Είναι κάτι λέξεις μικρές…
Αγάπη…
Μάτια βουρκωμένα. Μάτια θυμωμένα. Μάτια λαμπερά. Μάτια ανήσυχα. Αγάπη λες και ζεσταίνει η μέρα σα ζεστό φλυτζάνι του καφέ στα χέρια, πίσω από ένα θαμπό παραθύρι. Αγάπη ψιθυρίζεις και γελάει η καρδιά μια που τη βλέπεις, μια που μπορείς και την ψελλίζεις.
Είναι κάτι λέξεις, μικρές. Τις φτιάξανε από παλιά για να χωράνε εύκολα στα λόγια. Μα έλα που δεν τις χωρούν οι ανθρώποι πια. Γίνανε μεγάλοι, σοβαροί και σπουδαίοι. Τρεχάματα βλέπεις η ζωή. Πάνω κάτω. Τρεμοπαίζει η δόλια η καρδιά στα λαχανιάσματα.
Αγάπη…
Τι είναι αυτό; Σε σώνει από την πείνα; Σε σώνει από τη μοναξιά; Σαν αγαπάς χωρίς να γυρίζει τίποτα πίσω τι θα κερδίζεις λες. Ίσα ίσα, θα κυλάνε ανήσυχα τα λεπτά και θα γεννάνε κλάματα οι τόσες αναμονές. Σα βιαστικό φανάρι. Πορτοκαλί και μετά κόκκινο. Πας να περάσεις, στο απαγορεύει. Στον επόμενο κύκλο. Και μετά τα ίδια.
Αγάπη…
Κι όμως, σαν τη βλέπεις στους σινεμάδες σε πιάνει μια νοσταλγία. Μια θλίψη. Μια μοναξιά. Πώς πας χωρίς αυτήν, αναρωτιέσαι. Έρχονται μετά και κάτι γιορτές που όλο για εκείνη μιλούν. Και σπάει μια φωνή μέσα σου παιδική που την αγαπά ετούτη την Αγάπη κι ας μην το ξέρεις.
Να, ετούτη τη φωνή αγαπάς τελικά περισσότερο…
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
![Φιλοσοφικές παρεμβάσεις, του Ανδρέα Αντωνίου [23]](https://tovivlio.net/wp-content/uploads/2015/05/philosophy_antoniou_b-440x264.jpg)
Αυτή η αγάπη! πάντα θα την κυνηγάμε, θα την αναζητάμε, κι ας πονάει
Ερίνα μου ναι δε ζούμε χωρίς αυτήν!
Όμορφες! μικρές! λέξεις! που αγκαλιάζουν τις πιο μεγάλες αξίες!
Πράγματι από τις πιο όμορφες λέξεις…!
Υπέροχο κείμενο! Έχεις “χωρέσει” όλη τη βιασύνη/χαζομάρα/παραφροσύνη που μας χαρακτηρίζει πλέον ως κοινωνία αλλά και μια ελπίδα ότι τίποτα δε χάνεται αν κατοικεί μέσα μας… Μου άρεσε πολύ!
Σε ευχαριστώ Έλενά μου. Πράγματι δε χάνεται αν κατοικεί μέσα μας… ναι..
Μάχη μου τι όμορφα που την παρουσίασες την ΑΓΑΠΗ Είμαι σίγουρη ότι κι’ Εκείνη, στην όποια μορφή της, θα βρήκε υπέροχο το κείμενό σου και σ’ ευχαριστεί!!!…
Σε ευχαριστώ Λένα μου! Λες ε; 😀
Ψάχνω κι εγώ εδώ και ώρα να βρω δυο λέξεις για να τις γράψω που να είναι ισάξιες του μεγέθους αυτής της λέξης που τόσο υπέροχα έχεις αποδώσει στη μικρή σου ιστορία. Και το μόνο που βρίσκω να προσθέσω είναι το “αγάπη δε μη έχω, ουδέν ειμί”. Υπέροχη και δυνατή η πένα σου όπως και κάθε φορά Μάχη μου. Καλή σου μέρα με ξέχειλη την αγάπη γύρω σου.
και όμως Σοφία μου..βρήκες υπέροχα λόγια που αγαπώ πολύ να προσθέσεις…!!!
