεί, κι έτσι ο Μπαζερί έκανε την αβάσιμη εικασία πως αντιστοιχούσε στη λέξη «προσωπείο».
Άλλοι ωστόσο υπαινίσσονται,-όπως ο συγγραφέας Τζον Νόουν που το 1998 κυκλοφόρησε το βιβλίο «Ο Άνθρωπος Πίσω Από το Σιδηρούν Προσωπείο»-, ότι πρόκειται απλά για έναν άτυχο υπηρέτη.
Εύχομαι να σας άρεσε Φίλοι μου και το σημερινό λογοτεχνικό μας ταξίδι.
Σας εύχομαι όμορφες αναγνώσεις!
0 Σχόλια