…Γύρισε μου πίσω το χρόνο…Μπορείς;;;

Ο Χρόνος αδυσώπητος εχθρός μου…Η στιγμή σαν στάλα στον ωκεανό…

Δεν έχει ταυτότητα η ελπίδα,δεν έχει στίγμα η προσμονή…

Δεν έμαθα να περπατάω στην άκρη του δρόμου…έμαθα να ελίσσομαι ανάμεσα στα τροχοφόρα…

Δεν πρόσθεσα ουτοπίες στο ταγάρι μου…τις σκόρπισα ανελέητα στον αγέρα…

Ο χρόνος με προσπερνάει στη στροφή…αιώνιος εχθρός της μοναξιάς μου…

Μιας περίεργης μοναξιάς που είναι περιτριγυρισμένη από φίλους…, ξάγρυπνους φρουρούς της δικής μου ψυχής…
Μιας μοναξιάς που γεμίζει τα κενά που άφησε ο χρόνος στη στροφή…
Δεν καταλαβαίνεις τα λόγια μου…ίσως όμως καταλάβεις τη σιωπή μου…

Εκείνη τη σιωπή που τη φώναξα τόσο δυνατά…σαν κραυγή…
Δεν μπόρεσες να ακούσεις τη κραυγή μου…Ίσως όμως μπορέσεις να διαβάσεις τα μάτια μου…
Εκείνα τα μάτια που έγιναν ο καθρέφτης της ψυχής μου…
Κι ο χρόνος ακόμα δέσμιος της προσμονής…της δικής μου προσμονής….

Εκείνης της γνωστής-άγνωστης προσμονής που λάτρεψε το σήμερα…αδιαφορεί για το αύριο…και…γυρεύει απεγνωσμένα το χθες….
ΓΥΡΙΣΕ ΜΟΥ ΠΙΣΩ ΤΟ ΧΡΟΝΟ…ΜΠΟΡΕΙΣ;;;

 

της Έρικας Τζαγκαράκη

Ακολουθήστε μας

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Αντανακλάσεις

Αντανακλάσεις

Απ’ την χερσόνησο του Σίτβε, μέρος εξωτικό μα όχι ξακουστό, από το πιο απόμερο σημείο, της τάφρου του ερωτικού μου πόθου, ξεκινά• Στο δέρμα του λαιμού μου, κοντά στο πιο διακριτό οστό του γυναικείου σώματος , εκείνο που τραβάει τα ανδρικά τα βλέμματα,αν η ματιά είναι...

Γαλάζιες σκέψεις

Γαλάζιες σκέψεις

Να κοιτάζουμε το ηλιοβασίλεμα χωρίς γυαλια ηλίου,  να βλέπουμε τα αληθινά του χρώματα  Δεν μιλάμε. Σιωπή.  Τα κύματα είναι σαν μελωδία από κάποιο γνωστό τραγούδι. Τους στίχους δεν θυμάμαι. Αλλά σίγουρα θυμάμαι την μελωδία.  Αν κοιτάξω την θάλασσα, με ορθάνοιχτα τα...

3 σχόλια

3 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Δυνατό!!!!!!!Συγκλονιστικό!!!!!!!Ευχαριστώ!

    Απάντηση
    • Ανώνυμος

      Σας ευχαριστώ πολύ!

      Απάντηση
  2. ΜΑΡΙΑ ΤΖΑΤΖΡΑΚΗ

    Πολλες φορες σ’ενα μικρο κειμενο κρυβονται τοσες αληθειες που.. τρομαζεις!Στο ποσο λιγος ειναι ο χρονος μας…ποσο μεγαλη ειναι η μοναξια…ποσα λογια κρυβονται σε μια σιωπη!Μια σιωπη που ο καθενας τη αντιλαμβανεται διαφορετικα.
    Αν μπορουσαμε να διαβασουμε τα ματια…να ακουσουμε τη αγωνια της ψυχης..του καθενα που περναει μπροστα μας..δεν θα υπηρχε η μοναξια..ουτε η σιωπη..η εκοφαντικη..σαν κραυγη!Κι ουτε θα θελαμε απεγνωσμενα να γυρισουμε το χρονο πισω..για να ζησουμε αυτα..που θαπρεπε ναχαμε ζησει..στη αρχη!!!
    ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ…μπορουμε ομως να γινουμε πιο “ανθρωποι” αν θελουμε!Ερικα Τσαγκαρακη…..οι σκεψεις σου..ειναι αγωνια ολων μας…μια αληθεια που κρυβουμε βαθεια μεσα μας..γιατι δεν εχουμε το κουραγιο να τη αντικρυσουμε..καταματα!!Αν το κανουμε θα τρομαξουμε περισσοτερο απ’το μεγεθος της!
    Σε θαυμαζω..που εχεις το θαρρος να ερχεσαι προσωπο με προσωπο με τη ζωη..χωρις να φοβασαι τη αληθεια…χωρις να ελπιζεις για αλαγη..αλλα παρ’ολα αυτα να μπορες να ζεις το σημερα..οπως ειναι!!!!Συνεχισε ετσι..δεν εχει σημασια αν μπορουμε να γυρισουμε το χρονο..πισω…αξιζει περισοτερο να μπορουμε να “ζουμε”το παρων!!!!!!!!!!!!Νασαι καλα!!!
    με εκτιμηση…Μαρια Τζατζαρακη.

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου