Είχε στο βλέμμα θάλασσες και στο κορμί της δίχτυα.
Τη συνάντησα στην αγορά
Την ώρα που οι εργάτες ακόμα δεν είχαν βάλει μπρος.
Στάθηκε δίπλα μου περιμένοντας στην ουρά.
Δεν είδα αυτήν
Τα μάτια της είδα
Ό,τι κοιτούσε γινόταν ταξίδι
Όποιον κοιτούσε γινόταν ναύτης
Και μέσα στο μπλε των ματιών της
Καράβια διάσπαρτα και κάτι ξεχασμένα ναυάγια.
Τα μαλλιά της πανιά.
Ανέμιζαν με τον αέρα και νόμιζες μαζί της θα σε πάρει.
Και ήθελες.
Δεν έμαθα τίποτα γι’ αυτήν
Ούτε το όνομά της
Έμαθα μόνο πως μέσα σε ένα βλέμμα
Μπορείς να συναντήσεις τις πιο ανεξερεύνητες θάλασσες.
Δεν είδα αυτήν
Τα μάτια της είδα.
Είχε στο βλέμμα θάλασσες και στο κορμί της δίχτυα.
–
γράφει η Μαίρη Αθανασίου
Ένας μονόλογος που μας ταξιδεύει!!Πάρα πολύ όμορφος!!
Το αγάπησα αμέσως μόλις το διάβασα! Πάρα πολύ όμορφο!
πανέμορφο…
Το ποίημά σου γεμάτο εικόνες και ομορφιά. Συνάμα, πολύ ιδιαίτερο.
Ευχαριστώ θερμά για το όμορφα σχόλιά σας, είναι δύναμη και ορμή όσα διάβασα!