~1~

Περπάτησε και χόρεψε στο ρυθμό του σύμπαντος
στο ρυθμό της ζωής σου λικνίσου με χάρη
έως το τέλος της ύπαρξής σου χόρευε
στη μουσική των ήχων του κόσμου.

 

~2~

Τα χρόνια με μάγεψαν

με γέλασαν

και χάθηκα στη λήθη.
~3~
Πόσο πρόστυχη είναι η σελήνη

να φέγγει επάνω σου

και να ξεγυμνώνει τη ψυχή σου.
~4~

Ωκεανός…

Κύματα τιτάνια η οργή, θα ξεσπάσει…
Πνίγομαι…
~5~

Καταραμένες ώρες

τρέχετε με ταχύτητα φωτός
και δε σας προλαβαίνω.
~6~

Μαύρος βράχος η ψυχή

στέκει αγέρωχη
και τη χτυπά το κύμα.
~7~

Μικροί θεοί είμαστε

στο δικό μας σύμπαν.
Όταν αγγίζουμε
ο ένας τον άλλον
γεννιέται το φως.
~8~
Το φεγγάρι προχώρησε στον ουρανό…  
       Η ώρα πέρασε στο χρόνο …
~9~

Φορώ τ’ αστέρια 

ντύνομαι νύχτα  
κλείνω τα μάτια 
και ονειροπολώ.
~10~

Η νύχτα είναι μέσα μου

και χύνεται αργά
έως το τελευταίο κύτταρο.
Σε λίγο θα λάμψω
μια θάλασσα αστεριών  
θα ξεχειλίσω. 
~συν 1~

Είμαι…η Ώρα.

Στο ρολόι οι δείκτες.
Στην κλεψύδρα η άμμος.
Στην πέτρα, γνώμονας σκιάς.
Της καρδιάς ο ρυθμικός χτύπος.
Άχρονος χρόνος, εσύ με μετράς.
Χρησιμοποίησέ με, με σύνεση.
Μην υπερβαίνεις το χρόνο.
Σεβάσου τις ώρες σου.
Είμαι…η Ώρα.
~11~

Στο στερέωμα συνυπάρχω,

συνοδοιπόρος του Θεού γίνομαι
συνεδριάζω με το σύμπαν.
Αστέρια μη μου τους ήλιους
σβήσετε απόψε…
δε θα ‘χω αύριο να πορευθώ.
~12~

Μαγική νύχτα 

ασημοκέντητη  
στολίζεται αστέρια  
και χαρίζει όνειρα 
στους αφελείς.
~13~
Προορισμός ακαθόρισ-τος.
Τόπος απροσδιόρισ-τος.
Ενδελεχώς αόρισ-τος.
Μικρός Θεός αμέρισ-τος.
Ορισμός; Έρωτας ανέρασ-τος.
Επιεικώς ξενέρω-τος.
Αιωνίως αξεπέρασ-τος.
~14~
Πενθώ το θάνατο
που θα ανεχτεί
τόσους πολλούς
ατυχείς του αιώνα…
~15~
…Ουρλιάζουν οι λύκοι των αναμνήσεων
στο πυκνό δάσος της ψυχής.
Και πως ν’ απαριθμήσεις τις μνήμες
που τρέχουν να ξεφύγουν…
~16~

Εσύ είσαι ο κλειδούχος της ψυχής σου

πρόσεξε μην  προδοθείς από τα ένστικτά σου.
~17~
Χορεύτρια του φεγγαριού
γυμνή στα μάτια του σύμπαντος.
Σε ένα βραχώδη κόσμο
είμαι ένα λουλούδι του πάθους
στον αδιάκοπο χορό της ζωής.
~18~

Ελλάδα, σαπιοκάραβο 

που αντέχει στις φουρτούνες.
~19~

Ενός λεπτού σιγή 

για τα λάθη του κόσμου.
~20~

Μετέωρο το βήμα της ζωής στο θάνατο.

Εκεί που η ψυχή ζωντανεύει το κορμί!
Εκεί που η ανάσα φουσκώνει τα στήθη!
Πετά και νεκρώνεσαι …  εν ακαρεί.
~Πάθος για ποίηση___Ελένη Ιωάννου~