Σε ευχαριστώ πολύ! Χρόνια πολλά σε εκείνους που σου γιορτάζουν σήμερα.. 🙂
Θα πω κάτι που έχω γράψει και με δικαιώνει για άλλη μια φορά Μάχη μου. Από τα ομορφότερα γραπτά σου 🙂 Σε ευχαριστώ!!!
Είναι κάτι πλάσματα ξωτικά
με μπιχλιμπίδια αγάπης
και στολίδια μαγικά.
Στον κόρφο τους φορεμένα
πολύτιμα διαμάντια
η αγάπη, η αλήθεια, η χαρά.
Σε παίρνουν απ΄το χέρι τραγουδώντας
και σου γλυκαίνουν την καρδιά.
Σε ευχαριστώ Άννα μου. Είναι χαρά και τιμή μου να ανήκω σε τούτο το ποίημα σου!!! Την αγάπη μου
Η αγάπη Μάχη μου είναι σαν τη μάνα. Βλέπει τα παιδιά της να τρέχουν, να βιάζονται, να ξημεροβραδιάζονται σε δουλειές και ασχολίες, όμως εκείνη περιμένει εκεί βράχος ακλόνητος. Έτσι τη βλέπω την αγάπη.Φωλιάζει στην ψυχή και περιμένει. Πάντα εκεί είναι ,παρούσα. Κι όποιος την έχει, την κουβαλάει πάντα μαζί του, ακόμη και στα τρεχάματά του και στις βιασύνες του. Πάντα μέσα στις αποσκευές του. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που έγραψες το κείμενό σου. Με πολλή αγάπη!
Το σχόλιό σου Χριστίνα είναι τόσο όμορφα γραμμένο….φαίνεται ξεκάθαρα πως οι δικές σου αποσκευές είναι πάντα γεμάτες! Σε ευχαριστώ πολύ!
“Πώς πας χωρίς αυτήν, αναρωτιέσαι.”
Δεν πας… τρεκλίζεις και παραπατάς…
Γιατί χωρίς αυτήν είσαι ανάπηρος…
Πόση ευαισθησία κλεισμένη σε “μικρές” μα τόσο μεγάλες λέξεις, Μάχη μου!
Ανάπηρος..θα συμφωνήσω απόλυτα. Σας ευχαριστώ πολύ! Καλημέρα!
Αχ Μάχη μου, τι μου έκανες… Μια λεξούλα τόση δα, με τέσσερα γράμματα, ναι, ναι 4 με το Α να επαναλαμβάνεται δύο φορές για ν’ ανοίγουν τα πνευμόνια, η ψυχή και τα δύο σύμφωνα που κλείνουν τον ήχο μέσα στο είναι σου, το γ κλειδώνει το λάρυγγα και το π τα χείλη… Άρα μια λεξούλα τόση δα που αν δεν την νοιώσεις, παύεις να υπάρχεις. Νομίζω… Πολυλογία πάλι και πολλή άχρηστη ανάλυση; Συγγνώμη…
Πάντως, σ’ ευχαριστώ πολύ για τις μαγικές λεξούλες σου!!!!!!!!!!!
Καθόλου πολυλογία και με τίποτα άχρηστη η ανάλυση! Είναι όμορφα αυτά τα γράμματα που απαρτίζουν την λέξη τούτη και ακόμη πιο όμορφες οι ψυχές που τη γεύονται και τη δημιουργούν… Καλό βράδυ!
Δεν υπάρχουν λόγια για την αγάπη κι όμως εσύ το κατάφερες με το υπέροχο κείμενό σου,που είναι γεμάτο από τη δική σου αγάπη προς όλους τους αναγνώστες .Συγχαρητήρια!!!!
Υπέροχο το σχόλιο της κ.Αθηνάς Μαραβέγια ,δίνοντας την ανάλογη μουσικότητα στη λέξη
Σας ευχαριστώ θερμά για το όμορφο σχόλιό σας. Νιώθω πράγματι αγάπη για τους αναγνώστες που ακουμπούν στα δικά μου λόγια. Μοιραζόμαστε κομμάτια ψυχής είτε γράφοντας είτε διαβάζοντας και αυτή είναι μια αλληλεπίδραση αγάπης και μόνο.
Καλό σας βράδυ…