Μποτίλια με κρασί,
κέρασμα στις Ερινύες μέθυσμα και τάμα, Δαίμονες να μη γενούν,
θεριά εξόριστα διψασμένα.
Ποινή οι ψευδαισθήσεις,
στο πουγκί κληρονομιά, προικοσύμφωνο κύκλου χαμένου,
άκληρες, μαντάτων κουβάλημα.
Παρακαταθήκες λησμονημένες,
άτολμη πάλεψη, ζωής προσπέρασμα,
άρρητες Ψυχής κραυγές.
Μάσκες φορούν,
αλλαξιές, λευκά φτερά της ξέχασης, ποντάρισμα σιωπής,
αμαρτίες παραπλανημένες.
Κι εσύ άνθρωπε, ω άνθρωπε,
σώμα θνητό κουβαλάς, σκιασμένο, της λήθης κελί ανήμπορο,
γιορτή θύμησης, αμούστακη πεθυμιά.
_
γράφει ο Βασίλης Μαντικός
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Δυνατοί στίχοι…
… την καλησπέρα μου… σας ευχαριστώ !!!!
Συγχαρητήρια Βασίλη!!!..μας υποβάλλεις σε μια εσωτερική αναζήτηση δίνοντάς μας όλα τ απαραίτητα εφόδια για να σκεφτούμε…υπέροχο!!!
… οι λέξεις είναι που έχουν αναλάβει τούτο το έργο, το χέρι το δικό μου απλά τις αποτυπώνει σε σειρά… σας ευχαριστώ !!!
Αποσβωλομένος μένω καθώς, λέξη προς λέξη, με περνάς στην χώρα των σκέψεών σου.
Ευφάνταστα πάντα τα δημιουργήματά σου.
Συγχαρητήρια!!!
… σας ευχαριστώ !!!!
Τρομερή λογοπλασιά,ζωντανές μεταφορές,ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΌΝ!!!
… σας ευχαριστώ !!!!
Σιγα σιγά το άρχισα και μετά με άρπαξε ολόκληρη…
Να συνεχίζουμε να σε διαβάζουμε Βασίλη, με τον ίδιο εθουσιασμό…
… χαρά και τιμή μου, σ’ ευχαριστώ !!!!