Εικοστή πέμπτη ώρα

Δημοσίευση: 12.11.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

 

 

Φυλλομέτρησα 24 ολάκερες ώρες. Μικρά, χλωμά, αδύναμα λεπτά, δεύτερα τρίτα. Και τέταρτα ενίοτε. Βιάσου. Ανέβα, κατέβα, τρέξε, σκόνταψε, στάσου. Κλιμακοστάσια, γωνίες ευθείες. Καθάριοι βουβοί γυναικείοι πόθοι. Φούχτες άδειες προσμένουσες σπόρους. Ο ίδρως τ’ αλέτρι ζουλάει. Χιονάρης μήνας η ώρα. Βιάσου. Δεν βλέπεις. Όλος ο κόσμος φροντίδες. Αμφιθέατρα κατάμεστα κόσμους. Κριτικές, ταλέντα, φτηνή τζαζ, αποθέωση. Πόνος βουβός, ώρες αγκίστρια. Φυλακή, δεσμά, δεσμοφύλακες. Ονείρατα πεταρίζουν δια βίου αιχμάλωτα. Κάπου ξεχάσαν ανθρώπους. Μια θύμηση γεννιέται ξεφτίζει πεθαίνει. Τα βλέφαρα κλείνουν. Μάτια διαμάντια βροχής. Θα βρέξει. Δεν ξέρω πάντα βρέχει κοιμήσου. Λιοπύρι η ώρα. Βιάσου. Ο χρόνος παγίδα. Ζητιάνα σαλεύει το μωρό στο ισχνό το βυζί της. Μιλιούνια οι ώρες. Κυνηγάς την πλέρια πραγμάτωση. Πουλάς, ξεπουλάς, εξαγοράζεις. Μυαλά στρουμπουλά διαλυμένα. Είμαι ένας άνθρωπος. Μισός άνθρωπος που πέρασε από τη γη. Έτσι τυχαία ρίχτηκε σε τούτον τον πλανήτη. Μοναχός, ανατολές, δύσεις. Γράφει, μετράει, συλλογάται, συμπεραίνει, θνήσκει. Ένα δάκρυ αυλακώνει το μάγουλο, δυο τρία. Μικρά χλωμά αδύναμα λεπτά, δεύτερα, τρίτα. Και τέταρτα ενίοτε. Φυλλομέτρησα 24 ολάκερες ώρες. Ο ήλιος έγειρε, τον πήρα στο κατόπι. Άσε το όνειρο να τραβήξει το δρόμο του. Ναύλωσα και το φεγγάρι. Τραβώ για το δικό μου όνειρο την 25η ώρα!

 

_

γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Ακόμα μια φορά…

Ακόμα μια φορά…

Το ρολόι σήμανε δώδεκα. Έβαλε το ψεύτικο χαμόγελό του και δέχτηκε για ακόμη μια φορά ευχές ουτοπικές για επιθυμίες που σκοντάφτουν στην ίδια την πραγματικότητα. Όσο περνούσαν τα χρόνια, άλλωστε, είχε αποδεχτεί την προσποιητή ευγένεια του κόσμου. Μοτίβο...

Βήματα στη γειτονιά

Βήματα στη γειτονιά

Τον φίλο από τα παλιά τον συνάντησα στη γειτονιά του πατρικού. Έμοιαζε φευγάτος. Δεν ξέρω τι είχε καταφέρει από όσα ζητούσε, όμως έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει πια το ρήμα. ''Ζω ανάμεσα στο παρελθόν και στο τώρα'' μου είπε και δεν πολυκατάλαβα. ''Με δένει ένα περίεργο...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Βήματα στη γειτονιά

Βήματα στη γειτονιά

Τον φίλο από τα παλιά τον συνάντησα στη γειτονιά του πατρικού. Έμοιαζε φευγάτος. Δεν ξέρω τι είχε καταφέρει από όσα ζητούσε, όμως έμοιαζε να μην τον ενδιαφέρει πια το ρήμα. ''Ζω ανάμεσα στο παρελθόν και στο τώρα'' μου είπε και δεν πολυκατάλαβα. ''Με δένει ένα περίεργο...

Δυο κουμπιά και μισό καρότο…

Δυο κουμπιά και μισό καρότο…

Μια μέρα μετά το χιόνι. Ήταν γκρίζα, ''κλεισμένη'' η προηγούμενη μέρα. Πολλοί δεν θέλησαν να μετακινηθούν, ο πάγος δεν αστειεύεται. Όπου δεν βλέπει ο ήλιος, ο χιόνι είναι πιο ''σκληρό'', πιο ''άγριο''. Οι πιτσιρικάδες προφανώς δεν καταλαβαίνουν από λογικές. Κάπου...

Υπολείμματα χαράς

Υπολείμματα χαράς

Περπατάς στην παραλία. Είναι ξεκούραση για το μάτι και για την ψυχή η θάλασσα κι ο ουρανός που αγκαλιάζονται κι ας είσαι δίπλα στην πόλη που αγκομαχάει τους πόνους της. Βήματα που τά ’χεις ξανακάνει φορές ατέλειωτες. Άμμος και πάλι άμμος και βότσαλα και κράσπεδα από...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Άννα Ρουμελιώτη

    Εξαιρετική απεικόνιση των 24 ωρών, πόσες εικόνες ξεπετιούνται μεσα απο την ιστορία σας Καλλιόπη!!!Μα αυτή η 25η ώρα του ονείρου μου άρεσε περισσότερο!!!Καλό βράδυ!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου