Δώρα – Δώρα

Δημοσίευση: 25.12.2019

Ετικέτες

Κατηγορία

Δώρα μικρά ή μεγάλα

πολύχρωμα χαρτιά…

Εποχές

όχι και τόσο παλιές

γεμάτες αναμνήσεις…

Χαμόγελα

συγκίνηση

χαρά…

 

Τρέξιμο στα μαγαζιά.

“Πόσοι είναι φέτος;”

Έξω η λίστα

μην ξεχαστεί κανείς…

 

Επιστροφή στο σπίτι

δεκάδες τα σακουλάκια…

Κόλλες συσκευασίας

κορδέλες και καρτούλες

δυο λόγια ξεχωριστά

πολλή αγάπη!…

 

Μικροί,  μεγάλοι,

κρατώντας το δώρο του

ο καθένας,

άσχετα με την αξία,

απλώνει ένα τεράστιο χαμόγελο

και μια σφιχτή αγκαλιά!

 

Πώς γίναμε,

αλήθεια, έτσι;

Πού πήγαν οι προετοιμασίες

ημερών και εβδομάδων;

Πού πήγε η χαρά,

προσμένοντας

εκείνο το χαμόγελο…

 

Ας ευχηθούμε, όμως

Και του χρόνου

καλύτερα!…

Έτσι,

για να υπάρχει…

 

 

_

γράφει η Αθηνά Μαραβέγια

Ακολουθήστε μας

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Αυτό-θανάτωση ίσον Μοναξιά

Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Morituri me salutan

Morituri me salutan

Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...

Οι μέρες της νιότης μας

Οι μέρες της νιότης μας

Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου  οι μέρες της νιότης μας  σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα.  Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη  απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν  ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων.  Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού  άλλες στεριές και...

Οι μέρες της νιότης μας

Άνθρωπος

Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη, Άλλοι με δάφνες, Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα. Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί  και τους δοξάζαμε. Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς. Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς. Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,  Για...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου