–

γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

–

Η Ελισσώ, η όμορφη κόρη με τα πορφυρά μαλλιά, είναι η πρωταγωνίστρια του βιβλίου που με τη ζωή της θα μας παρασύρει σε ένα ταξίδι που περικλείει πόλεμο, αγάπη, απογοητεύσεις, βία και μαρασμό. Μπορεί να είχε κοντά της τους γονείς της, στην πραγματικότητα όμως ένιωθε και ήταν ορφανή. Η μητέρα της Σύλβα, νοσηλεύτρια, μια γυναίκα που στην κόρη της δεν εξωτερικεύει ποτέ τα συναισθήματά της, αγαπά παράφορα τον γιο της Κωστάκη και όλη της η ενέργεια διοχετευόταν στον μικρό σε κάθε ευκαιρία. Ο πατέρας της, Ιωσήφ, ένας μέθυσος και σατράπης άντρας, βιαιοπραγεί στην Σύλβα και οι σχέσεις με την υπόλοιπη οικογένεια είναι ανύπαρκτες ακόμη και τις λιγοστές στιγμές που δεν είναι μεθυσμένος.

Ζουν στη Γεωργία τη δεκαετία του ’90, μια ταραγμένη στιγμή της ιστορίας για την χώρα και αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα με πόνο ψυχής, έχοντας δημιουργήσει με τα χρόνια στον τόπο που ζουν, δυνατούς δεσμούς. Σύμμαχοι της Ελισσώς αλλά και της Σύλβα, είναι ο αδερφός της τελευταίας Βάνια και η οικογένειά του, που προστατεύουν και υπεραγαπούν τόσο την Ελισσώ, όσο και τον μικρό Κωστάκη.

Η μάνα, ερωτευμένη με άλλον που τελικά η μοίρα θέλησε να τους χωρίσει, προτιμά την «ασφάλεια» της κακοποιημένης ζωής, ενόσω θα μπορούσε να πετάξει από πάνω τους την αδιάφορη και απρεπή στάση του Ιωσήφ και να ζήσει με τα παιδιά της ανθρώπινα. Η κόρη, μια έντονη προσωπικότητα και ώριμη για την ηλικία της, αναζητά απεγνωσμένα ένα χάδι από τη μάνα που σπάνια έρχεται και παρά την έκδηλη προτίμηση προς τον αδερφό της, η ζήλεια δεν την αγγίζει και η ίδια στηρίζει και προστατεύει τον μικρό σε κάθε ευκαιρία.

Κάτω από αντίξοες συνθήκες η οικογένεια θα ξεκινήσει το ταξίδι της για την Ελλάδα, έχοντας σημαντικές απώλειες. Οι παππούδες χάνουν τη ζωή τους και ο Κωστάκης εξαφανίζεται λίγο πριν την αναχώρησή τους, από την παιδική χαρά. Θλίψη, πόνος, ένταση και απόγνωση θα τους συνοδέψουν τις πρώτες μέρες, ενώ ο Ιωσήφ, βυθισμένος στον κόσμο της βότκας, δεν ασχολείται με τίποτα.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, κρυφά η Σύλβα αποφασίζει να γυρίσει πίσω στη Γεωργία να αναζητήσει το παιδί της και η Ελισσώ, έχοντας ανάγκη το μητρικό χάδι και την αγκαλιά, ακολουθεί τα βήματά της. Η συνέχεια για όλους τραγική. Η Ελισσώ θα βρεθεί στην Κέρκυρα, με απώλεια μνήμης, πλάι στην Ουρανία και τον Γιάννη, η Σύλβα θα βρεθεί στην Ελλάδα και θα αναζητήσει τους υπόλοιπους και η οικογένεια του Βάνια που θρηνεί μια ακόμη απώλεια, θα βρει καταφύγιο στη βόρεια Ελλάδα.

Οι αντάρτες και η άνανδρη συμπεριφορά τους, ο πυροβολισμός σε μια αθώα ψυχή, η κατάρα μιας μάνας, το γοερό κλάμα μιας άλλης μάνας, το μοιρολόι που σκίζει καρδιές, τα λίγα υπάρχοντα φορτωμένα σε ένα αυτοκίνητο γεμάτο μνήμες, η οργή που ξεχειλίζει από τα κύτταρα μικρών και μεγάλων και ο Ιωσήφ που συνεχώς αναζητά βότκα, είναι όλα όσα χρωματίζουν την είσοδό τους στην Ελλάδα.

Η ζωή θα συνεχιστεί με πόνο, θλίψη και αγωνία και ο καθένας από τους εναπομείναντες ήρωες, για τους δικούς του λόγους θα προσπαθήσει να στεριώσει στο νέο του τόπο.

Μια μητέρα χαμένη σε αντικαταθλιπτικά χάπια, ένας πατέρας που ζει στο εξωτερικό, ένας παρ’ ολίγον πνιγμός, μια λεπτή αλυσίδα με έναν ήλιο, ο καλός φίλος Γιώργος, οι σπουδές στη Θεσσαλονίκη, τα όνειρα γεμάτα εικόνες μιας άλλης εποχής, ο νέος σύντροφος Θάνος, μια μοιραία σύγκρουση με νταλίκα, η μνήμη που επιστρέφει και οι συναντήσεις που ακολουθούν αλλά και η Όλγα που άργησε να έρθει, κρατούν τα επίπεδα αγωνίας του αναγνώστη στα ύψη, αδημονώντας για τις εξελίξεις αλλά και τις αποφάσεις των ηρώων, όταν η μοίρα αποφασίζει να τους χαρίσει κάτι από το παρελθόν…

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση, για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Μαρίας Πέττα, ένα μικρό βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…μια ζωή στην προσπάθεια είναι ο άνθρωπος, να έχει και τούτο, να έχει και εκείνο. Μα ούτε τούτο, ούτε κι εκείνο του φτάνουν σαν τα πάρει. Αγγίζει την ευτυχία και την αφήνει να φύγει, επειδή κάτι άλλο προκύπτει. Πάντα κάτι υποβόσκει, πάντα κάτι νέο αναζητά για να νιώσει πληρότητα…

Ένα βιβλίο μεστό σε συναισθήματα, μια ιστορία που θέλεις να γνωρίσεις, αλλά και γεγονότα που σε κρατούν οικειοθελώς δέσμιο από την πρώτη έως και την τελευταία της σελίδα. Ζεις παράλληλα με τους πρωταγωνιστές τη ζωή τους και πασχίζεις να αντιληφθείς τις εξελίξεις. Ωραία γραφή, δυνατή πλοκή γεμάτη αλήθειες.

Μαρία Πέττα: Μ’ αρέσει να πλάθω ιστορίες και να τις μεταφέρω στο χαρτί. Να κάνω φανταστικά ταξίδια δίχως όρια και σύνορα. Λατρεύω να γεμίζω σελίδες με μυρωδιές, ήχους, εικόνες και γεγονότα βγαλμένα μέσα από την ίδια τη ζωή. Θέλω να παρασύρω μαζί μου όσους μ’ εμπιστεύονται και να δίνουμε μαζί πνοή και υπόσταση στους ήρωες κάθε ιστορίας. Στόχος μου είναι, σαν φτάνει το τέλος, οι «επιβάτες» να φεύγουν γεμάτοι ανάμεικτα συναισθήματα και με τη γεύση που αφήνει πίσω του ένα ταξίδι… Τη γεύση πως ίσως η ίδια η ζωή είναι έτοιμη να γράψει για τον καθένα ξεχωριστά το δικό του μυθιστόρημα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.