Ενώπιος ενωπίω

κι απέναντί μου στον καθρέφτη

κάθε φορά κι ένα καινούργιο προσωπείο.

Άλλοτε ανέκφραστο… βουβό

κι άλλοτε άγριο θηρίο.

Ενώπιος ενωπίω

και σε κοιτάζω …

βλέπω τα μάτια σου, που σφίγγονται

και λες πως δεν θα κλάψεις

κι αναρωτιέμαι κι απορώ

ποιος είσαι όμως;...

Και τι είσαι εν τέλει;

Συνήγορος ή δικαστής;

Ποιον εαυτό σου σήμερα θα πλάσεις;

Με ποια σκιά θα σκεπαστείς

ποιον δαίμονα θα παρατάξεις;

Ενώπιος ενωπίω

εσύ κι εγώ αντικριστά

κάθε φορά με ένα αποτρόπαιο προσωπείο…

 

_

γράφει η Άννα Ρουμελιώτη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!